2 hafta sonra
Hastaneden taburcu olmuştum ama Erim hâlâ hastanedeydi. Bir hafta önce normal odaya alınmıştı.
Bu hafta içinde uyanma ihtimali vardı ama ben çok korkuyordum. Günlerdir Sude'nin ve Selin teyzenin ısrarları üzerine Erim'in odasında kalıyordum aslında istememiştim çünkü Erim bunu öğrendiğinde odasına bile girmek istemez diye en azından burda kaldığım süre zarfında yatakta değil yerde yatak kurup uyumuştum.
Sude bir kaç gündür tuhaf davranıyordu ama yakında çıkardı kokusu.
Erimlerin evinden çıkıp bizim eve doğru yol aldım. Bir kaç eşya almam lazımdı.
Tam kapıyı açıcağım sırada annem kapıyı açtı. Yüzümde kocaman bir gülümseme yer edinmişti.
"Annem... " tam sarılmak için atılacağım sırada geriye çekildi. N'oluyordu?
Günlerdir görmediği halde buz gibi duran anneme baktım bir kez daha.
"Anne? " o sırada kapının yanında duran biri büyük biri küçük bavullar çarptı gözlerime.
Neler oluyordu Allah aşkına?
Annem kapıdan çekilip bavulları gösterdi. "Eşyalarını topladım, benim hasta bir oğlum olamaz, kendini düzeltene kadar geri gelme. " tek düze bir sesle konuştuğunda gülümsemem yüzümde asılı kalmıştı.
"Anne , ne diyorsun sen? "
Hasta mı ?
Annem neden bahsediyordu?
"Anne, cevap ver ne hastalığından bahsediyorsun? "
Annem göz ucuyla bana baktı sonra da bakışkarını kaçırıp yutkundu.
"Senin, erkeklere ılgın olduğunu biliyorum. Daha fazla konuşma ve git."
Annem eşcinsel olduğumu nerden öğrenmişti? Karşımdaki kadın annem miydi gerçekten?
Bizi her zaman destekleyen annem ilk defa böyle yapıyordu. Gözlerim dolmuştu yine. Lanet olsun bu aralar çok sulu göz olmuştum.
"Şaka mı yapıyorsun anne, lütfen şaka olsun. "
"Diyeceğimi dedim ben Yağız. " adımdan ilk defa nefret ettim. Annem buz gibi sesiyle konuştuğunda içim titremişti.
En son Erim beni istemediğini söylediğinde bu ses tonunu kullanmıştı.
Ayağımın ucuna koyulan bavulları bakarken kapı aniden suratıma kapanınca ne yapacağımı şaşırdım.
Ben ne yapacaktım? Benim suçum neydi Allah'ım?
Daha fazla o kapının önünde durmamak için bavulları kaptığım gibi apartmandan çıkmıştım.
Nereye gidecektim? Telefonu çıkartıp Yekta'yı aradım.
Bir kaç çalıştan sonra açıldı.
"Yekta buluşalım mı? " sesimi düzgün çıkartmaya özen göstermiştim.
"Olur kanka nerdesin sen? Seni almaya geliyim. " buruk bir gülümseme yer edindi yüzümde.
"Bizim evin ordayım. "
"Tamam birazdan ordayım. "
Telefonun kapanma sesi geldi. Oflayıp kaldırıma oturdum.
Ağlamak istiyorum.
Yanımda duran arabayla ayaklandım. Yekta bir şey sormadı sadece yardım etti bana. Ona anlatacağımı biliyordu zaten.
Onun evine geldiğimizde benim bir şey dememe izin vermeden bavulları alıp asansöre koydu. Kendisi de binip bana yer açtı.
आप पढ़ रहे हैं
KARDEŞ // - BXB
फैनफिक्शन𝘉𝘪𝘭𝘪𝘯𝘮𝘦𝘺𝘦𝘯:𝘕𝘢𝘣𝘦𝘳 𝘦𝘷𝘪𝘮𝘪𝘯 𝘥𝘪𝘳𝘦𝘨̆𝘪 𝘤̧𝘰𝘤𝘶𝘬𝘭𝘢𝘳ı𝘮ı𝘯 𝘣𝘢𝘣𝘢𝘴ı? 𝘌𝘳𝘪𝘮𝘢𝘴𝘬𝘮 𝘺𝘢𝘻ı𝘺𝘰𝘳... 𝘉𝘪𝘭𝘪𝘯𝘮𝘦𝘺𝘦𝘯:𝘢𝘺𝘺 𝘥𝘶𝘳 𝘥𝘶𝘳 𝘣𝘢𝘯𝘢 𝘺𝘢𝘻𝘥ı𝘯 𝘰𝘩𝘢 𝘰𝘩𝘢 🫣 𝘌𝘳𝘪𝘮𝘢𝘴𝘬𝘮:: 𝘬𝘪𝘮𝘴𝘪𝘯 𝘉𝘪𝘭...
