maraba HALA MEDYA KOYAMIORM SINIRLERM BOXUK😡😡😡😡...!!!
he denedım konuluomus tmm ne mal ınsanım
(♡)
yang jeongin.
"hayır bence yumurta eklendiği her şeyi batırıyor."
kafamı aksini iddia eder gibi salladım jisung'un kurduğu cümleden sonra. "saçmalama, daha fazla lezzet katıyor."
diğerleri salondayken ben jisung ile mutfakta atıştırmalık hazırlıyordum. normalde tek başıma yapıyordum ama hemen arkamdan gelip bana yardım etmeye başlamıştı.
insanlarla iletişim kurmakta zorlandığım halde onunla çok iyi anlaşıyordum. o bana istediğim malzemeleri getirip yanımda zıplarken ben de ona gülmemeye çalışarak elimdeki işi halletmeye çalışıyordum.
"ne yapıyorsunuz?"
arkamdan gelen sesin hyunjin'in sesi olduğunu anladığımda cevap vermeyip kek karışımını karıştırmaya devam ettim. bunun üzerine jisung önce bana baktı, ardından da gülümseyerek cevapladı hyunjin'i.
"muffin yapmayı deneyeceğiz. bir de ramen falan var işte. siz ne yaptınız, ilkokul konuları mı hâlâ?"
"hmm, giderek yeni anılarım çıkıyor ortaya. asla hatırlamadığım şeyler yapmışım resmen."
hyunjin de gülmeye başladığında elimdeki çırpıcıyı fark etmeden sertçe kabın içine bıraktım ve fırının yanına doğru adımladım. ikisi de gülüşlerini soldurup bana baktığında kafamı çevirdim onlara doğru.
"neyse," diye mırıldandı jisung mutfak kapısına doğru ilerlerken. "ben bir minho'ya bakayım."
içimden gitmemesi için yalvarırken suratıma da çok net bir şekilde yerleştirmiştim yalvarışımı ama jisung gergin bir şekilde gülümseyip hyunjin ile beni burada tek bırakarak içeriye geçmişti.
"yardım edeyim mi?"
"hayır." dedim direkt. bu tavırlarım artık aşırıya kaçıyordu ama aksini de yapamıyordum işte. hep birlikte sohbet ederken daha iki gün önce tanıştığı seungmin'i değil de benimle olan anılarını anlatsın istiyordum.
"jisung ne yapıyordu o zaman?" diye sordu sakin ses tonuyla.
bir de bu halleri var tabii sinirlerimi bozan. ne kadar tartışırsak tartışalım sesini asla yükseltmiyor, bir de aksi gibi bayık gözlerle bakıyor bana.
"takılıyorduk öyle." diye geçiştirdim onu ve kek kalıplarıma karışımı dökmeye başladım elimin titremesini önemsemeden. o da yaptığım işe kısaca göz gezdirip parmağının ucuyla kalıbı tuttu ve hiç konuşmadı.
tüm kalıpları onun yardımıyla doldurduktan sonra fırına koyup dolaptan iki tane tencere çıkardım ve ocağa yerleştirdim. bakışları benim üzerimdeyken bir şeyler yapmak gerçekten zorluyordu beni, sürekli sakar gibi elim ayağım birbirine dolaşıyordu resmen.
"baharat falan ister misin?"
ortamdaki sessizliği bozan sorusuna olumsuz bir şekilde kafamı salladıktan sonra derin bir nefes alıp yanıma doğru adımlamaya başladı.
anlamsızdı mesela o arkama geçtiğinde nefesimi tutuşum ya da bir elini mutfak tezgahına yasladığında bir diğer hamlesini merakla bekleyişim ama istemsizce oluyordu işte.
boştaki elini de usulca belime yerleştirdiğinde durdum öylece. tuttuğum nefesimin üzerine kaskatı kesilen vücudum da eklenmişti ve ben kendimi tam bir aptal gibi hissediyordum.
"aramız böyle olmasın jeongin," dedi fısıldar gibi konuşurken. "lütfen."
iki yanda asılı kalan ellerim yumruk şeklini almışken avcumun içine sapladığım tırnaklarım çoktan canımı yakmaya başlamıştı.
"elimde değil." diyebildim sadece. tekrardan aynı şeyleri anlatacak halim de kalmamıştı aslında. ne dersem diyeyim onu sevdiğimi düşünecekti çünkü.
bir adım daha atıp vücutlarımızı birleştirdiğinde belimdeki kolunu tuttum saçma bir şekilde. titriyordum, cidden kolunun altında titriyordum hyunjin'in.
bir süre öyle kaldığımızda ona da garip gelmiş olacak ki ayrıldı benden. bedenimi ona doğru çevirdim ben de yüzüne bakabilmek için.
yine aynı bakıyordu gözleri, bir şey istiyor ama hali kalmamış gibi. hyunjin yorgun birisi çünkü, bunu anlayabilen tek kişi de benim sanki.
"sevgisiz büyüdüğüm doğru ama bu seni sevemeyeceğim anlamına gelmez jeongin. senin de dediğin gibi birbirimize aile olduk biz. kardeşim gibisin ve ben sensiz bir hayat düşünemiyorum bile."
evet, hyunjin çok güzel konuşuyor. belki de uzun süre sonra ilk defa onun tarafından sevildiğimi bana hissettiriyor ama yerine oturmayan bir şeyler var. aklımda bu cümlelerini kabul etmeyen bir kısım var ve ben bunu kendime itiraf edemiyorum.
hyunjin'in beni kardeşi olarak görmesi, hayatından çıkaracak olması düşüncesinden daha kötü hissettiriyor.
&
ne demek ıstedın jeongın🤔🤨🤨🤨
kapkek yerıne muffın yazdım evet
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
