Yine bir Asker kurgusuyla geldim karşınıza. Ama, tutmazsa üzülür ve yayından kaldırırım...
Çok fazla uzatmadan bölüme geçelim, umarım kitabın konusu ve karakterlerimiz hoşunuza gider. Sizi seviyorum, siz de bu çifti sevin. :()
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
MAHPERİ - GİRİŞ
BU KİTAPTA GEÇEN KİŞİ VE OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜ OLUP, HİÇBİR ASKERİ KURUM VE OLAYLARLA BAĞLANTILARI BULUNMAMAKTADIR.
🦋
23 Haziran 2017 Şırnak
Kapıyı 2 kez kilitleyip merdivenlere doğru adımlamaya başladım. Binamızda asansör de vardı ama, birinci katta oturduğumuzdan asansörün gelmesini beklemek yerine merdivenleri kullanmayı tercih ediyordum.
Elimde saklama kabına koyduğum peynirli poğaçalar vardı. Fırından çıktığı gibi alıp kabın içerisine koymuştum ve şimdi babama götürüyordum.
"Naber Cevriye teyze?" dedim duraksayıp, kendi dairesine girmeye çalışan Cevriye teyzeye.
"İyilik kınalı kuzum, ne olsun? Bizim oğlana yaptığım böreklerden götürüvermiştim. Ordan geliyorum."
"İyi etmişsin Cevriye teyzem. Ben de babama gidiyordum." dedim ufak bir tebessümle. Cevriye teyzenin oğluda bu binadaki herkesin ailesi gibi askerdi.
"İyi o zaman, tutma sen beni güzel kızım. Yarın bizim kızla torunum gelecek. Hazırlık yapayım, çok özledim yavrularımı."
Yüzümdeki ufak tebessümü bozmadan vedalaşarak merdivenlerden inmeye başladım. Bir kaç basamakta giriş kata indiğimde apartmandan çıkarak askeriyeye doğru yürüdüm. Tanıdığım yani neredeyse gördüğüm bütün askerlere selam vererek poğaça ikram ettim. Sonrasında girdim askeriyeye. Babamın odasına gelip kapının önünde bekleyen Haydar'a da selam vererek poğaça ikram ettim. Poğaçaları gördüğü gibi gözleri parlayınca tebessüm ettim ve girdim babamın odasına.
"Babacığım!" diyerek daldığım odadan tam o sırada bir asker çıkıyordu. Çok kalın olmayan kaşları, kahverengi gözleri ve sert çehresi beni karşılarken yutkundum. Kokusu ciğerlerime dolunca gözlerimi bir kaç kez kırpıştırarak çekildim kapının önünden. Başını eğip odadan çıktığında kapıyı kapattım.
"Bir tanem, hoş geldin." diyerek ayaklandı babam. Aklım az önce çıkan askerde kalmıştı. Daha önce hiç görmemiştim onu buralarda ve içimde garip bir his oluşmuştu.
"Hoş buldum babam." diyerek yanına adımladım yanağına kocaman bir öpücük kondurarak poğaçaların dolu olduğu kabı önüne koydum ve karşısındaki koltukların birine yerleştim.
"Yine ne yaptın yavrum?" diyerek kabın kapağını açtı babam. Poğaçaları görünce bir tane alıp, bir ısırıkta yarısını midesine indirdi iştahla.
"Evde sıkıldım, sana geldim. Bu saatler de pek işin olmaz sanıyordum." dediğim de babam ağzındaki lokmayı yutup konuşmaya başladı.
"Yok, zaten işim yoktu. Az önceki askerin tayini yeni buraya çıktı. Konuşuyorduk öyle." kafamı salladım olumlu anlamda, babam ağzının kuruduğunu söyleyip içecek isteyince de ona benim alabileceğimi söyleyerek indim kafeteryaya.
Bir çay, bir de kahve aldım elime. Yanımda Yakamoz timinden iki astsubayla çıktım oradan.
"Mahperi hanım, vallahi sürekli gelin siz buraya. Midemiz bayram ediyor." dedi iştahla Yiğit astsubay.
Biz sohbet ederken, aniden Yiğit ve Turan astsubayın as duruşa geçmesiyle az kalsın bende as duruşa geçecektim. Tuttum kendimi. Elimdeki, çay ve kahve de az kalsın dökülüyorlardı.
Karşıdan gelen askeri gördüğüm de yutkundum. Hoay maşallahtı yani, yakından da pek bir kaslıydı. Uzaktan daha da kaslı görünüyordu.
Çabucak bir nazar duası okudum içimden.
Şaka, tabii ki direkt büyü yapıp bizi birbirimize bağladım.
Bize yaklaşmıştı, astsubaylar o yüzden as duruşa geçmişlerdi. Yanımızdan geçerken sarıya çalan gözlerini benim üzerimden çekmeden konuştu, "Rahat asker."
Ben asker değildim, ama gözlerini benim üzerimden çekmemişti.
Tekrar yürümeye başladığımızda adımlarımı yavaşlatarak sordum, "Kim bu? Yeni gelmiş, babam öyle söyledi." adamın yüzüne bakmaktan omzundaki rütbelere bakamamıştım.
