Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Günümüz Şırnak
Ne demiş Sabahattin Ali?
Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, yine aynı şekilde, fakat her şeyden habersiz, yaşayıp gidecektim. Sen bana dünyada başka bir hayatın da mevcut olduğunu, benim de bir ruhumun bulunduğunu öğrettin.
Karan Alp bana, benim de bir ruhumun olduğunu öğretmişti. Ona platonik olabilirdim. Ama aşk sevilmek değildi.
Aşk, sevmekti. Aşk, bir insanı canınızdan çok sevmekti. Aşk, sadakatti. Aşk, dünyanın en güzel, en saf ve en temiz duygusuydu. Ama günümüzdeki insanların çoğu bağımlılığa aşk diyerek kirletmişti bu güzel kavramı.
Aşk; sevmekti, sevilmek değil.
Aşk bana geldiğinde ben daha 17 yaşımın sonlarındaydım. Lise sona giden bir çocuktum. Ama aşk, bana gelmişti bir kere. Bir gün babamı ziyarete gittiğimde karşılaşmıştım ben onunla. Kahverengi sandığım ama yeşile çalan, o kehribar gözleri. Çokta kalın olmayan o kaşları. Dolgun dudakları. Sert çehresi... Her bir zerresiyle çıkmıştı işte karşıma.
Annem ve abimi kaybettiğim günden bu yana, zoraki gülümsemelerle gelen ben. Gerçek gülüşü onunla tatmıştım.
23 Haziran 2017: hayata küsen ben, o günden beri gülüyordum.
"Haftaya sınavlarınız başlıyor çocuklar. Bu sefer tekrarı olmaz, çalışıp gelin lütfen." diyerek sesimi duyurmaya çalıştım kapıya akın eden öğrencilerime. Zil çaldığı an hiçbir şeyi gözleri görmüyordu bu çocukların.
İlkokul öğretmeniydim ben, kıyamıyordum sınavdan düşük alınca ağlayan öğrencilerime. Bir sınav daha yapıyordum, yüksek almaları için. Fakat böyle böyle de bir yere kadardı. Henüz mesleğimde 1. yılımdı ve uyarı almak istemezdim. Uyarıyı bir kenara bırakın, çok büyük günahtı. Bazı öğrencilerin hakkına giriyordum belki de.
Öğrencilerin hepsi sınıftan çıkınca ben de eşyalarımı toparlayarak çıktım sınıftan. Öğretmen odasına girip eşyalarımı dolaba bıraktım.
