9. BÖLÜM

2.2K 160 15
                                    

MAHPERİ
9. Bölüm

Oy ve satır arası yorumlarınızı eksik
etmeyin.

🖇

||

Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.

||

Mahperi
Ertesi Gün

Gözlerimi bulunduğumuz odanın eski püskü kapısının sert bir biçimde çalınmasıyla araladım. Odada bulunan küçücük camdan içeriye sızan gün ışığı tam olarak gözüme vurduğu için yüzümü buruşturarak bakışlarımı kapının olduğu tarafa çevirdim.

Kapı sonuna kadar açıktı. Kapıya vuran kişi ise Ateş denen lolipoptu.

"Dök suları üzerlerine dedim! Kapıyı çal demedim Ateş! İçinde bir yerlerde hâlâ vatan sevgisi var herhal senin? Kıyamıyorsun askerlerine!" diye bağırdı bir adam. Bu adam dün peçe takan kadının, adı Alev'di, etrafında dolaşan adamdı.

Bu lolipop Türk müydü ki?

Kafamı bizimkilere doğru çevirdiğimde bana en yakın olan kişinin Gaye Abla olduğunu gördüm. Yüzü bembeyaz olmuş, beti benzi atmıştı. Dudakları ise yüzüne tezat bir şekilde mosmordu. İçimi kaplayan korkuyla yüzümü de endişe bürüdü. Onlar iyi değillerdi. Hiçbiri iyi değildi. Ciddi anlamda yaraları vardı.

Beni buraya getirdiklerinde karşılaştığım görüntü oturup iki saat ağlamama sebep olacak bir görüntüydü fakat şartlar hiçte el vermemişti. Hepsinin üzerlerinde, yer yer yırtılmış ve tozlanmış üniformaları vardı. Yüzleri yara bere içindeydi. Özellikle Karan'ın yüzü daha çok hasar almış gibi görünüyordu.

Ona bakarken içim acımıştı. Keşke elimde olsaydı da yaralarını sarıp öpebilseydim. Fakat ne yazık ki şartlar buna da el vermemişti.

Ateş denen lolipop, kapının önünde dikilmeyi bırakıp içeriye girdiğinde direkt olarak yanımda bulunan koltuğa oturdu ve dizini şiddetli bir biçimde sallamaya başladı.

Dilimle kurumuş dudaklarımı ıslattım ve konuşmaya başladım. "Şu kadına bir bak, nolur. Beti benzi atmış hiç iyi görünmüyor."

O diğerlerinden daha insaflı gibiydi. Belki yardım ederdi?

Bakışları yerden kalkıp yüzüme çevrildi ve mavileri, mavilerime kenetlendi. "Yapmayacağım." dedi hissiz, duygusuz ve ifadesiz bir suratla.

Sert bir nefes vererek ayaklarımı yere çarpıp zıplaya zıplaya sandalyemi hareket ettirmeye çalıştım.

Engel olmadı. Sandalyemi Gaye Ablanın yanına kadar sürükleyebildim ve yanında durdum.

MAHPERİTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang