Ejder'in Ateşi

1-Karanlık Çökmede Önce

Ben bu hayatım boyunca hep sevdiklerim için savaştım ve ilk defa kendim için savaşıyorum. Aşk denilen lanet gerçek değildir diyip diyip durdum ama gerçekten de insanı sürükleyip ölüme götürüyormuş . O an hayatı sorguladım, kendimi sorguladım ve ilk defa farklı bir sonuç buldum. Aşk insanı öldürmez, asıl insanı hayta bağlayan şey aşkmış. Peki neden beni bu kadar zorladı. İkimize birbirimize silah çekiyoruz ve ikimizden biri ölecek omu benmi?

1 Yıl Önce

Hah geldim işte sonunda. Manisa'ya memleketime. Çok heyecanlıyım uzun zaman sonra tekrardan geldik. Ramazan bayramının ikinci günü burada olmak beni mutlu ediyor. Acaba ilk olarak kime gideceğiz. Aa selam ben kendimi tanıtayım hemen, ben Pınar Esin Kayacı. 23 yaşındayım. Mimarım.

Gerçekten de çok heyecanlıyım çünkü uzun bir zamandır babamın memleketi yani benimde memleketim olan Manisa'ya geldik. Baya bi uzun zaman oluyor ;) şaka şaka bir kaç yıl dır gelmiyorduk. Abartmayı severim. En son 2029 yılında gelmiştik. O zamanlar ben 20 yaşındaydım. Siz şimdi neden yaşımı söylediğimi merak etmişsinizdir, içimden geldi.

Neyse ben hemen annemlere yetişiyim. Sonuçta buraya annemlerle beraber geldim. Susayım artık zaten siz benim iç sesimi duyacaksınız, sonra kendi kendime konuşunca hem kendimi şizofren sanıyorum hem de insanlar bana dik dik bakıyor korkutucu.

"İşte Ramazan bayramı ve mutlu aile tabloları. Genelde neşeli bir kızım ama bayramlarda sevmediğim akrabalarla karşılaşmak, birbirimize laf sokmak. Pratik bir aktivite. Yani neden para veresin ki diğerlerine al akrabanı karşına başlayın birbirinize laf sokmaya yani" göz kırptım "üşenmeyip olirsunuz en azından."

Bunu der demez ablam bakış attı. Kızsı mı? Yoksa şaşırdı mı? Anlamadım.

"O kadar kolay değil o." Dedi annem. Anlamaz gözlerle baktım." Eğer yüzleri varsa çıksınlar karşımıza o zaman olur dediğin aktivite." Heh bide bunu hatırlatmasaydı olmamzdı zaten.

Konu şu; Miras! Bir insan neden toprak kavgası yapsın ki. Saçma. Sonuçta ölünce diyer tarafa para falan götüremiyorsun. Hah aynı annem gibi konuştum.

Babama baktığımda önden önden gidiyordu. "Baba!" Diye seslendiğimde bana bi bakış attı bu bakış gülmeme sebep oldu." Öyle bakma, çok tatlı duruyorsun!" Ablam da babama baktı ve o da kahkaha attı.

"Anne, babama baksana!" O sırada babam dudağını büzüp bize bakıyordu.

Annem babamın yanına gidip koluna girdi. Ben ve ablam arkada kalmıştık bende hemen ablamın koluna yapıştım. Ablam benden iki yaş büyüktü. O 25 ben 23 tüm gerçi başta söylemiştim ama neyse.

Hayatım boyunca Manisa'yı az sevmişimdir ama konu babam olunca okadar çok seviyorum ki. Mesela en sevdiğim arkadaşlarıma Konya'lı olduğumu söylüyorum çünkü annemin memleketi diye. Anne tarafıyla daha iyi anlaşıyorum nedeni ise; bende bilmiyorum.