one shotes

Ο κολλητός του πατέρα μου

"Θέλετε βοήθεια κύριε Μάρκ;" Ρωτάω τον κολλητό του πατέρα μου.

Βρισκόμαστε στην βίλα του για τις γιορτές με τον μπαμπά μου, αν και τώρα έχει πάει σε κάτι άλλους γνωστούς του. Ο κύριος Μάρκ προσπαθεί να φτιάξει μια ραφιερα. Έχει τρέλα με αυτά.

"Θα μπορούσες να έρθεις εδώ και να κρατήσεις αυτό το ξύλο;" Με ρωτά.

"Φυσικά." Αποκρίνομαι.

Κάνω αυτό που μου υποδεικνύει και τον αισθάνομαι να έρχεται υπερβολικά κοντά μου. Η θερμοκρασία ανεβαίνει αισθητά.

"Γιατί μάλωσες με τον πατέρα σου το πρωί;" Με ρωτά.

"Γιατί δεν είναι ανοιχτόμυαλος όπως εσείς. Δεν με καταλαβαίνει όπως εσείς. Πάντα με βοηθάτε. Ρωτάτε για εμένα, με συμβουλεύεται. Αυτός μόνο με κρίνει."

"Είναι δύσκολος άνθρωπος είναι η αλήθεια."

Ξεχνιέμαι και αφήνω το ξύλο με αποτέλεσμα να πέσει όλη η ραφιερα πάνω μας.

"Είσαι καλά; Χτύπησες;" Με ρωτά.

"Καλά είμαι συγνώμη." Πάω να σηκωθώ μα ζαλίζομαι και μένω στο πάτωμα.

Με σηκώνει στην αγκαλιά του και πάμε μέσα στην βίλα του. Με τοποθετεί στο κρεβάτι μου μα δεν τον αφήνω να φύγει. Ίσως ευθύνεται η ζάλη. Ίσως που τόσα χρόνια τον ονειρεύομαι. Ίσως απλά να έψαχνα μια δικαιολογία... Τον φιλάω. Τα χείλη μου ίσα που αγγίζουν τα δικά του κι έπειτα απομακρύνονται. Δεν τον κοιτώ.

"Τι έκανες μικρή;" Με ρωτά.

"Κάτι που θέλαμε και οι δύο." Απαντώ. Έχω δει πως με κοιτά. Έχω δει την χημεία ανάμεσα μας.

"Τότε να το ξανακάνεις."

Και αυτό κάνω.

Τον τραβώ κοντά μου, σε ένα φιλί γεμάτο ένταση και πάθος.

"Μας άρεσε μικρή;"

Αντί για απάντηση του βγάζω την μπλούζα και τον φιλώ ξανά. Τα χέρια του περνάν κάτω από το φόρεμα μου και αγγίζουν τον πυρήνα μου. Μου ξεφύγει ένας αναστεναγμός και μένουμε για λίγο ακίνητοι να κοιτάμε ο ένας τον άλλον.

"Αγγιξτε με. Σας παρακαλώ." Κλαψουριζω.

Μου αφαιρεί το εσώρουχο με μια κίνηση και τα δάχτυλα του με χαϊδεύουν απαλά ενώ αφήνει φιλιά στον λαιμό μου. Μου είναι δύσκολο πλέον να συγκρατήσω τους αναστεναγμούς μου. Βάζει δύο δάχτυλα μέσα μου και τα κουνά κυκλικά. Γρατζουνω την πλάτη του και του ξεφεύγει ένας αναστεναγμός. Μου προσθέτει και ένα τρίτο δάχτυλο ενώ παράλληλα παίζει μαζί μου. Γαμωτο, ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Τελειώνω στα δάχτυλα του. Δίχως να σπάσει την οπτική επαφή τα βγάζει από μέσα μου και τα γλύφει αισθησιακά.

Τον έχω ανάψει για τα καλά. Μπορώ να το δω. Περνώ το χέρι μου πάνω από τον ερεθισμό του αργά, προσπαθώντας να τον βασανισω. Ξεκουμπωνω το παντελόνι του και αυτός μου βγάζει το φόρεμα. Τον παίρνω στο στόμα μου και αρχίζω να τον γλύφω αργά.

"Τέρμα τα παιχνίδια μικρή." Λέει και μου πιάνει τα μαλλιά σε μια αυτοσχέδια κοτσίδα και με κουνά με τον ρυθμο που του αρέσει. Τα μάτια μου δακρύζουν από το μέγεθος του καθώς αρκετές φορές πάω να πνηγω. Οι αναστεναγμοί του με καυλώνουν ακόμα περισσότερο. Έχει ρίξει πίσω το κεφάλι του και το απολαμβάνει.

"Φτάνει μικρή, δεν θέλω να τελειώσω στο στόμα σου."

Παρόλα αυτά δεν τον ακούω και συνεχίζω.

"Είπα κάτι!" Αναφωνεί θυμωμένος και και με χαστουκιζει.

Με γυνα στα τέσσερα και μπαίνει μέσα μου χωρίς προειδοποίηση. Μου ξεφεύγει μια κραυγή πόνου.

"Σκάσε!" Φωνάζει και μου χαστουκιζει τον κώλο. 

Οι κινήσεις του γίνονται πιο δυνατές και βίαιες. Ο πόνος μετατρέπεται σε μια γλυκιά ηδονή. Σπάω κι άλλο την μέση μου και καταλαβαίνω ότι τον έχω καυλώσει ακόμα περισσότερο. Μου τραβά τα μαλλιά. Με το χέρι μου χαϊδεύω το στήθος μου και τις ερεθισμένες ρογες μου. Κι έπειτα αγγίζω τον εαυτό μου. Φτάνω στην κορύφωση φωνάζοντας το όνομα του και λίγες στιγμές αργότερα τελειώνει και αυτός.

Πέφτω εξουθενωμένη στο στρώμα. Προσπαθούμε και οι δύο να βρούμε τις ανάσες μας.

Σηκωνωμαι από το κρεβάτι και φοράω την σατέν ρόμπα μου. Με την άκρη του ματιού μου τον βλέπω να ντύνεται. Βγαίνω στο μπαλκόνι και ανάβω ένα τσιγάρο. Ακούω την πόρτα του δωματίου να κλείνει και καταλαβαίνω ότι έφυγε. Λίγο αργότερα γυρίζει και έρχεται στο μπαλκόνι. Ανάβει ένα πούρο και μου προσφέρει ένα ποτήρι κρασί. Ο ήλιος χάνεται στο βάθος του ορίζοντα.

....