BİR AKIM MESELESİ /TEXTİNG (TAMAMLANDI)

2.2

Tamam bir şey yok Ela, sakinim sakin. Gülmeyeceksin, kahkaha atmayacaksın sakin.

"Demek kızımın damat dediği kişi sensin."

Kortaç oturduğu yerde adeta baston yutmuş gibi dimdikken iki kelimeyi bir araya zor getiriyor gibi davranıyordu.

Duyduk duymadık demeyin ben Kortaç'ı ilk defa bu kadar çok utanırken görüyordum arkadaşlar.

"Evet efendim benim."

Babam da Karadeniz erkeği modundan asla şasmazken bir kere olsun gülümsemiyordu.

"Kimsin, kimlerdesin anlat bakalım."

Kortaç ellerini önünde birleştirip başını önüne eğerken gülmemek için ciddi anlamda zor duruyordum.

Ah be hayat, iki dakika bir Yaz'a kardeş yapalım diyen Kortaç nerede,  babamın karşısında tek kelime edemeyen Kortaç nerede?

"Komşu sayılırız, alt sokağınızdaki kafenin sahibiyim. Annem  vefat etti, bir abim var."

Babam başını salladı. 

"Allah rahmet eylesin. Baban?"

Cidden Kortaç'dan hiç babası hakkında bir şey duymamıştım.

Önünde birleştirdiği elleriyle oynamaya başlarken derin bir nefes aldı.

"Öldü."

Babamın kaşları çatılırken istemsizce yerimden doğruldum. Basit bir ölüm olsaydı annesi gibi üzgün bir sesle konuşurdu. Şimdi ki gibi buz gibi sesinin ardındaki suratı dümdüz olmazdı.

Az çok tanımıştım onu.

"Kızım bize kahve yapabilir misin?"

Ayaklanıp başımı salladım.

"Tabi babacım hemen."

İkisi de sade içiyordu. Mutfağa girdiğim gibi yemek yapamaya başlayan annem bana döndü.

"Kız, torunumu denize götürdünüz değil mi?"

Üst dolaptan kahveyi ve bardağı çıkardım.

"Götürdük anneannesi götürdük. Yüzdü, suyu da çok sevdi hatta. Sende gelirsin yarın beraber de gideriz."

Hızla başını salladı. 

"Olur tabi kızım."

Ocağın başına geçip kahveyi yapmaya başladım. Fincanları tezgahın kenarına koyacağım sırada annem bir anda kolumu tutup kendine çekti.

"Kız bu ne?"

İşaret ettiği şey yüzüğümdü. 

"Kortaç bana evlenme teklifi etti anne baksana."

Asya'nın çektiği videoyu ona gösterdim. Dolu gözlerle izliyordu. Telefonu kapatıp gülerek önüne geçtim.

"Hayırdır sultanım çok meraklıydın beni evlendirmeye, ne oldu şimdi niye doldu gözlerin?"

Kollarını sıkıca boynuma doladı. Oha annem gerçekten duygulanmıştı.

"Anne yarın evlenip gitmiyorum sakin ol, daha uzun süre başına belayım."

Yanağımı öpüp saçlarımı geriye attı.

"Kurban olayım ben senin gibi belaya."

Demek ki neymiş?

İnsan gerçekten kaybedeceğini anladığında bazı şeylerin değerini biliyormuş. Gerçi annem beni kaybetmedi ama neyse.

"Anne kahve taşacak."