Nasipte Varsa Olur

İlk kaos

"Kim, biraz konuşabilir miyiz?" Demişti Chay Kim'in yanına oturarak. "Sana bir şey sormak istiyorum da yanlış anlamazsan."

Chay bunu dediğinde Kim eliyle sorması için bir harekette bulunmuştu.

"Bana karşı bir... hissin var mı? Yani şey... aramızdaki durum Jace ve Tay gibi bir şey mi, bunu merak ediyorum. Çünkü ben senin ne düşündüğünü anlayabilecek kadar deneyime sahip değilim."

"Sen ne olsun isterdin Chay?" Demişti Kim rahat bir şekilde oturup. Chay'ın heyecanlı sesine oranla Kim fazlaca soğukkanlıydı.

"Ben... bir şey olsun istemiyorum. Seninle iyi anlaşmak istiyorum sadece."

"Nedeni Macau mu? Onunla mı iyi anlaşıyorsun?"

"Hayır öyle değil." Deyip elleriyle oynamaya başlamıştı Chay. "Açıkçası benim için... seninle olmak sadece çok büyük bir hayal olabilirdi ve ben bile bu hayali kuracak kadar hayalperest değilim."

Chay bu cümleyi düzgün bir şekilde kurabildiği için kendini tebrik etmişti.

"Yani ikimizin imkansız olduğunu düşünüyorsun, öyle mi?"

"Ben seninle aynı ortamda olmayı bile imkansız görüyordum önceden. Hala daha bir rüyanın içinde gibiyim."

"Chay, açık konuşayım mı?"

Kim bunu dediğinde Chay başını olumlu anlamda sallamıştı.

"Ben rekabetçi bir insanım. Açıkçası Macau ile rekabet etmek hoşuma gittiği için bu işin içine girdim. Biraz da... saf halin ilgi çekici gelmişti. Ama onun dışında, pek de birbirimize göre olduğumuzu düşünmüyorum. Ha, sana karşı bir ilgim var ama bu ilgi sadece meraktan ya da rekabetten kaynaklı olabilir. Bu işin sonunda üzülecek olan sensin."

"N-Ne?"

Chay sesinin titremesine engel olamamıştı. Beklediği yanıt böyle sert bi yanıt değildi elbette.

"Kısaca, seninle biraz oynamak istedim ama sen çok saf olduğun için bu oyun sıkıcı olmaya başladı ve kendimi kötü hissetmeme sebep oldu. Bak, seni bir konuda aydınlatayım. Bu ailede herkes birbirinin olana göz dikiyor. Sende Macau ilk bu ilk savaşımız mıydı? Ya da sence o senin hakkında farklı mı düşünüyor sanıyorsun? O da seninle oynuyor. Yaşın daha küçük, oldukça da safsın. Gözünü açman için sana tavsiyelerde bulunuyorum sadece."

Kim kalkıp gideceği anda Chay son bir umutla onun bileğini tutmuştu.

"Yani... benimle konuştuğun anların hiçbirisinde... samimi değil miydin?"

Kim o an ne cevap vereceğini bilememişti. Samimi olmasa da samimi hissettiği zamanlar olmuştu elbette.

"Üzgünüm." Diyerek sakince Chay'ın elini itmişti. Yürümeye başladığında arkasında küçük bir enkaz bıraktığından habersizdi.

...

Chay bir süre olayı idrak edememiş ama kafası yerine geldikçe olayı daha net anlamıştı.

Gözlerine bir anda yaşlar hücum ederken eliyle yüzünü gizlemişti. Bahçede kimse yoktu ama yine de kameralar vardı. Böyle gözükmek istemiyordu.

"Chay, iyi misin?"

Bir anda Tay'ın sesini duyduğunda iç çekmek istemişti.

"Jace sen içeriye haber ver."

Tay bunu dedikten sonra hızlıca Chay'ın yanına koşmuştu.

"Chay, neler oluyor? Neden ağlıyorsun?"