"Söylesene gölgeci, benim sana karşı hissettiğim bu bağlılık da bir esaret mi?"
Bu bir vahşetti.
Bu bir savaştı.
Bu belki bir esaretten kurtuluş, belki de ellerini bağlamaktı.
Biz büyük bir savaşın ortasındaydık. Bu bombalı bir araca binmeye benziy...
merhabalarrr!!!! uzun zaman olmuş gibi hissediyorum sebepsizce, bölüm sonunda evimi basmazsınız değil mi???
şarkıyı açmayı unutmayın, iyi okumalar<3
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kan var diye sanma savaş var, gerçek savaş kötü sözlerin olduğu yerde başlar.
Günü geldiğinde, kendi savaşının ortasında bırakacaklar seni. Kaçacak yerin de, sığınacak evin de olmayacak.
Yangın... Hayatım boyunca hiçbir zaman gerçek bir yangın görmemiştim. Gözlerimin aldığı hep küçük alevlerdi. O alevlerin büyüyeceğini ve hayallerimi yakacağını hiç düşünmemiştim.
İşte, kıvrak aklımın almadığı belki de tek şey şuan gözlerimin önündeydi.
Küçükken herkes terk etmişti beni, şimdi de hayallerim mi bırakıp gidecekti?
Hayat düşünemediğimiz fikirlerin hançeriyle vurur her defasında bizi. Güvenmesek, inanmasak belki o hançer kalbimize saplanmaz ama olmaz. İnanırız, kanarız.
Olmaz.
Olmadı.
Ben yapamadım.
Kanmasaydım şeytana, aklımın içindeki zebani öldürürdü beni duygularımla.
Dizlerim acıyordu.
Çünkü en çok dizlerinin üzerine düşecek cesareti olmayanların dizleri acırdı.
Gözyaşlarımla toprağın üzerine diz çökmüş bağırıyordum, konuşuyordum, anlatmaya çalışıyordum. Bars kollarımdan tutmaya çalışıyordu, bir şeyler söylüyordu ama anlayamıyordum. Hayallerim yanıyordu, senelerce uğraştığım her şey bir anda yok oluyordu. O an aklıma dank etti. İçeride biri var mıydı?
