Göksel- Denize bıraksam kendimi Sezen Aksu: Küçüğüm
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🥀
Asansörün kapısı açıldığında gözlerim benden izinsiz tekrar kapalı olan kapıya kaydı. Bu kadar kötü hissetmem aslında saçmalıktan başka bir şey değildi. En başından bu cevabı duymaya kendimi hazırlamak yerine boş-boş hayallere kapılmıştım . Ve bunun sorumlusu sadece bendim.
Ne bekliyordum ki, koskocaman adam değerli hazinesini benim gibi birine mi emanet edecekti. Kendime karşı önyargılı olmayı sevmiyorum,ama gerçek bu . Ben garsonluğun dışına çıkamayan zavallının tekiydim . Ve bugün bu gerçekle birkez daha yüzleştim.
Derin bir iç çekip asansöre binerek birinci katın düğmesine bastım. Durmadan kendimi kınasamda yeniden o işe geri dönmeyi düşündükce ağlamak istiyordum. Bu kirli hayatımdan kurtulamıyordum bir türlü. Ölene kadar aynı kaderi yaşama düşüncesi içimdeki ölüm isteğini artıyordu her saniye.
Kapı açıldığında ruhsuz şekilde Berili aradı gözlerim. Ortada gurur yapacak bir durum yoktu açıkçası. Bir umut verecektim numaramı.
İçeri kalabalık olduğundan zor seçtim kahaküllü kızı. Hiç düşünmeden hızlı adımlarla yanına giderek "bakar mısın?"
Cümlem biter bitmez gözlerini elindeki tabletten çekip bana döndü hemen.
" Efendim ?"
" Aras bey numaramı bırakmamı istedi " diye başlayıp boğazımı temizleyerek devam ettim. "Firkini değişirse arayacağını söyledi "
Cevap olarak sadece başını sallayarak bir kalem aldı eline.
" Numaranı söyle "
Dediği gibi numaramı söylememle ismimi yazıp,küçük blaknotu bir kenara koydu.
"İnşallah en kısa zamanda görüşmek kısmet olur "
Tekrar kendimi heveslendirmek istemiyodum ama yinede gereken olumlu cevabı verdim .
" İnşallah"
Berille aramızda öyle sıcak bir samimiyet olmadığından ve üstelik yoğun olduğundan daha fazla oyalanmadan çıkmıştım koca şirketten.
Otomotik cam kapılar açılır açılmaz hafif rüzgarla birlikte çiskin yağmur yüzüme vurmaya başladı. İçgüdüsel olarak kıstım gözlerimi.
Daha bir saat önce gün kavuruyordu heryanı . Şimdiyse kıyamet vardı gökyüzünde.
Çantamı başıma tutup koşar adımlarla indim üç basamaklık merdivenleri. Yağmur saniye ve saniye hızlanırken yetmezmiş gibi bide gökgürültüsü başlamıştı. Yemin ederim yanıma şemsiye alsaydım yukarıda tek bulut parçası bile olmayacaktı.
