FİRUZE 18+ ( Tamamlandı)

İNTİKAM

YAZARDAN

Bölüm şarkısı: Mebel Matiz
Bir hadise var.

🖤

Ahmeti karakoldan önce hastaneye kaldırmışlardı.Firuzenin vurduğu ağır darbeler yüzünden yüzü ve erkekliği kötü durumdaydı.
Polisler mahzene indiğinde genç adam kanlar içinde yerde kıvranıyordu. Durumu hiç iyi değildi,o yüzden polis arabası yerine ambulansla önce hastaneye götürdüler. Biraz iyleştikden sonrada mahkemeye çıkacaktı.

Ahmet Sungurtekin karanlık dünyanın en büyüklerinin içinde yer  alıyor. Düşmanı olduğu kadar hatrını aziz tutan dostlarıda var hayatında. İçi rahat o yüzden,burada uzun süre kalmayacağını biliyor.

Bir kadın tarafından dövülmenin şokunu atlatamamıştı hala,bu acı duygu fiziksel ağrıdan daha fazla sarmıştı bedenini. İçi kinle dolmuştu,sinirden titriyordu elleri.

O kendi düşüncelerine dalmışken açılan kapıyla önce hemşire girdi içeri,ardından ağır adımlarla Ali.

Ahmet yüzünün yarısı sarılmış vaziyette tavanı izlerken Ali o an ilk defa yakından gördü hayatta en nefret ettiği ve en çok korkutuğu adamı.

" Sadece on dakika" dedi genç hemşire. Ali tamam dercesine başıyla onaylarken dışarı çıktı sessizce. Ahmet içerde kim olduğunu anlamadı önce ,ta ki başını sağa çevirene kadar

Hiç beklemediği çoçuğu önünde görmesiyle çatık olan kaşları yavaşça gevşedi. Alinin çatık kaşlarına aldırmadan hafif bir sırıtma yerleştirdi yüzüne.

" Peterpan?" Diye sordu dudakları yana kıvrılırken."Çoluk çoçuğun sevimli kahramanı"

Onun alay dolu cümlesine karşı mimik oynamadı Alinin yüzünde.

"Hesap sormak için bu günü mü bekliyordun cidden?"

" Geçmiş olsun demeye gelmiştim" dedi ellerini cebine salıp içten-içe bir nefes alarak. Az sonra yapacağı şeyi uzun uzun düşünmemişti ,anlık gelen bir cesaretti sadece.

"Yelizide getirseydin o zaman."

" Yeliz yorgun" diye hiç düşünmeden cevapladı." Doktor bu aralar fazla yorulmasın dedi"

" Hastalandı mı?"

"Hayır hamile"

Alinin ağzından çıkan anlık bir cümle Ahmetin bir saniye içinde büyüttü alaylı bakan gözlerini,kaşları çatıldı,rengi kızardı ve derince yutkunmasına neden oldu.

" Hamile mi?"

"Hemde senden"

" Ne?"

"Ciddiyim"

Söylemesi ağır gelsede bunu en başta göze almıştı. Sevdiği kadın gözlerinin içine bakarak hamileyim demesini unutmamıştı ama kabullenmekten başka çaresi yoktu.Nede olsa bu yaşananların sorumlusu kendisiydi. Belkide  en başta korkularına yenik düşmek yerine ölümü göze alsaydı,Yeliz bu gün bunların hiçbirini yaşamayacaktı.