PANZEHİR

10. Mahkeme

Merhaba tekrardan hoş geldiniz...

Beni takip edebileceğiniz sosyal medya hesaplarım
Instagram : @nemesisyazar
  Twitter : @nemesisyazar

Bölüm ile ilgili yorumlarınızı ve sorularınızı Twiter'da #PanzehirV etiketli ile de paylaşırsanız çok mutlu olurum. Yorumlarınızı ve düşüncelerinizi oradan da takip edeceğim. Twitter'da da aktif olmamızı çok isterim. Lütfen bölümü okuyunca oraya da gelin.

Kitabımızın resmi hesabı;
Instagram: @panzehirofficialpage

Geçen bölüme oy vermediyseniz oy vermeyi unutmayın lütfen. Ve bu bölüm satır arası yorumları biraz daha arttırırsanız eğer çok mutlu olurum. Yorum ve oy sayısını ne kadar çok görürsem o kadar  hızlı yazabiliyorum. Binli yorumları görelim artık değil mi?

Eğer beni Instagram ve diğer sosyal medya hesaplarımdan da takip ederseniz bölüm için ve kitap için hem görsel hem alıntı hem de playlist paylaşıyorum haberiniz olur. Hem de iletişim halinde oluruz.

Beni buradan da takip etmeyi ve alma verme dengesi için beğenip yorum yapmayı unutmayın!

Bölüme geçmeden buraya okuduğunuz saati yazar mısınız?

Keyifli okumalar...

Bölüm şarkıları;
Katil & Maktül - Yüksek sadakat
Love me again-John Newman
Ölsem- Sena Şener
Sezen Aksu- Yalnızca Sitem

🖇️

Vuslat Ece'nin güncesinden...

Bugün yine gelmedin sevgilim. Senin haberin yok ama sana dünyalar kadar küskünüm. Çünkü bugün ilk defa aşerdim ve sen yanımda yoktun. Kimse bana sormuyor ki ne istediğimi. Sen olsan sorardın. Kimse sen gibi olmuyor. Kim sen gibi sevmiyor beni. Bence artık sen de sevmiyorsun. Sevseydin gelirdin.

⚖️

Bir cümlenin bitişiyle başlar ruhun yangını. Çocukluğumu gömdüğüm gün artık yaşayamam sanmıştım ama çocuklarımı gömdüğüm gün anlamıştım ki o güne kadar çektiğim hiçbir acının elzemiyeti yokmuş. En büyük acı evladını kaybetmekmiş. Bu hayatta ki en zor şey kendi ellerinle onları kara toprağın derinliklerine bırakmakmış.

Bazı şarkılar susmaz, bazı acılar dinmez, bazı yaralar da kapanmazdı. Ne zihnimde bulanan o şarkı sustu ne ruhumu iğneyen o acı geçti ne de dikiş tutmaz yaralarım kapandı.

Tanrı'dan her soluğumda kırılan kaburgamın iyileşmesini değil de beni öldürmesini diliyordum. O gün geldiğinde şarkılar susacak, acılarım dinecek ve yaralarım da benimle beraber mahşere kadar gömülecekti. O gün herkes ölen bir kadına üzülmek yerine bebeklerine kavuşan anneye sevineceklerdi.

Çünkü her ölüm bir bitiş değil bazıları vuslata erişti.

Her gün yeni bir kimlikle doğardı insan. Bugün ise cübbemi giyerek büründüğüm kadın; sevdiği adamın düşmanının cephesine geçerek, onu öldürmekten beter edecek olan o avukattı.

Adımın çağrılmasıyla geçtiğim eşikten bazı doğrular anlamını yitirirken, kalabalık mahkeme salonunda göz göze geldiğim adamın bana olan bakışıyla göğsüme sayısız darbeler yemişcesine sarsıldım.