Je bent zoveel meer dan enkel die kleine // Bankzitters

Deel 9 'Alles komt goed'

POV Koen

'Zoë, ik zei het niet omdat ik die dingen meen. Ik zei het alleen maar omdat ik je leuk vindt.' is alles wat ik kan uitbrengen. Hoe moet ik nu in godsnaam vertellen dat ik jaloers ben op mijn beste vriend? Ik kan mijn vriendschap met zowel Zoë als Robbie toch niet verpesten? Je ziet duidelijk dat die 2 iets voor elkaar voelen! Ik kan haar dus echt niet vertellen dat ik echt fucking jaloers ben op hem. Wanneer ik naar Zoë kijk, merk ik dat ze niet weet wat ze moet zeggen. Ze kijkt naar haar handen en speelt wat met de ringen die ze aanheeft. 'Weet je, laat het gewoon zitten. Vergeet alsjeblieft wat ik net gezegd heb.' Ze knikt. Haar blik zegt genoeg, ik zie angst in haar blik, maar waarom? Ze mag me waarschijnlijk toch niet meer na die rotopmerking van mij. Ook al meende ik niet wat ik zei, ik heb het wel gezegd. 'Zou je het niet tegen de andere gasten willen zeggen?' Weer knikt ze. Dit trek ik niet meer. 'Kijk Zoë, ik ben niet dom. Ieder wezen met ogen in zijn kop kan zien dat er tussen jou en Robbie iets speelt. Het is overduidelijk dat jullie iets voor elkaar voelen. Ik wil echt niet tussen jullie komen en zeker ook niet tussen de vriendschap die ik heb met jou en met Robbie. Dus alsjeblieft laten we dit vergeten. Ik zal mijn gevoelens voor je aan de kant zetten. Mijn vriendschap met jou en Robbie is veel belangrijker dan dit.' 'Het is oké, Koen.' is het eerste wat ik uit haar krijg. Ze zucht. 'Ik zal niets tegen de andere jongens zeggen, en zeker niet tegen Robbie. Ik vind het knap van je dat je je gevoelens durft te uiten en deze aan de kant kan zetten voor vriendschap. Ik zal doen alsof dit niet gebeurd is, ik zal normaal tegen je doen en ik wil graag onze vriendschap behouden.' 

POV Zoë

Ik heb Koen net vergeven. Wat hij gezegd heeft tegen Raoul was echt niet oké en het het raakt me nog steeds, maar ik sta boven dit gedoe. Koen heeft zijn excuses aangeboden en heeft een oplossing bedacht. Hier ben ik mee akkoord gegaan. Ik wil hem echt niet kwijt als vriend, ik dacht echt dat hij een hekel aan me had toen ik zijn gesprek met Raoul gehoord had. Ik ben blij dat dit niet zo is en dat hij zoveel geeft om onze vriendschap. Dan verbreekt Koen de stilte terug. 'Was dat de echte reden dat je gehuild had en naar huis wou?' 'Ja, sorry.' geef ik hem als antwoord. Ik kan er niet over liegen. 'Je moet toch niet naar huis, je bent voor ons geen last. Het is echt gezellig met jou erbij. Iedereen is veel blijer sinds jij er bent! Je brengt echt leven in huis. Ik snap het als je door mijn opmerking je niet goed voelt. Als je daarvoor nog steeds naar huis wilt, dan zal ik wel zien dat ik even een paar dagen weg kan, dan moet jij niet weg.' Ik zeg hem meteen dat hij niet weg moet uit Casa Del Huts. Het is namelijk zijn thuis, niet de mijne. Ik heb ook besloten dat ik niet naar huis ga. Ik wil sterker zijn en niet vluchten, het is nu trouwens toch uitgepraat tussen Koen en mij. Het zal ons wel lukken om terug normaal tegen elkaar te doen. 'Terug vrienden?' vraagt Koen aan me. 'Daar moet ik nog even over nadenken.' antwoord ik op een sarcastische toon. Hij geeft me een duw en meteen duw ik hem terug. Daarna rijden we terug naar Casa Del Huts. Alles komt goed...

Met onze winkeltassen sleuren Koen en ik de keuken in. Koen heeft aangeboden om alles uit te pakken zodat ik even met Robbie kan gaan praten. Gelukkig zit hij alleen in de woonkamer en kan ik hem meteen het goede nieuws vertellen. 'Ik zou graag toch nog hier blijven als jij en de jongens dat oké vinden.' Hij kijkt me aan alsof hij niet zo blij is. 'Dat is geweldig nieuws, tuurlijk mag dag! Maar ik heb daarnet al afgesproken met wat vrienden. We zoeken al langer een datum om af te spreken en nu jij niet meer bleef had ik gezegd dat ik vandaag mee kon gaan. Het spijt me. Als je wilt mag je natuurlijk hier blijven, maar ik ben wel pas 's nachts terug thuis dan.' Ik vertel Robbie dat het oké is. Een avondje met de Bankzitters vind ik niet erg, het zijn echt al goede vrienden geworden en ik kan het goed met hen vinden. 

Timeskip naar na het middageten

Robbie had voorgesteld om nog even te gaan shoppen. Zo hebben we nog wat qualitytime voordat hij deze avond met zijn vrienden weggaat. We hebben besloten om voor elkaar te shoppen. Robbie stelt een outfit samen voor mij die hij mooi vindt en ik doe dat voor hem. 

Dit is de look die Robbie voor mij heeft uitgekozen:

En dit is de look die ik voor hem heb uitgezocht:

'OMG dat is Robbie van de Bankzitters!' hoor ik ineens iemand roepen. Het is een groepje kinderen. Al voor de 7de keer deze namiddag hé! Ik weet dat Robbie bekend is, maar dit begint me toch wel wat te irriteren. We gingen shoppen om juist wat qualitytime te hebben. Niet dus! Wanneer de kinderen weg zijn, neemt Robbie mijn handen vast. 'Alles oké?' vraagt hij me. Ik knik en zeg 'Ja, alles oké.' Ik wil niet overkomen alsof ik er niet mee om kan dat hij bekend is. Dat is juist de reden dat ik hem ontmoet heb. Als Jules hem niet herkend had, dan had ik hem nu misschien ook niet gekend. Ik zal met die bekendheid maar leren leven..