Je bent zoveel meer dan enkel die kleine // Bankzitters

Deel 11 'Trouble'

POV Zoë

Het is 11.23u wanneer ik wakker wordt. Ik lig nog steeds op een matras in de woonkamer samen met Matthy, Raoul, Milo en Koen. Ze liggen allemaal nog te slapen. Ik denk dat Robbie nog steeds niet thuis is gekomen, anders zou er zeker wel iemand zijn wakker geworden. Ik besluit om naar de keuken te gaan en een glas water te nemen. Ik heb wel wat hoofdpijn, maar een kater heb ik niet. Ook Milo is wakker geworden en komt naar de keuken. Hij ziet er wat meer belabberd uit als mij. 'Goeiemorgen Milo' 'Goeiemorgen' antwoord hij met een zware ochtendstem. Hij wrijft in zijn ogen en neemt ook een glas water. Ik blijf voor me uit staren en drink wat. 'Is hij nog steeds niet thuis?' vraagt Milo me. 'Ik denk het niet. Hij heeft ook nog steeds niet gereageerd op mijn berichtjes.' Milo komt naar me toe en geeft me een knuffel. 'Het komt wel goed. Straks zal hij hier wel weer staan.' zegt hij nog tegen me voordat hij de andere Bankzitters gaat wakker maken. Ik blijf nog even in de keuken staan en bedenk me waar Robbie zou kunnen zijn. Ik hoop maar dat er niets ergs gebeurd is met hem. 

Timeskip naar 12.48u

Samen met de andere Bankzitters, behalve Robbie, zit ik aan tafel. Raoul heeft het middageten voorzien. Ik heb eerlijk gezegd niet zoveel honger, maar ik wil niet onbeleefd zijn dus begin ik maar te eten. 

Na het eten wil ik samen met Matthy de tafel afruimen, tot ik plots de voordeur open hoor gaan. Ik blijf verstijft staan. Zou het Robbie zijn? Is hij eindelijk thuis? En ja hoor, voor ik het weet komt hij de eetkamer binnen. Ik zet de borden terug neer op tafel en vlieg Robbie in de armen. 'Oh, ik ben zo blij dat je terug bent! Ik was echt ongerust!' vertel ik hem. Robbie houdt me stevig vast en verteld me dat alles oké is. Ik vraag hem waarom hij nu pas terug thuis is en niet in de nacht thuiskwam zoals hij had gezegd. 'Ik had gedronken, dus kon niet terug naar hier rijden.' vertelt hij me. Okeeej... Ik had stiekem wel gehoopt op een niet zo kort antwoord. Hij wilt precies van me af zijn.. 'Had je mijn berichtjes niet gelezen dan? Ik was echt ongerust omdat je me niets liet weten.' 'Mijn telefoon was leeg.' antwoord hij weel vlak af. Zonder verdere uitleg draait hij zich weg van me en gaat hij naar zijn kamer. Ik weet even niet meer goed wat ik moet doen. Ik blijf maar verstijft op mijn plaats staan. Voor ik het weet voel ik een knuffel. Het is Raoul. 'Alles oké, Zoë?' vraagt hij me. Voor ik het weet barst ik in tranen uit. 'Nee, sorry. Robbie doet echt kortaf tegen me en ik weet niet waarom. Ik heb het gevoel dat ik iets mis heb gedaan, maar ik weet niet wat.' Raoul blijft me nog even knuffelen en neemt alles wat ik hem vertel in hem op. Na zo even te blijven staan zegt hij 'Misschien moet je toch maar even met hem gaan praten. Het kan zijn dat er met hem iets is, maar het niet wou vertellen waar de rest ook bij is.' Ik knik naar hem en ga naar Robbie zijn kamer. Ik klop aan. 'Binnen' antwoordt hij. Net nadat ik de deur achter me heb gesloten vraag ik hem of ik iets verkeerds heb gedaan. 'Je hebt niets verkeerd gedaan. Het ligt aan mij.' vertelt hij me. 'Wat is er dan gebeurd?' 'Ja ik was gisteren dan naar mijn vrienden gegaan, maar ze hadden blijkbaar mijn ex ook uitgenodigd. Ze dachten dat ik nog single was en wilden me terug koppelen met haar. Ik heb hen dan verteld dat ik een relatie had, maar ze geloofden me niet. Ze zeiden dat als ik een relatie zou hebben, mijn vriendin er toch niet zou achter komen. Ik vond dit echt niet oké dus ik heb per direct gezegd dat ik geen vrienden met hen meer wou zijn als ze zo deden. Ik ben dan boos weggegaan en naar een café gegaan. Daar heb ik me bezat om al die bullshit te vergeten. Maar ja, daardoor kon ik dus niet terug naar hier rijden. Mijn telefoon was op dat moment al leeg dus ik zag nog maar 1 optie. Ik ben naar een andere vriend gewandeld die in de buurt van het café woont. Daar ben ik dan mogen blijven slapen.' Ik voel zoveel emoties tegelijk wanneer Robbie me dit verteld. Ik voel jaloezie door zijn ex, verdriet omdat hij door zijn 'vrienden' gekwetst is en boosheid naar die 'vrienden' zo kan je echt niet zijn. Ik merk dat Robbie het moeilijk heeft, dus ik geef hem een knuffel. 'Vergeef je me het alsjeblieft?' 'Tuurlijk Robbie'. 

Timeskip naar 13.36u

Robbie en ik hebben nog wat geknuffeld nu alles terug opgelost is. Alhoewel ik hem nog over deze nacht moet vertellen. 'Robbie..' 'Ja Zoë?' 'Ik zou je nog iets moeten vertellen.' Hij gaat overeind zitten en kijkt me aan. 'Ik heb deze nacht samen met de jongens na het drinken nog een spelletje Truth or Dare gespeeld. Toen ik aan de beurt was koos ik voor dare. Koen had me uitgedaagd om Milo een lapdance te geven. En ja.. ik heb dit ook gedaan. En hij kreeg er een stijve van. Ik wou je dit gewoon nog vertellen voordat je het van de jongens zou horen.' Het lijkt eeuwen te duren voor Robbie me een reactie geeft. Het enige dat hij doet is me aanstaren. Uiteindelijk doet hij toch zijn mond open. 'Ben je serieus, Zoë? Want als dit een grap is, is het echt niet leuk.' Ik laat mijn hoofd zakken en vertel hem dat het geen grap is. 'What the fuck Zoë! Waarom zou je zoiets doen?! Ik dacht echt dat je iets voor me voelde!' 'Ik voel ook echt iets voor je Robbie. Ik heb het enkel gedaan omdat het een dare was. Het betekende niets!' 'Ik wil je even niet meer zien, Zoë. Ik denk dat het beter is dat je gaat.' 'Serieus?' vraag ik hem. 'Ga Zoë!' gebied hij me. Ik vertrek al huilend zijn kamer uit, terug naar de woonkamer. 'Wat is er aan de hand?' vraagt Koen me meteen wanneer ik binnenval. 'Robbie.. Weggestuurd.. Truth or Dare... Lapdance...' is het enige wat ik buiten adem tussen mijn tranen door kan uitbrengen. Voor ik het weet wordt ik opgepakt door Milo die me op de bank neerzet waar de rest van de Bankzitters ook zit. Hij zet me langs Raoul. 'Probeer op je ademhaling te letten.' vertelt Raoul me. Dit probeer ik, echt...

5 minuutjes later ben ik weer terug op adem. Ik ben gekalmeerd. 'Wat is er nou precies aan de hand?' vraagt Koen. Ik vertel hen dat ik Robbie heb opgebiecht dat ik voor Truth or Dare Milo een lapdance heb gegeven en dat Robbie me daarom even niet meer wilt zien. 'Wat ga je doen?' vraagt Matthy. 'Ik weet het niet. Ik heb eerlijk gezegd geen zin om naar huis te gaan nu. En echt vrienden waarbij ik even kan logeren heb ik ook niet. Ik ben meestal te druk bezig om echt vrienden te maken. Dus die opties heb ik niet.' 'Ik ben toch een vriend.' komt Milo tussen. 'Ik woon hier niet, dus als je wilt kan je wel een paar dagen bij mij blijven.' stelt hij voor. 'Ik weet niet of dat zo'n goed idee is met heel het lapdance gebeuren.. Ik wil niet dat Robbie verkeerd gaat denken als ik bij jou ga verblijven nu.' Samen met de jongens denken we na over andere opties, maar die vinden we niet. 

Het is dus beslist.. Ik blijf een paar dagen en nachtjes bij Milo.. Ik wacht nog even om al mijn spullen op Robbie zijn kamer te halen tot hij gaat douchen. Wanneer ik de douche hoor lopen, ga ik al mijn spullen halen. Daarna ga ik terug naar de woonkamer.

Milo staat al op me te wachten. 'Klaar om te vertrekken?' vraagt hij me. Ik knik. 
Off we go...