YADE

Nude

...

Gözlerimi zorlukla açarken midemde olan kramplara karşılık yüz buruşturdum.Kendimi o kadar bitkin ve uyuşuk hissediyorum ki ayağa kalkacak mecalimin olmadığının farkındayım.

Yatağımda cenin pozisyonunda midemdeki krampların geçmesini umarak bekleyişimin tabiki bir sonu olmalıydı ama on dakikalık beklemede hâlâ bir sonuç alamamıştım.

Aslında nedeni neydi bu krampların biliyorum.Dün gün boyu aç kalmam tabiki.Bünyem zayıf benim.Eğer yemek yemezsem gözlerimi kapadığımda tekrar açamamaktan çok korkuyorum.

Bir ayağa kalksam mutfağa ineceğim ama kalkamıyorum ki.

Yine de el mecburi zorla da olsa ayağa kalkmayı başarabildim.Sanırım bu gün de yemek yemzsem öleceğim.

Şey doktor öyle demişti,ben uydurmuyorum.Açlığa sadece iki gün dayanabiliyorum.

Midemdeki kramplar ve ağrılar dayanılmaz bir hal alırken bir elimi duvara koyup destek almak istedim.

Kapıya zorlukla ulaşmıştım.Aslında yürümemi engelleyen şey karın ağrım değildi yemek yemediğimden dolayı üzerime binen halsizlik ve uyuşukluktu.

Gözlerimi kapadım.Biraz evi dinledim.Aşağıdan gelen Erkan'ın sesiyle yanaklarımı şişirip oflarken evde olmasının verdiği sıkıntıyla omuzlarım daha bi çöktü.

Evde olduğunda üzerime resmen kara bir bulut çöküyordu.O evde olmadığında ise gün boyu huzurun tadını çıkarıyordum.

Umarım benim bu halime acır da mutfağa girmeme izin verir.
Normalde bu halime gülüp dalga geçmeyi çok sever.Umuyorum ki bana bir parça ekmeği çok görmesin.

"Ah!"

Karın ağrım fena halde şiddetini arttırarak resmen içimde bir yılan misali dolanıyordu.

Ama işte aşağı inmem lazımdı.Hemde hemen.

Zorlukla kapıya ulaştım.Kapıyı açıp odamdan çıktığımda ilk fark ettiğim şey Erkan'ın sinirle birisine karşı yaptığı konuşmaydı.

Susup karşı tarafı dinlediğinde bir ses duymadığımdan dolayı telefonda konuştuğunu anlamıştım.

Sinirliyse gözüne görünmemek daha iyi bir fikir olabilirdi ama bu iyi fikir benim açlıktan ölmemi beraberinde getirirdi.

"Tanrım seni seviyorum ve lütfen benimle ol olur mu?"

Derin bir nefes alıp verdim.Pekala beklemenin bir faydası yok.Gidelim bakalım ne olacaksa olsun.

Odamdan çıkıp merdivenlerden teker teker indim.Sesi şimdi daha net ve daha gür çıkıyordu.

"BENİMLE OLACAKSAN İTAATSİZLİK YAPMAYA HAKKIN YOK! İTAATSİZLİĞİN SONUNU SEN BENDEN DAHA İYİ BİLİRSİN!"

Yanaklarımı şişirerek ofladım.Acaba beklesemiydim?Yok yok bir şey olmaz.Sessiz olurum hem.

Adımlarım mutfağı bulurken karşımdaki adamın gözleri de beni buldu.Salonun hemen yanındaki yer mutfaktı ve öyle bir dizayn edilmişti ki her iki yandan aşağı inen merdivenler salonda buluşuyor ve o salondayken aşağı inen kişiyi rahatlıkla görüyordu işte.

Beni gördüğü gibi eliyle gelmemi söylediğinde sertçe yutkunup ikiletmeden yanına adımladım.

"Biz seninle özel olarak görüşelim bir ara.Bakalım kuyruk acın neymiş."