"Ben sözlerimi her zaman tutarım komutanım." elimle içeriye gösterdiğimde ayakkabılarını çıkarttı ve tam karşıma gelip kapıyı kapattı.
Kollarını havaya kaldırarak gözlerime baktı "Gitmeden sarılayım mı?" diye fısıldadı çocuksu bir sesle, içimdeki öfkenin duvarları yıkılırken kısıkça kıkırdadım ve ellerimi beline sararak burnumu göğsüne yasladım.
Kalbim bu anı beklemiyor olacak ki yerinden çıkmak istercesine atmaya başlamıştı. Bir kolu omuzlarımı sıkıca sararken diğeri omzumun üzerinden geçerek saçlarımın arasına karışmıştı.
Derin bir nefes çektim göğsünden ve kafamı geriye doğru çekip karışmış saçlarımla gözlerine baktım. Gülümseyerek bakan gözleri bir süre üzerimde dolandı ardından elleri ile saçlarımı geriye doğru taradı.
Başımla içeriyi işaret ettiğimde karanlık olan salonuma doğru ilerledi kenardaki düğmeye basarak led ışıklarımı açtım, şimdi içerisi yeterince aydınlıktı.
"Nasıl içersin kahveyi?"
Uyuyan İncir'e doğru yaklaştığı sırada dudaklarını birbirine bastırdı ve bana ufak bir bakış attı. "Sütlü herhangi bir kahve olursa içebilirim."
"Başka bir şey hazırlayayım mı, yemek falan yer misin?"
"Yok zahmet etme, zaten annem üç ayda yiyeceğim her şeyi birkaç saatte mideme doldurdu."
