သူနဲ့ ကိုကို နေ့ရက်တိုင်းကို အတူတူ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် ဖြတ်သန်းနေရင်းနဲ့ပင် ကံဆိုးမှုတွေက လက်ကမ်း မခေါ်ခဲ့ပါဘဲနဲ့ ရောက်လာခဲ့တယ်၊ သူတို့ ချစ်သူဖြစ်တာကို ကိုကို့ဖေဖေ သိသွားတဲ့နေ့က စလို့ ကိုကို့အတွက်ရော သူ့အတွက်ပါခက်ခဲတဲ့ နေ့ရက်တွေဖြစ်လာခဲ့တယ်၊
အခက်အခဲတွေကြားက ကိုကိုဟာ သူတို့ အတူတူနေဖို့ရာ အိမ်လေးဆီ သူ့ကိုခေါ်သွားခဲ့တယ်၊ အဲ့အချိန်ကစပြီး သူတို့ဘဝတွေ ပျော်ရွှင်နိုင်ပြီလို့ သူထင်ခဲ့မိတာ၊
" ကလေးလေး ကိုကို အိမ်ကို ခဏသွားဦးမယ် ပြီးရင် ကိုကိုပြန်လာမယ် အဲ့ကျရင် ကိုကိုတို့ အတူတူ ကလေးလေးရဲ့ မေမေဆီ ခွင့်တောင်းရင်း သွားကြတာပေါ့ နော် "
သူ ကိုကို့စကားကို ယုံခဲ့တယ်၊ ဒီလိုတွေ ဖြစ်လာမယ်မှန်းသိရင် အဲ့နေ့က သူကိုကို့ကို မသွားဖို့ရာ တားခဲ့မိမှာ၊
" ဒေါ်ကြီး ကလေးလေးကို ကျွန်တော် ပြန်မလာခင်အထိ ကောင်းကောင်း စောင့်ရှောက်ပေးပါ ကျွန်တော် အပ်ခဲ့မယ်နော် "
" ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်လေး "
" ဟို ... ဒေါ်ဒေါ် သေချာ ကြည့်ထားပေးပါ့မယ် သားလေး Ji Woong ရယ် "
" ဒေါ်ကြီး ကျွန်တော့်ကားနားကို ခဏလိုက်ခဲ့ဦး "
" ကိုယ့်ကလေးလေး လိမ်လိမ်မာမာနေခဲ့နော် ကိုကိုပြန်လာခဲ့မယ် "
" ဟုတ်ကဲ့ပါ ကိုကို "
" ဒေါ်ကြီး ဒီစာလေးကို ကျွန်တော်အပ်ထားခဲ့မယ်၊ တကယ်လို့ ကျွန်တော် ဖေဖေတို့ဆီက ပြန်လာလို့ မရတော့ရင် ကလေးလေးကို ဒီစာသေချာပေါက် ပေးပေးပါ နော် ကျွန်တော်တောင်းဆိုတာပါ "
" ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်လေး တအားလည်း စိတ်မပူပါနဲ့ ဥက္ကဌကြီးက ခွင့်ပြုပေးလောက်မှာပါ "
" အဲ့လိုပဲ မျှော်လင့်ရတာပါပဲ ဒေါ်ကြီးလည်း သိရဲ့သားနဲ့ ဖေဖေအကြောင်းကို၊ ကျွန်တော် မလွန်ဆန်နိုင်မှာ ကြောက်တယ်၊ ကလေးလေးနဲ့လည်း မခွဲချင်ဘူး "
YOU ARE READING
MIDNIGHT
Fanfictionအချစ်က လူတွေကို ပျော်ရွှင်စေနိုင်တယ်ဆိုရင် တဆက်တည်းမှာပဲ လူတွေကို စိတ်ပင်ပန်းမှု၊ ဝမ်းနည်းမှု၊ အထီးကျန်မှုတွေကိုလည်း ပေးစွမ်းနိုင်ပါသေးတယ်၊ - midnight thought
