მაფიის ბოსი გაბრიელ მახარაძე🔥❤🖤🔞

IV

ოთახში ორსაწოლიანი,  გარდერობი, დიდი კამოდი რომლის სარკეც ნათურებით იყო მორთული, პატარა ფანჯარა (ჩაკეტილი) და სააბაზანო იყო.

მთელი დღე ოთახში საწოლთან ხალიჩაზე ვიჯექი, არაფრის ძალა არ მქონდა, ერთ წერტილს მივაშტერდი და თვალები მეხუჭებოდა, ვფიქრობდი: რამდენი ხანი უნდა ვყოფილიყავი ამ გიჟთან და კიდევ რისი გადატანა მომიხდებოდა ან რა მელოდა წინ.
უცებ გამახსენდა დედაჩემთან გამომშვიდობება.
- ჯანდაბა. სულ დამავიწყდა.
ძალები მოვიკრიბე და ფეხზე წამოვდექი კარებს მიუახლივდი, 3 წამი მივაშტერდი  და ხელების ბრახუნი, ყვირილი დავიწყე.
- გამიშვით გამომიშვით, გთხოვთ!?
ყვირილი ტირილში გადაიზარდა ხმა ამიკანკალდა და კარებთან ჩავიკეცე.
უცებ კარი გაიღო, მე ძირს ვიჯექი, ჩემს წინ კი მწვანეთვალება ტიპი იდგა. მის ფეხებში ვეგდე. ფეხებიდან თავამდე თვალი ავაყოლე და თვალებში შევხედე, ის მკაცრი მზერით აკვირდებოდა ჩემს ჩაწითლებულ თვალებს და განადგურებულ სახეს, მოულოდნელად ჩემს წინ ჩაიმუხლა და მითხრა:
- რა გინდა ციყვო?
- გთხოვ გამიშვი...
მან არაფერი მითხრა გასწორდა და გატრიალდა თუმცა მე შევაჩერე
- კარგი კარგი დაბრუნდი... გთხოვ
ისევ შემოტრიალდა და ისევ ჩაიმუხლა
- დედაჩემი... ის მელოდება უნდა დავემშვიდობო
- ის უკვე წავიდა
- რა?
შეშფოთებულმა ვკითხე
- დამშვიდდი მოვაგვარე
- რა მოაგვარე! რა უთხარი?! რა გააკეთე!?
- ლექტორმა დაგტოვა და პროექტი გადმოგცა რომელზეც კურსელებთან ერთად უნდა გემუშავა.
- მაგრამ მე დავპირდი...
- არ მაინტერესებს არსად გაგიშვებ!
- რატომ!? რაში გჭირდები მეც უნდა მომკლა?!,
- გაჩუმდი.
- არ გავჩუმდები ვინ ხარ რომ ამდენს ბედავ... რა უფლება გაქვს ასე რომ მექცევი და....
- მაქვს! ყველაფრის უფლება მაქვს! შენ აქ ხარ, ჩემთან და არ ვაპირებ გაშვებას, რასაც მინდა იმას გიზამ, როგორც მინდა ისე მოგექცევი...
სწაფად ფეხზე წამოვვარდი უნდა გავქცეულიყავი თუმცა მკლავში ძლიერად ჩამჭიდა უკან დამაბრუნა, ოთახში საწოლზე უხეშად  დამაგდო...
- რას აკეთებ
- ეს შენ რას აკეთებ!?
- რას ქვია რას ვაკეთებ გავრბივარ. გავრბივარ შენგან!    მეზიზღები გესმის?! მეზ...
სიტყვა არ დამასრულებინა სწრაფად მომიახლოვდა ხელებზე მაგრად დამაწვა და ზემოდან მომექცა.
გული ამიჩქარდა, სუნთქვა გამიხშირდა, ყველაფერი ფილმის კადრს დაემსგავსა.
ის ჩემს მკერდზე იწვა, მისი პრესი ჩემს მუცელს ეხებოდა, ჩემი ფეხები მის ფეხებს შორის იყო მოქცეული, ხელებზე ძლიერ მიჭერდა და საერთოდ მისი ზემოქმედების ქვეშ ვიყავი, მე ვგრძნობდი მის სუნთქვას, მესმოდა მისი გულის ცემა და ამავდროულად ჩემიც, რომელიც შიშისგან ლამის იყო საგულედან ამომხტარიყო.
- გაჩუმდი, უბრალოდ გაჩუმდი თორემ რაც მოგივა შენს თავს დააბრალე!
მითხრა და მოულოდნელად ტუჩებში მეცა, შემეხო მისი თბილი ტუჩები კიდევ უფრო გავხურდი სიბრაზე, ვნება, ზიზღი, ყველაფერი ერთად მომაწვა საბოლოოდ გამოვფხიზლდი და რამდენიმე წამის შემდეგ ავფართხალდი ხელები ძლივს გავითავისუფლე  სახეში გავარტყი და საწოლიდან წამოვხტი კარები სწაფად გავაღე  და პირველ სართულზე კიბეებით ჩავრბოდი, მწვანეთვალება ალბათ ძალიან გაღიზიანებული დამედევნა და უხეშად დამიღლიალა.
- მია!!! აქედან ვერ გახვალ!!!
- მაგასაც ვნახავთ
კიბეები არადა არ დამთავრდა მე კი სწაფად ჩავრბოდი, უცებ თავბრუ დამეხვავა, ფეხი დამიცდა კიბეებზე საშინლად დავეცი თავი ძლიერად დავარტყი და კიბეებზე დავგორდი.
მწვანეთვალებამ რომ დაინახა დაიღრიალა
- მიაა!!!!
სწაფად მოირბინა ხელები წელზე მომხვია და ამწია.
მის გულმკერდზე მედო ხელი და თავი. მის ხელებში ვიყავი ჩავარდნილი და რაღაცეებს ბუტბუტებდა
- ჯანდაბა მია! ხომ გაგაფრთხილე!
მხოლოდ ეს მახსოვს მერე კი გავითიშე.

თვალებს ვახელ იგივე ოთახი, იგივე საწოლი რომელში ვწევარ არაფერი მახსოვდა უცებ ოთახის კარი გაიღო და მწვანეთვალება შემოვიდა.
- გაიღვიძე
წარმოთვქა მშვიდად და გვერძე საწოლთან ჩამოჯდა.
თავი საშინლად მტკიოდა დალირისპირების და შეწინააღმდეგების თავიც არ მქონდა.
- რა მოხდა არაფერი მახსოვს
- შენმა დაუფიქრებელმა საქციელმა აქამდე მიგიყვანა ხედავ რა მოხდება თუ არ დამიჯერებ!?
- რა დამემართა?!
- კიბიდან დაგორდი.
- ახ.. გამახსენდა.
- ექიმმა თქვა  რომ თავის ტკივილი გექნება
- მოიცა ექიმიც გამოიძახე?!
- მია ექიმს ვგავარ რომ შენთვის მემკურნალა?! რა თქმა უნდა გამოვიძახე.
- ექიმს კი არა სატანას გავხარ?!
- ეს წამალი უნდა დალიო წყალი აქაა თუ რამე დაგჭირდა დაბლა ვარ
- შენი ვერაფერი გავიგე ხან ფსიქოფატივით მექცევი რომელსაც ჰორმონები აქვს დასარეგულირებელი ხან დიდი ხნის მეგობარივით...
- თუ ასე გააგრძელებ...
- ბლა ბლა ბლა... გადიი წადიი!!! შემეშვი ისედაც შენს გამო ვარ ასეთ დღეში

არაფერი უთქვამს ეტყობოდა რომ არც კამათის თავი ჰქონდა და არც ჩემი ნერვების მოშლის შესაძლოა ნერვიულობდა?! არა გამორიცხულია. გიჟი, ფსიქოპატი, ეშმაკი.

ოთახიდან გასვლას აპირებდა რომ შევაჩერე.
- მოიცადე
შემოტრიალდა და დამაკივრდა
- სახელი არ გაქვს მაფიის ბოსო?!
- გაბრიელი.
- კარგი ბატონო გაბრიელ გაფრთხილებ აღარ გაბედო ჩემი კოცნა თორემ განანებ.
სათქმელი დავამთავრე თუ არა ეგრევე გავიდა.