XII

1.5K 84 6
                                    

ჩემს ოთახში არსებული პატარა ფანჯრიდან  მზის სხივებმა შემოაღწიეს და ჩვენს სახეემდე გაიკვლიეს გზა.
სინათლისგან შეწუხებულმა ხელი სახეთსან მივიტანე და თვალები მოვისრისე ნელა ვახელ და....
რას ვხედავ გაბრიელს, ის ჩემს გვერდით წევს, გვერდით კი არა.... არ ვიცი.... ისე ვყავარ შებოჭილი და დამწყვდეული მის მკლავებში ვერც კი ვინძრევი, გონებაში ვიმეორებდი ჯანდაბა, ჯანდაბა, ჯანდაბა.
მისი ხელის გადაწევა ვცადე მაგრამ ისეთი მოდუნებული და თან ის ხომ მამაკაცია თან არა უბრალო მისი სხეული, ვენები ხელებსა და მლავებზე, მისი სახის ნაკვთები, მისი თვალები, კულულა შავი თმა ...... ის განსაკუთრებულია, ძლიერი, ღონიერი ამიტომ მისი ხელის აწევა ვერ მოვახერხე მზერა მის ტუჩებზე გავაჩერე ისე მომინდა შევხებოდი როგორც სიზმარში მინდოდა მომეფერა, ჩემი ტუჩები მის ტუჩებს შეხებოდა....
ერთი ხელი ძლივს ავწიე რომ არ გაეღვიძა ნელა მიახლოვე სახეთან მინდოდა თითები შემეხო ტუჩებზე თუმცა შეიშმუშნა მე კი დავფრთხი და პანიკა ავტეხე.
- აააა რა ხდება?! გაიღვიძე... გაბრიელ?!
ავფართხალდი
- დაიცა მია თვალი გავახილო...
- გაახილე მიდი მიდი გაახილე სწრაფად
ვამბობდი და ისე მოულოდნელად, გაუაზრებლად შევეხე მის თვალებს და გავახელინე თან მის სხეულს კიდევ უფრო მივეკარი....
უცებ გამოვფხზლდი და ხელები უკან წავიღე
- ბოდიში...
მე ბოდიშის მოხდა მინდოდა მაგრამ გაბრიელმა ხელზე მომქაჩა და მისკენ სახით ახლოს მიმწია
- როგორ გეძინა პატარავ?
უკან დავიწიე
- შენს ხელში როგორ უნდა დამეძინა
- რავი კარგად გასუსული კი იყავი ფისოსავით გუშინ...
- გაბრიელ!
- უიი სულ დამავიწყდა ციყვოოო
- ისევ?!
- შენ ყოველთვის ჩემი ციყვი იქნები
- ციყვი კი არა დროზე ადექი!
- რა ხდება მია?! რატომ არ  მეკითხები რა მოხდა გუშინ?! ნუთუ არ გაინტერესებს?!
- იმიტომ არ გეკითხები რომ მახსოვს იდიოტო
- ააა გასაგებია
- ადექი ეხლა დროზე
- არა
- გაბრიელ უნდა ჩავიცვა ადექი და გადი
- არა...  მინდა გიყურო
- რა იდიოტი ხარ

მაფიის ბოსი გაბრიელ მახარაძე🔥❤🖤🔞Onde as histórias ganham vida. Descobre agora