სრულიად შემთხვევით გოგონა შეესწრება საზარელ პროცესს, მკვლელობას, შემდეგ გოგონა იწყებს ფიქრს შეატყობინოს თუ არა პოლიციას. საბოლოოდ ის დააპირებს პოლიციის განყოფილებაში წასვლას თუმცა. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
როგორ განვითა...
მოლში შევაბიჯეთ, გაბრიელს ჩემთვის ხელი წამითაც კი არ გაუშვია, შეყვარებულებივით დავდიოდით სხვადასხვა ბრენდის მაღაზიებში და ტანსაცმელს ვარჩევდით.
ერთ- ერთ მაღაზიაში თვალიერებისას შავმა კაბამ მიიქცია ჩემი ყურადღება რომელიც ძალიან მომეწონა მაგრამ რა თქმა უნდა არაფერი მითქვამს. კაბის ნაჭერს ვამოწმებდი და სიყვარულით შევცქეროდი როდესაც გაბრიელმა უკნიდან ყურში მიჩურჩულა: - ეს კაბა ძალიან მოგიხდება... - ხომ მაგრამ არ მომწონს - მია!?... თავს რატომ იტყუებ? თვალებში გეტყობა როგორ გინდა მისი ჩაცმა - აბა?! - წადი ჩაიცვი?! - რა? - რა რა? მინდა ამ კაბაში გნახო - არ ვაპირებ მოსინჯებას მითუმეტეს შენ თუ გინდა - მაშინ არ ვიყიდით - კარგი რა არ მჭირდება მოსინჯვა კარგად მექნება - მია აღარ გამამეორებინო. - ამოვიხვნეშე, კაბა საკიდიდან მოვხსენი და გასახდელში შევედი
ძალიან სადა თუმცა ლამაზი კაბა იყო, შემდეგ როცა ჩავიცვი მივხვდი რომ საყვარელზე და ლამაზზე მეტად სექსუალური იყო.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
- მია ამდენ ხანს რას აკეთე...........ბ - ძლივს დაასრულა გაბრიელმა სიტყვა როცა გასახდელიდან გამომავალი ამ კაბაში დამინახა.
- ამის დედაც.... ჩუმად ჩაილაპარაკა.
- მგონი არ ღირს ყიდვა რაში უნდა დამჭირდეს - დაგჭირდება.......დაგჭირდება ნელა მომიახლოვდა, უცებ წელზე მომხვია ხელები და მისკენ მიმიზიდა - რას აკეთებ გიჟი ხარ?! - გიჟი ვარ შენ მაგიჟებ.... ცხვირთან მიჩურჩულებს - კარგი უნდა გამოვიცვალო - მოიცა შენი ყურებით მინდა დავტკბე - ბოდავ...
სწაფად მოვშორდი გაბრიელს, გასახდელში როგორც კი შევედი თავში ერთმა ძალიან კარგმა გაქცევის გეგმამ გამიელვა ამიტომ სადღაც 3 წუთში დახმარება ვითხოვე
- უკაცრავად შეიძლება ერთი წუთით? თავი გამოვყავი - რა ხდება მია?! - რაღაც პრობლემა მაქ დახმარება მჭირდება და კონსულტანტს რომ დაუძახო შეგიძლია? - რათ გინდა კონსულტანტი მე აქ არ ვარ?! - გაბრიელ დროზეე... - კარგიი
გაბრიელმა ერთ - ერთ თავის კაცს უბრძანა დაეძახა და კონსულტანტიც 2 წუთში ჩემთან გასახდელში გაჩნდა.
* * *
კონსულტანტი მალევე გავიდა და გაბრიელს რაღაც უჩურჩულა შემდეგ უთხრა აქეთ წამობრძანდითო მერე გაბრიელმა მომაძახა ,,ეხლავე მოვალ მია ჭკვიანად,, და სიჩუმემ დაისადგურა.
სწაფად ჩავიცვი ტანსაცმელი და გასახდელიდან გავედი წინ 5 კაცი შემეჩეხა, წასვლა დავაპირე თუმცა შემაჩერეს. - ბოდიშით ვერ გაგიშვებთ - რას ქვია ვერ გამიშვებთ - ბოდიშით მაგრამ ბატონი გაბრიელის ბრძანებაა - ზუსტად ბატონ გაბრიელთან მივდივარ რომ ეს კაბა მივუტანო და თანხა გადავიხადოთ!... - კარგით მიბრძანდით
ჯერ ნელი ნაბიჯებით შემდეგ სწაფი და მერე უკვე გავიქეცი მოლიდან ძლივს გავედი გამახსნედა რომ გარეთაც იყვნენ მისი ძაღლები ამიტომ მანქანებს ამოფარებული ვცდილობდი გზა გამეკვლია, როცა უკვე მივშორდი მცველებს გზაზე უნდა გადამერბინა რომ იმ ადგილს მოვშორებოდი და რაიმე გზით შინ დავბრუნებულიყავი ვფიქრობდი რომ მეშველა და თავი დავაღწიე, გახარებული ვიყავი რომ ეს ჯოჯოხეთი დამთავრდა თუმცა გზაზე გადასვლისას ისე ვჩქარობდი ვერც კი შევამჩნიე მანქანის მაღალი და ხანგრძლივი სიგნალი გვერძე გავიხედე მანქანა ჩემკენ მთელი სისწრაფით მოდის, გავშეშდი, ჯერ კიდევ გაურკვევლობაში ვიყავი და აღარ ვიცოდი რა მექნა გამხარებოდა რომ თავი დავაღწიე, იმაზე მეფიქრა აქედან სად და როგორ წვსულიყავი თუ იმაზე რომ ახლა შუა გზაზე გაშეშებული ვიყავი და ვერ ვრეაგირებდი მიუხედვად იმისა რომ მანქანა სადაცაა გამიტანდა. ვიფიქრე აქ სრულდებოდა ყველაფერი, მანქანის ხმამაღალი სიგნალი, ხალხის რეაგირება, ყვირილი, შენელებული კადრივით ვხედავდი ყველაფერს თუმცა ამავდროულად წინ ჩამიარა პირველ დღიდან რაც გაბრიელს გადავეყარე ყველა ის მომენტი რა გადამხდა დღემდე, შემდეგ ვიგრძენი მოთენთილობა, თავბრუს ხვევა, და თვალებში დამიბნელდა.
