Chapter 19: Engagement

489 23 1
                                    

Napabuntong hininga si Celeste habang nakatingin sa labas ng mansion ng kanyang naging magulang. Mabigat ang pakiramdam niya pati ang paghakbang ng mga paa niya papasok sa malaking gate na may bantay sa loob non.

Hindi man niya makita pero batid niyang maraming nakabantay sa paligid at ang sigurado siya na ang iilan dito ay nakasama na niya noon pa.

"If things wont turn out successful then we will go to plan B." Ani ni Luther.

Tumango tango siya bilang pag sangayon sa sinabi ni Luther. Ipinagdarasal niya na sana umayon ang panahon sa kagustuhan niya.

Hindi niya kayang humiwalay ngayong nabubuo na ang kagustuhan niyang manatili.

Nasa harap na sila ng malaking pinto at may lumapit sakanilang matandang lalake at pinagbuksan sila.

"Luther..." bigkas niya sa pangalan ng kasama niya. Sinulyapan lang siya nito at tinuro ang direksyon ng pupuntahan nila.

Habang naglalakad sila ay nararamdaman niyang may nakasunod sa likuran nila kaya hindi niya maiwasang hindi mapakali.

Pumasok sila sa isang silid na mayroong malaking chandelier at mahaba ang mesa at maraming upuan.

She saw her mother and her father sitting at the corner of the table.

"There they are." Rinig niyang boses ng kanyang ina.

"Please, don't come near me." Ani ni Celeste. Agad namang natigilan ang kanyang ina at umupo na lamang ulit.

"Please have a sit." Ani ng kanyang ama.

Inalalayan siyang umupo ni Luther tsaka naman ito ang umupo sa tabi niya.

"I wont make this any longer so I'll tell you straight to the point that we are engaged and we're getting married soon." Ani ni Luther.

Parang sasabog ang puso ni Celeste ng marinig niyang sinabi 'yon ni Luther. Kahit pagpapanggap lang ang mangyayari ay parang gustong maniwala ng puso niya pero alam niya sa sariling hindi dapat puso ang pinapairal niya sa ganitong sitwasyon dahil buhay niya ang nakasalalay dito at wala siyang panahon para sa...

Pagibig.

"You can't marry my daughter!" Galit na sabi ng ama niya.

"I don't care Mr. Jones, You sold her to me so I'll be the one to decide. Wala na kayong karapatan pa sakanya kahit anak niyo pa siya, ako ang masusunod sa kung ano ang gagawin ko sakanya whether you like it or not." Nakangising sabi ni Luther.

"You can't get what you want!" Ani ni Gustavo.

"I'm not Luther if I can't get what I want." Sagot niya.

Nakangising tinanggal niya ang sumbrelong nagsisilbing takip sa mukha niya.

Ngumisi naman si Gustavo habang nanlilisik ang mga matang nakatingin kay Luther.

"Not surprising, I'm about to ruin your family, clan and your bloodline!" Galit na sabi ni Gustavo.

"Correction! I'm about to ruin you, all of you." Ani ni Luther habang nanlilisik ang matang nakatingin sa ama niya.

Aalis na sana siya ng biglang mag salita ang ama-amahan niya.

"You are staying here Celeste!" Ani ni Gustavo.

Lakas loob na hinarap niya ang ama niya. "Why would I? I don't even belong here." Ani ni Celeste.

"You can't disobey your father!-"

"You're not my father! And you will never be!" Galit na sabi ni Celeste.

Please... let me out of here.

In just a second Luther and Celeste is now outside the house.

"Let's get out of here Luther! Yhey wont let me escape this time!" Ani ni Celeste.

"Your wish is my command lady!" Nakangising sabi ni Luther at bigla na lang siya nitong pinangko at ginamit nanaman nito ang abilidad niyang makatakbo ng mabilis.

Ng ibaba siya mula sa pagkabuhat sakanya ni Luther ay kaagad siyang umupo. "Pwede ba sasusunod kapag gagawin mo 'yon bigyan mo naman ako ng signal nakakabigla kasi." Ani ni Celeste.

Oo siya na ang demanding dahil tinulungan na siya nag reklamo pa.

"My bad, I'll tell you next time." Ani ni Luther sabay kindat sakanya na inirapan naman niya.

"So what are we going to do?" Ani ni Celeste.

"Live our life to the fullest?" Sarkastikong sabi ni Luther.

"Masaya siguro ang naging childhood mo." Ani ni Celeste.

"Yeah, maybe?" Ani ni Luther habang nakaupo sa malaking bato habang nakamasid sa kawalan.

"Maybe? What do you mean, Luther?" Ani ni Celeste.

"Why does your Luther sound so charming? Or is it just me that looks charming?" Nakangising sabi ni Luther. He chuckled as if it was a funny joke.

"Uso rin pala ang mahangin sa mga bampira hano?" Sarkasmong tanong ni Celeste. "Sagutin mo na ang tanong ko Luther." Ani ni Celeste.

"I said maybe because I'm not sure I can't even remember anything, but I know its a happy childhood since I have my friends with me since then." Ani ni Luther.

"Ano ba ang nangyari sayo? Do you have any clue? Or nakwento na ba sayo?" Tanong ni Celeste.

"Have you ever heard the lyrics 'Huwag mo nang balikan patuloy ka lang masasaktan' we shouldn't bring back the past that cause us pain." Ani ni Luther.

"But you could learn from the pain that you've experienced." Ani ni Celeste

"How can I learn if myself can't figured it out even if its real or not? I know you're going to ask about my sister's ability, yes its true that she can see your past just by touching your hands but her ability isn't fully enhanced yet and there are still a missing pieces." Ani ni Luther.

"Such a bright vampire, Luther." Ani ni Celeste.

"Do you want to figure it out on your own?" Tanong ni Celeste kay Luther.

"If I had the chance." Ani ni Luther at saglit na sumulyap sa katabi niyang si Celeste. "How about you? What a rare ability you have, Prosopagnosia." Ani ni Luther.

"Bata palang ako I already have prosopagnosia though my parents didn't do anything." Mapait na ngumiti si Celeste. "But I'm used to it even if I can't get rid of it. I mastered memorizing people's voices and even if they are not talking I can sense it through my instinct, I believe myself that's why." Ani ni Celeste.

"Since when did your parents starts isolating you?" Tanong ni Luther.

"They didn't. I solated myself after my friend moved out and when my mom begins to ask me to do bad things that I don't want." Ani ni Celeste.

"It must be hard for you. But why are they using your blood as punishment?" Ani ni Luther.

Mapait na ngumiti si Celeste habamg nakamasid sa kawalan. "I... I don't know, maybe because they crave for my blood?" Ani ni Celeste na ikinatawa naman ni Luther.

Bigla namang napaigtad si Celeste ng biglang ilapit ni Luther ang mukha niya kay Celeste.

"Yep, your blood smell's good. But no, I drink animal's blood." Ani ni Luther.

"Have you ever crave for human's blood?" Biglang tanong ni Celeste, bigla naamng nagiwas ng tingin sakanya si Luther.

"I don't think its safe in here thus its already noon time so I shall bring you to my house." Ani Luther at walang sabi sabing pinangko nanaman siya.

Kaagad namang napapikit si Celeste dahil sa bilis ng pagtakbo ni Luther na halos kulang na lang ay humiwalay na ang kaluluwa niya.

"Why not in Elphinestone?" Tanong ni Celeste.

"Why are you staying there if you can stay here... with me." Nakangising sabi ni Luther sabay kindat kay Celeste.

To be continued.

VAMP ACADEMYWhere stories live. Discover now