18 Hinala

27.7K 707 61
                                    

18

Hinala

HINDI MAITAGO ANG kasiyahang nararamdaman ni MafiaGirL dahil muli na naman daw akong namatay. Nararamdaman na rin daw niya ang Joy dishwashing liquid dahil sa sorrow na nararamdaman ng ko. Masaya rin siya dahil alam niyang wolf at hindi balloon ang ibig sabihin ng lobong sinasabi ko. Sobrang pinangunahan na rin niya ang writer ng story na ito na wala siyang pakialam kung walang pakialam ang author. Madalas kasi siyang barahin ni YourLittleDemon sa facebook na wala itong pakialam sa mga pinagsasasabi niya.

When I opened my eyes, I saw Casper sleeping on a chair beside my bed. Hawak nito ang isa kong kamay. I reached out to his head, and that woke him up.

"What are you doing?" he asked with a sleepy voice.

Napatikhim ako. "I was trying to touch your hair," I said.

Hindi ito kumibo. He stood up from his chair then he leaned forward to plant a kiss on my forehead. "You should go back to sleep," he said pressing his forehead against mine. "You need to rest."

Umiling ako. "Hindi na kailangan Casper, wala naman na akong sakit na nararamdaman. Mukhang ayos naman na ang katawan ko. I'm a vampire, am I not? Mas mabilis na akong gumagaling. Maayos na ako ngayon." I gently squeezed his shoulder to assure him.

He pulled away from me. "If that's so, then you must feed." He slit his wrist then offered me his blood. Hindi ko tinanggihan iyon. Medyo nasasanay na rin ako sa pag-inom ng dugo dahil kinakailangan 'yon ng katawan ko. I drank a large amount of Casper's blood. Nakita ko ang bahagyang panghihina sa mga mata nito pero hindi nito ipinahalata iyon.

Casper wrapped his arms around me after the feeding. It was evident that he is so worried about my condition. Habang inaalala ko ang nangyari ay unti-unting nanggigilid ang luha ko. It was a terrible experience, nato-trauma na ako. Una ay ang kay Vernice. Pangalawa naman ay sa mga lalaking hindi ko kilala. And the reason why both party tried to kill me is still a mystery.

I let out a faint sob as I remember the pain I felt when they were trying to kill me. Masuyong hinagod ni Casper ang likod. "Shhh," he said hushing me. "Magpahinga ka muna mahal ko."

Napaiyak ako sa balikat nito. "C-Casper, b-bakit?! Wala naman akong ginagawang masama pero bakit nangyayari ito sa akin?" tanong ko rito. My hands were shaking because I'm scared, scared because I know that none of this will stop until I am dead. "C-Casper, I am not doing anything wrong. B-but why?!" I cried.

He cupped my face with his both hands. "Hush baby," he said as he remove the few strands of hair in my face. "I promise you that I wouldn't let them get away for what they've done to you. Magpahinga ka na muna mahal ko. Huwag mo muna silang isipin. Wala na sila. And I'm here for you, I will always fight for you."

Nakaramdam pa ako ng pagkaguilty dahil sinubukan kong iwan ito. Pinag-alala ko ito nang husto at dahil sa akin, kinailangan pa nitong makipaglaban. Kasalanan ko pa ngayon kung bakit ito nasaktan. This is all my fault.

"I'm... I'm s-sorry," paghingi ko ng tawad dito sa gitna ng aking paghikbi.

"Shhh, it's okay now. No one's gonna hurt you now. I will fight them all just to make you safe. You don't have to worry about anything. Just keep in mind that I will always protect you."

I hugged him tight. Pinagsisisihan ko na pinag-isipan ko pa ito ng masama, na ginusto ko pang iwanan ito. Ang tanging hangad lang naman nito ay makasama ako at alagaan. Kung hindi ko sana iniwan ito, hindi sana ako nasaktan. Kasalanan ko rin kung bakit ito nangyari. No one is to blame but me.

MALIWANAG ANG PALIGID ng kuwarto nang magising ako. It was bright because the curtains were left open. Tumatama ang sinang ng araw sa balat ko pero hindi iyon nagdulot ng sakit. Tila ba wala itong epekto sa akin. Ramdam kong may nagmamasid sa akin. Si Casper pala, hindi pala ito umalis sa tabi ko.

Married to a Stranger [R-18] [Completed] [Published]Where stories live. Discover now