Married to a Stranger [R-18] [Completed] [Published]

1 Estranghero

1

Estranghero

May munting party-party na nagaganap sa bahay ng kaibigan kong si Kassie dahil kaarawan niya ngayon. Marami na akong nainom at umiikot na rin ang paningin ko dahil mababa lang ang level ng alcohol tolerance ko. Mabibigat na ang talukap ng mga mata ko dahil inaantok na. Siguro nga ay lasing na ako.

     Napasulyap ako sa orasan sa dingding, alas onse na pala. Gabi na, kailangan ko nang umuwi dahil baka kanina pa nag-aalala sa akin ang mommy ko.

     "Kassie, aalis na ako, ah. Gabi na kasi," pagpapaalam ko. Nagpaalam na rin ako sa iba kong mga kaibigan na naroon.

     "Sige, ingat ka," ani Kassie na nakipagbeso-beso pa sa akin bago ako inihatid sa labas ng gate ng kanilang bahay.

     Hindi ako sumakay sa tricycle dahil nga gabi na. Marami nang siraulo sa panahon nating ngayon, baka mamaya ma-rape pa ako.

     Nilakad ko ang daan papunta sa amin dahil ilang kilometro lang naman ang layo ng bahay na tinitirhan ko sa bahay ni Kassie. Malayu-layo iyon, pero puwede namang lakarin kaya lalakarin ko na lang. Madilim na ang daan dahil nakapatay na ang mga ilaw sa labas, may mangilan-ngilan na lang akong nakikitang nakasindi. Malamig din ang ihip ng hangin. Iniyakap ko ang mga braso ko sa aking katawan para mabawasan ang nararamdaman kong lamig kahit papaano.

     Walang katao-tao sa paligid. Papatawid na ako ng kabilang kalsada nang makarinig ako ng isang malakas na tahol ng aso. Muli ako nitong tinahulan nang sunud-sunod. Natakot ako kaya mabilis akong naglakad papunta sa ibang direksyon, ngunit tinakbo ako ng aso at hinabol.

     Nakatayo ang buntot nito at nakalabas din ang matatalim na pangil. Mabilis akong napatakbo palayo dahil sa takot kong makagat. Takbo lang ako nang takbo. Sumulyap ako sa likod habang kasalukuyan pa ring tumatakbo nang medyo nakalayo na ako. Pero hinahabol pa rin ako ng aso. Patuloy lang ako sa pagtakbo hanggang sa makarating ako sa isang madilim na lugar, isang lugar na hindi pamilyar sa akin.

     Tumigil na ako sa pagtakbo nang hindi ko na malaman kung nasaan ako. Nilingon ko ang aking likuran, wala na ang aso. Siguro naligaw habang hinahabol ako, buti naman wala na. Pero mukhang masama pa ang nangyari dahil mukhang pati ako ay naligaw. Nasaan na ba ako?

     Luminga-linga ako sa paligid para suriin kung saan ako napadpad. Walang mga bahay at mga ilaw sa paligid, tanging ang ilaw lamang mula sa buwan ang nagbibigay ng liwanag sa aking paningin. Nagpalakad-lakad ako para subuking hanapin ang daan pabalik sa pinanggalingan ko. Sa aking paglalakad, may nadaanan akong isang maliit na simbahan na may mataas na gate sa harap. Bumalik ako sa dinaanan ko kanina, mukha kasing mas lalo pa akong nalalayo. Pero wala rin palang kuwenta ang pagbalik kong iyon dahil muling sa harap ng simbahan ako dinala ng mga paa ko.

     Pabalik na naman dapat ako sa aking pinanggalingan nang makaramdam ako ng pagkaihi. Ano ba naman 'yan?! Kung kailan walang banyo saka pa ako nakaramdam ng pagkaihi. Asar, saan ba ako puwedeng umihi ngayon? Sa damuhan? Yuck naman kung do'n ako iihi, baka mamaya may kumagat pang langgam sa ano ko.

     Bago pa man tumakbo ang mga kaululang ideyang pmapasok sa isip ko, naghanap na ako ng puwestong maaari kong ihian. Nilapitan ko ang mataas na gate ng simbahan, bukas iyon kaya pumasok ako. Pagpasok ko ay takot agad ang naramdaman ko dahil madilim. Paano kung may mumu? Paano kung kapre pala 'yong puno, tapos bigla akong kalabitin kapag umihi ako sa ilalim niya. Pero naiihi na talaga ako. Kailangan kong maging matapang dahil baka sa salawal pa ako maihi, mas nakakadiri 'yon. Saka wala naman sigurong masamang nilalang dito. Simbahan naman at hindi horror house. Syempre si God ang nandito, hindi si Shomba.