𝕍𝕖𝕣𝕚𝕝𝕞𝕚ş 𝕤ö𝕫𝕝𝕖𝕣

★Kan★

"Siyaha hapsolmuş bir kızın kırmızıya boyanmış hayatı gibiydi gözlerin."

"Neredeydin?"

Annemin bağırarak sorduğu soruyla halıyı incelemeye devam ettim. Güya uyuyacaktım.

"Ben yoldan geçen herhangi birisi değilim. Annenim senin. Cevap ver bana Tutku neredeydin?"

Cevap vermemem onu daha çok sinirlendiriyordu. Ama eğer konuşursam kalbini kıracağımı da biliyordum.

Aniden kolumdan çekilip yere fırlatılmamla bakışlarımı abime çevirdim. Öfkeyle harmanlanmış gözlerini beni öldürecekmiş gibi yüzümden çekmiyor, derin derin nefesler alıp veriyordu.

"Hangi cehennemdeydin cevap ver bana."

Cevap vermemekte kararlıydım.

Eğilip saçlarıma asılmasıyla gülümsedim. Bu mutluluktan uzak bir gülümsemeydi. Diğer elini boğazıma getirip sertçe sıkmaya başlamasını hiçbirimiz beklemiyorduk. Annem abimi benden uzaklaştırmaya çalıştıkça o daha çok çekiyordu saçımı. Boğazımı sıkan eli daha çok sıklaşıp nefesimi kesmeye başlamıştı artık.

Birşey yap ölüyorsun.

Tutku kendine gel artık.

O ölüyor İblis.

Birşey yap kurtar onu.

Hayır, hayır o gözümüzün önünde ölüyor.

Gözlerim kapanmak üzereyken duyduğum sözler bunlardı. Ne saçımı çeken ne de boğazımı sıkan ellere karşılık vermeyecektim.
Ta ki İblisin kulağıma fısıldadığı sözleri işitene kadar.

Abinin de mi katili olmak istiyorsun?
Öleceksin ve abinin de hayatı seninle birlikte yok olacak. Ölmeden önce bir cinayet daha mı işleyeceksin Tutku Kardelen?

Ben daha tepki veremeden üzerimdeki eller bir anda çekildi. Yere düşen bedenim sızım sızım sızlıyordu. Almaya çalıştığım nefesler göğüs kafesime bir kor gibi yayılıyordu. Bakış açıma giren endişeli gözlere baktım bir süre.

Elindeki suyu bana içirmeye çalışan babam aynı zamanda titreyen sağ elimi tutuyordu.
Zorlukla içtiğim su boğazımı acıtmaktan başka bir işe yaramamıştı. Ne zaman aktığını bilmediğim gözyaşlarımı elimin tersiyle sildim ve babama gülümsedim.

"İyiyim, korkma."

Ortamda ölüm sessizliği kol geziyordu adeta. Tam o sırada saçlarımı okşayan ellerin sahibinin göz yaşları aktı sol yanağıma. Annemin saçlarımı okşayarak ağlaması yutkunmama neden olmuştu. Boğazımın ağrısını görmezden gelip ona da gülümsedim.

Yavaşça yerimden doğrulup oturur vaziyete geldim. Daha sonra hiçbirine bakmadan ayaklanıp odama doğru zorlukla yürümeye başladım. Kapımı içerden kilitleyip banyoya ilerledim. Soğuk suyun altına girip sırtımı soğuk fayansa yasladım. Aynaya bakmamaya özen göstererek bir süre öylece durdum.
Gülümseyerek kısık sesle bir şarkı söylemeye başladım.

Ölüyorsun, sen de bunu biliyorsun,
Yaşayamadan can veriyorsun, sen de bunu biliyorsun.
Bazen kör olmak istiyorsun,
ama sadece sağır oluyorsun.