Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kollarının arasında olan beden, yüzündeki gülümsemeye sebep oluyordu. Uyanmasını beklerken, uyanmaması için narin davranması düşününce garip geliyordu.
Her şey garipti, bir an da bambaşka birine dönüşmüştü. Hayatında olan bitenler için birilerini suçlamak, kendine eziyet etmekten başka bir şey değildi.
Hyunjin onun içinde olan, masum duyguları dışarı çıkarıyordu. İntikam için bu işe girmişti, polislerin yapamadığını yapıp, ailesinin katillerini bulmak istiyordu.
Sonrasında elinde olan deliller, tek tek kaybolmuştu. Bu Minho'yu deliye çevirse de şu an farklı düşünüyordu. "İyiki bulamamışım," diyordu içinden "eğer bulsaydım, şu an bir katil olarak seni kucaklayacaktım."
"Eğer öyle olsaydı, beni sevmeni dahi istemezdim." Sırf intikam için kendinden nefret etmeyi, ölene kadar cezalandırmayı, göze alacak kadar kör olmuştu.
Yine de bir mafya olarak, insanları şaşırtıyordu. Gizlice açtığı kedi barınakları duyulduğunda, garipsiyordu insanlar.
Uzak ülkelere gönderdiği yardımların yanı sıra, mektup arkadaşı bile vardı. 8 yaşında çadırlara gelecek olan bir yardıma muhtaç çoçuğa umut oluyordu.
En yakın ve tek arkadaşı, Minho'ydu.
Minho kollarının arasında uyuklayan adama bakarak, arkadaşına mektupta vereceği en güzel haberin bu olduğunu düşündü.
Minho bilinen mafyalardan daha farklıydı. Kendisi gibi polisten ümit kesmiş, insanların ümidi oluyordu.
Polisler de dahil, ünü duyulmuş biriydi. Ondan yardım istedikleri zamanlar bile olmuştu.
Minho işini gerçekten seviyordu. Yalnızca herkesin korktuğu biri olmak, bunun için sürekli çaba sarf etmesinin boşuna olduğunu düşündü.
İntikam hırsı, bencillik hepsi boş geldi. Bunları ona düşündüren kişinin kim olduğunu biliyordu, onu asla bırakmayacaktı.
Ne cümle kursa az kalacağını düşündü, "kahramanım." demek istedi. "Beni bu çıkmazdan, bir sihir etkisiyle kurtardın."
Klişe gibi gelen cümleler artık anlam kazanmıştı. Kahramanlar yalnızca uyduruk masallardan ibaret değildi.
Ailesinin ölümünde, 19 yaşındaydı Minho, hukuk için hazırlık sınıfındaydı.
Sonrasında hayat sanki durmuştu, yapmak istediği tek şey ailesini öldüren insanların canını yakmaktı. Bunun için güçlendi, tam 11 sene geçmişti, içindeki hırs asla soğumamıştı.
Ama şimdi 19 yaşında o çoçuk gibi hissediyordu. Hyunjin 19 yaşında bir çoçuğu kurtarmıştı.
Minho o kadar güçlü hissediyordu ki, yıllardır boks ringlerinde aradığı güç, sevginin gücü olduğunun farkına varmıştı.
