រំលងទៅ7ខែក្រោយពេលនេះទាំងរាងតូចនិងរាងក្រាស់បានបញ្ចប់ការសិក្សាភ្លាមចាស់ទុំមិនបង្អង់យូរក៌រៀបចំផ្សំផ្គុំកូនៗអោយក្លាយជាប្តីប្រពន្ធសាងអនាគត់ជាមួយគ្នាទោះជាដឹងថាអាពាហ៍ពីពារហ៍មួយនេះមិនមែនជាការពេញចិត្តពីសំណាក់កូនក៏ដោយ...
< ឯងសម្រេចចិត្តត្រូវហើយមែនទេ គឹម ថេយ៉ុង > កាយតូចស្ថិតក្នុងសម្លៀកបំពាក់ជាកូនកម្លោះគ្រងឈុតសអង្គុយមុខកញ្ចក់សម្លឹងមើលខ្លួនឯងយ៉ាងសង្វែកមែនហើយថ្ងៃនេះជាថ្ងៃមង្គលរបស់គេតែក៌ជាថ្ងៃដែលកូនកម្លោះរបស់គេស្អប់គេខ្លាំងដូចគ្នា
[ ស្រមៃ ]
" ជុង...បងស្តាប់អូនសិនបានទេមិនដូចអ្វីដែលបងគិតទេអូនមិនបានញ៉ុះញ៉ុងម៉ាក់ប៉ាបង្ខំអោយបងរៀបការទេបងក៏ដឹងថាថេយ៍គ្មានថ្ងៃបែបនោះឡើយមិចក៌បងមិនជឿរថេយ៍ " រាងតូចរត់តាមកាកអោយអ្នកជាបងឈប់ព្រោះតាំងពីថ្ងៃនោះមកគេមិនបាននិយាយជាមួយខ្លួនហាក់បីដូចជាស្អប់ខ្ពើមខ្លួនខ្លាំងណាស់វាដោយសារតែការភ័ណ្ឌច្រឡំនិងមកពីនាងហូណាជាសង្សារបង្កាច់បង្ខូចខ្លួនធ្វើអោយគេកាន់តែខឹងហើយស្អប់រាងតូចជាខ្លាំង
" លែងយើង...ឈប់មកសម្រក់ទឹកភ្នែកអោយយើងឃើញទៀតបើចេញអោយផុតពីជីវិតយើងក៏ល្អព្រោះពេលនេះឯងនិងយើងលែងជាបងប្អូននិងគ្នាហើយមនុស្សពុតត្បុត មាយា រាប់រយជំពុះដូចឯងបោកយើងមិនបានទេហើយចាំទុកអោយច្បាស់ទៅទោះជាយើងព្រមរៀបការជាមួយឯងតែចិត្តរបស់យើងមានហូណាតែម្នាក់តំណែងរបស់ឯងគ្មានតម្លៃសម្រាប់យើងទេ គឹម ថេយ៉ុង " ជុងហ្គុកមិនត្រឹមតែមិនស្តាប់ទេគេថែមទាំងក្រវ៉ាសដៃហើយពោលទៅប្អូនដោយសម្តីមិនសមរម្យមួយពាក្យរបស់គេធ្វើអោយខ្លួនតូចឈឺចាប់ជាខ្លាំងមិនស្មានថាគេក្លាយជាមនុស្សអាក្រក់សម្រាប់មនុស្សដែលគេស្រលាញ់យ៉ាងដូច្នេះសោះ
" ជុង...ហ្ហឹកៗ សូមអង្វរណាកុំបែបនេះដាក់ថេយ៍អី...បងអោយថេយ៍ធ្វើអ្វីក៌បានសុំត្រឹមកុំស្អប់អូន
បានទេ " ថេយ៉ុងទោះជាឈឺប៉ុណ្ណាក៏ដោយខ្លួនគ្រាន់តែចង់អោយគេយល់ពីខ្លួនខ្លះព្រោះតែពាក្យស្រលាញ់មួយម៉ាត់គេសុខចិត្តធ្វើជាមនុស្សមិនដឹងខ្យល់មករាប់ឆ្នាំចុងក្រោយគេនិយាយពាក្យស្អប់មកកាន់ខ្លួនវាពិតណាស់ថាគេមិនអាចទទួលយកបានឡើយ
" ចឹងឯងទៅប្រាប់ប៉ាម៉ាក់ទៅថាឯងមិនរៀបការនោះទេយើងនិងឯងក៏ដូចដើម " រាងក្រាស់មើលមុខគេបន្តិចមុននិងបន្លឺទៅកាន់គេធ្វើអោយអ្នកស្តាប់កាន់តែតាមតឹងគេពិតជាចង់ធ្វើតាមអ្វីដែលគេស្នើរណាស់តែគ្រប់យ៉ាងគេមិនអាចកែប្រើបានឡើយ
" ........ " ភាពស្ងៀមស្ងាត់របស់គេកាន់តែធ្វើអោយជុងហ្គុងគិតថាគេពិតជាចង់អោយរឿងវាបែបនេះពិតមែន
" មិននិយាយបានន័យថាឯងកំពុងតែប្រឆាំងនិងសម្តីរបស់យើងដូច្នេះយើងមិនស្តាប់ហេតុផលរបស់ឯងទៀតឡើយតទៅឯងជាមនុស្សដែលយើងស្អប់បំផុតយើងស្អប់ឯងខ្លាំងណាស់ គឹម ថេយ៉ុង " សម្តីគេកាន់តែវាយប្រហារបេះដូងរបស់រាងតូចខ្លាំងគេលឺច្បាស់ៗពេញត្រចៀកថាពេលនេះគេបាត់បង់តម្លៃអស់ហើយនេះមានទេជាស្នេហា ស្នេហាដែលសម្លាប់ទឹកចិត្តរបស់មនុស្ស...
" ហ្ហឹកៗៗ...ហ្ហឹកៗៗ " ពេលនោះអ្នកជាបងក៏ក្រវ៉ាត់ដៃតូចចេញហើយដើរបំបុកស្មារគេមួយទំហឹងធ្វើអោយខ្លួនតូចដួលមួយរំពេចរាងតូចស្រក់ទឹកភ្នែកច្រើនតំណក់ព្រោះតែឈឺពេកវាឈឺខ្លាំងណាស់
< តក់ៗៗ....ថ្ងៃនេះឯងស្អាតណាស់កុំសម្រក់ទឹកភ្នែក
អី > ក្រោយពីនឹកឃើញពីរឿងដល់ឈឺចាប់ទាំងនោះរាងតូចស្រាក់ទឹកភ្នែកទាំងគ្មានសម្លេងហើយប្រញ៉ាប់លើកដៃវៀសទាំងខំញញឹមផ្តល់កម្លាំងចិត្តអោយខ្លួនឯង
" តុកៗ "
បន្តិចក្រោយសម្លេងគោះទ្វាបន្លឺឡើយបន្តិចនាំអោយរាងតូចរៀបករិយាថបស់ខ្លួនមុននិងទ្វាត្រូវបើកឡើងដោយអ្នកជាម្តាយ
< ម៉ាក់... > កាយតូចបែរទៅមើលម្តាយហើយនិយាយ
< កូនថេយ៍...ថ្ងៃនេះកូនស្អាតខ្លាំងណាស់តែម្តេចក៌ភ្នែកក្រហមកូនយំមែនទេ > អ្នកជាម្តាយបោះជំហ៊ានចូលមកមើលកូនទាំងស្នាមញញឹមតែគាត់បែរជាកត់សម្គាល់ទៅលើកាយតូចយ៉ាងចម្លែកកែវភ្នែកនិងចុងក្រហមប្រែជាក្រហមដូចជាមនុស្សទើបតែយំហើយទើបគាត់ចាប់ដៃអ្នកជាកូនហើយសួរ
< គឺអត់ទេម៉ាក់កូនមិចនិងអាចយំទៅថ្ងៃនេះថ្ងៃមង្គលរបស់កូនណាកូនគ្រាន់តែរំភើបពេកប៉ុណ្ណោះ > កាយតូវបានលាក់បិទបាំងមនុស្សតែពួកគាត់ដឹងអស់ទៅហើយគ្រាន់តែមិនអាចកែស្ថានការបានព្រោះជាបណ្តាំមួយដែលសំខាន់រវាងគ្រួសារទាំងពីរ
