តទៅខ្ញុំមិនអោយអ្នកណាម្នាក់ជិះជាន់ខ្ញុំបានតាមចិត្តទៀតឡើយខ្ញុំនិងក្រោកឈរប្រើកម្លាំងកាយចិត្តដែលខ្ញុំមានទាំងប៉ុន្មានសាកល្បងចូលទៅក្បែរមនុស្សដែលខ្ញុំស្រលាញ់ម្តងទៀត...
< ឯងនិយាយថាមិច គឹម ថេយ៉ុង? ឯងនិយាយស្អីហាស់> អ្នកជាប្តីដំបូងមិនសូវមានកំហឹងប៉ុន្មានទេប៉ុន្តែលឺថេយ៍ពោលពាក្យសុំលែងគេចាប់ផ្តើមម៉ួលម៉ៅភ្នែកក្រហមឆ្អៅបាញ់ទៅរកអ្នកជាប្រពន្ធរួមជាមួយសម្តីនិងកាយវិការយ៉ាងកំហឹតទៅលើថេយ៉ុង
< ហ្ហឹក..លោកចង់បានបែបនេះយូរមកហើយមែនទេពេលនេះខ្ញុំព្រមដោះលែងលោកហើយខ្ញុំអស់សមត្ថភាពនិងយកឈ្នះចិត្តគុំគួនរបស់លោកទៀតហើយបើខ្ញុំជាមេបញ្ហារំខានជីវិតរបស់លោកនិងមនុស្សដែលលោកស្រលាញ់ខ្ញុំសុំទោសតទៅខ្ញុំនិងមិនធ្វើអោយលោកធុញទៀតទេគ្រប់យ៉ាងវាជាកំហុសរបស់ខ្ញុំតែម្នាក់គត់.... > និយាយចប់ថេយ៍ទាញដៃរាងក្រាស់ចេញពីដើមដៃខ្លួនរួចគេសម្តៅទៅយកវ៉ាលីបើកទូររៀបចំសម្លៀកសំពាក់របស់គេនៅចំពោះមុខប្តីទាំងទឹកភ្នែកជោគថ្ពាល់គេឈឺណាស់តែប៉ុន្តែបើមានប្តីដូចគ្មានដដែរប្តីមិនស្រលាញ់មិនទុកចិត្តនាយនិងកាន់តែឈឺជាងនេះថ្វេរដង បន្ទាប់ពីរៀបចំរបស់របរហើយថេយ៍ក៏បែរទៅមើលអ្នកជាប្តីបន្តិចសិនក្នុងចិត្តដឹងស្រាប់ហើយតែខ្លួនមិនសំខាន់ទោះជាគេប្រឹងប្រែងជិងហ្គុកនៅតែមិនខ្វល់ដូច្នេះវាត្រឹមត្រូវហើយដែលនាយជ្រើសចាក់ចេញពីគេពេលនោះថេយ៍ក៌ខាំមាត់សង្កត់ចិត្តហើយទាញវ៉ាលីអូសចេញទៅខាងក្រៅតែអ្នកជាប្តីឈរភាំងដំបូងក៌ចង់ដញគេអោយទៅឆ្ងាយពីជីវិតខ្លួនតែហេតុអីពេលនេះគេជ្រើសដើរចេញហើយនាយមានអារម្មណ៍ថាពិបាក មានអារម្មណ៍ថាខឹងគេដែលចាក់ចេញ
< ល្អណាស់ឯងទៅអោយឆ្ងាយទៅអាមេចង្រៃតទៅយើងនិងធំក្នុងផ្ទះមួយនេះមិនយូរមិនឆាប់គ្រប់យ៉ាងត្រូវតែជារបស់យើងតែម្នាក់គត់ > ហូណាតែឈរពួលលួចមើលថេយ៍ចុះមកខាងក្រោមទាំងសមចិត្តនាងដឹងថាថេយ៍មិនអាចទ្រាំបានយូរទេថេយ៍កំពុងចាញ់នាងហើយទោះជាថេយ៍ដឹងល្បិចកលរបឋនាងប៉ុណ្ណាក៌គ្មានប្រយោជន៍ព្រោះនាងនិងធ្វើអោយគ្រប់យ៉ាងច្របូកច្របល់ហើយមិនយូរមិនឆាប់នាងនិងលេបត្របាក់គ្រប់យ៉ាងដែលនាងប៉ងទុក
< ទីនេះមិនសាកសមនិងខ្ញុំតាំងពីដំបូងដល់ពេលដែលខ្ញុំត្រូវទទួលការពិតហើយថាគ្រប់យ៉ាងការព្យាយាមរបស់ខ្ញុំវាគ្មានប្រសិទ្ធិភាពក្នុងការយកឈ្នះចិត្តរបស់លោកឡើយ ចន ជុងហ្គុក > ថេយ៍ដើរចេញទាំងស្ងៀមស្ងាត់ទឹកភ្នែកហូរតក់ៗគ្មានសម្លេងអ្នកណាខ្លះយល់អារម្មណ៍នាយពេលនេះនៅក៌ឈឺទៅរិតតែឈឺហេតុអីនាយគ្មានក្តីសុខសោះក្នុងជីវិតនេះទូរែកបញ្ហាពេកហើយទាំងការពិតមនុស្សដូចនាយសមនិងមានភាពកក់ក្តៅខ្លះពីមនុស្សដែលនាយស្រលាញ់ជំហានរបស់ថេយ៍ចេញពីបរិវេនផ្ទះអាពាហ៍ពិពារហ៍ចេះតែទៅមុខ ជុងហ្គុក ឈរក្តាប់ដៃទប់អារម្មណ៍របស់ខ្លួនឯងមើលអ្នកជាប្រពន្ធឡើងឡានចេញទៅបាត់
< ហេតុអីយើងខឹងដែលឯងចេញពីយើង > ជុងហ្គុកសោកសៅនៅពេលដែលបាត់ថេយ៍ឬមួយគេនៅមានមនោសច្ចេតនាដែលមានជាមួយថេយ៍ពីមុនឬពេលនេះគេកំពុងមានចិត្តអោយថេយ៍ទាំងមិនដឹងខ្លួន
< ..... > នៅលើតាក់ស៊ីថេយ៍ហូរទឹកភ្នែកឥតឈប់ទោះជាជូតម្តងហើយម្តងទៀតក៌វានៅតែហូរ គឺហូរទាំងគ្មានសម្លេងគេសម្រេចចិត្តចេញពីមនុស្សដែលគេស្រលាញ់មករាប់ឆ្នាំវាមិនមែនជារឿងងាយទេអ្នកណាដែលថាមិនចេះឈឺជាពិសេសមនុស្សដឬលមានចិត្តលើគេតែម្នាក់ឯងដូចខ្លួន
< គិតថាចង់ចេញពីយើងក៌តាមតែចិត្តមែនទេ គឹម ថេយ៉ុង > ទីបំផុតរាងក្រាស់ក៌នៅតែសម្រេចចិត្តតាមរាងតូចវិញនាយបើកឡានក្នុងល្បឿនលឿនណាស់ទើបធ្វើអោយគេតាមរាងតូចបានយ៉ាងងាយពេលនោះនាយញញឹមចុងមាត់ហើយក៌បន្ថែមល្បឿនវ៉ាឡានដែលរាងតូចកំពុងជិះនោះតែម្តង
< ងឿត....!!>
< អួយ...មានរឿងអីទៅ > ពេលដែលឡានជុងបើកវ៉ាហើយស្រាប់តែចាប់ហ្វ្រាំងកាកឡានរបស់រាងតូចធ្វើអោយអ្នកកំបុងបើកនោះចាប់ហ្វ្រាំងស្ទើរមិនទាន់រាងតូចស្ទើរតែទប់លំនឹងមិនជាប់ទៅហើយ
< មានឡានអ្នកណាក៌មិនដឹងមកកាងឡានរបស់ខ្ញុំ > អ្នកខាងមុខក៌តបទៅរាងតូច
< ជុង.... > ថេយ៍ចងចញ្ជើមសម្លឹងទៅខាងដែកាកគេបន្តិចស្រាប់តែទ្វាឡានរបើកឡើងដោយនាមជាប្តីថេយ៍ចាប់ផ្តើមស្លេកមុខតែម្តង
