5🤍

185 16 3
                                    

⚠️🔞
ვისაც არ მოგწონთ
ესეთები ნუ
წაიკითხავთ

ჰიონჯინმა ბიჭი შენობიდან გამოიყვანა, ხელს ისე უჭერდა მკლავზე ალბათ ჩალურჯებაც დარჩებოდა, ფილიქს კი ცრემლები გაუჩერებლად ტკიოდა.

-ჰ...ჰიონჯინ მ...მტ...მტკივა ხელ...ხელი გამიშვი

-გეტკინოს არ მაინტერესებს, დროზე მანაქანაში ჩაჯექი-დაუყვირა და ბიჭიც ეგრევე მანქანაში ჩაჯდა. ჰიონჯინმაც მძღოლის ადგილი დაიკავა. და ადგილს მოწყდნენ ჰიონჯინი კი მანქანას მთელი სისწრაფით ატარებდა, ფილიქსს კი ეშინოდა და ცრემლებად იღვრებოდა.

-ჰიონჯინ ასე მოვკვდებით

-მკიდია

-გ...გთოხვ მეშინია შეანელე-ევედრებოდა ფილიქსსი ბიჭს

-ჯანდაბა-ჰიონჯინმაც შეანელა სვლა, არ იცოდა ამ პატარა ბიჭს რატომ მოუსმინა, მაგრამ რაც იყო იყო. ფილიქსი კი არ შეჩერებულა უწყვეტად აგრძელებდა ცრემლებად ღვრას-რატომ არ მომისმინე და რატომ დაელაპარაკე სხვას-უცბად მანქანა გააჩერა ჰიონჯინმა

-მე...მე უბრალოდ ზრდილობის საკითხი იყო თვითონ მომესალმა და მეც მივესალმე, გეფიცები მე არაფერ შუაში არ ვარ გთხოვ არ მეჩხუბო-სლუკუნებდა ბიჭი

-დაწყნარდი და ვიცი რომ შენი ბრალი არაა, შენი ბრალი რომ ყოფილიყო ეხლა აქ ჩემს წინ არ იჯდებოდი-თქვა და მანქანა დაძრა.

ორივენი სახლში ნახევარ საათში იყვნენ შიგნით შესვლისას კი სამზარეულოში სოფი დახვდათ.

-სოფიი-ტირილით გაიქცა ფილიქსი სოფიკენ და ჩაეხუტა

-ფილიქს რამოხდა რატომ ტირიხარ

-ა...არაფერი დაივიწყე უბრალოდ ჩამეხუტე-თქვა და უფრო მჭიდროდ მოეხვია სოფის

-სოფი შეგიძლია წახვიდე-თქვა ჰიონჯინმა და ფილიქსი გამოგლიჯა

-კარგით ბატონო ჰიონჯინ-თქვა სოფიმ თავისი ნივთები აიღო და სახლიდან გავიდა

ნაყიდი სიყვარული Where stories live. Discover now