belki de sınırımız budur bizim

79 17 9
                                    

8 oy

8 yorum

İyi okumalar

Seçmeler için soyunma odasından üstümü giyiyorum şuan, birazdan çıkıcaktım sahaya. Seçileceğimi biliyorum zaten ama ben en iyisi olmak istiyorum. Bende annem gibi en iyisi olmak istiyordum.

Kendime bakmıştım , bence iyi olmuştu üstümdekiker, aynanın önündeki oturağa oturdum ve saçlarımı yapmaya başladım

Kendime bakmıştım , bence iyi olmuştu üstümdekiker, aynanın önündeki oturağa oturdum ve saçlarımı yapmaya başladım

Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.

Kuroko ' nun üstü

Kuroko ' nun üstü

Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.

Ve saçı

Ve adım anons edilince ayağa kalktım ve dişarı çıktım. Patenlerimi aldım ve ve giymeye başladım. Giydikten sonra rakip kızla karşılaştım. Bana küçümseyici bakışlar atarak bana omuz atıp içeriye geçti. Gözlerimi devirdim.  Onu Takmadan buz pistine yöneldim . Çevreye baktığımda annem ve mikasa oturuyordular. Annemin kucağında ise Midorima vardı. Ablamın yanında ise Momoi-san vardı. Momoi bana el salladı . Ben de ona gülümsedim. Annem bana hayranlıkla bakıyordu , ablam ise telefondan beni çekiyordu
Buz pistin ortasına geldim ve müzik çalmaya başladı. Ve ben de dansa başladım

************************************

Bir hafta sonra sonuçlar gelecekti ama o kadar merak etmiyordum. Sonuçta ben seçilen isimlerin ilk başındayım. Bundan emindim. Momoi ' yi eve bıraktıktan sonra annemle ve ablamla konuştum biraz, ve odama geçtim. Derin bir oh çektim. Bu gün sonunda bitiyordu. Ayağa kalktım ve dolabımdan bir gecelik çıkarttım ve giydim. Elime bir okuma kitabı aldım. Ve yatağa geçecekken madalyalar ve kupalar dolu dolabıma takıldı gözüm. Bazıları orta okuldayken basketbol maçında kazandığım madalyalardı, çoğu ise buz patenin de kazandıklarımdı. 4 yaşımda başlamıştım , o gün annemi öyle gördükten sonra hayran kaldım ve bende buz pateni kaymaya başladım. Ve orta okulda devam etti. Ve şimdi ise lisede ama bu sefer serin lisesini temsil ediyordum . Mutluydum. Paten kayarken özgür hissediyorum, ve bu beni daha çok mutlu biri yapıyordu

Elimdeki kitapla beraber yatağa geçtim ve okumaya başladım. Kitabın yarısına geldikten sonra uyumak için kitabı yerine koydum ve tekrar yatağıma geri döndüm, ve uyku için gözlerimi kapattım

6 hafta sonra ( burda midorima ile maç yaptıkları sahneyi direk atlıyorum. Zaten biliyorsunuz midorima, kuroko ' yu önemsiyor ama dile getirmiyor. Bu altı haftada animedeki gibi ilerliyor. Tek fark midorima, kuroko ' nun durumunu bilmesi o kadar. Bıraz hikaye ilerlemesi gerekir)

Şuan soyunma odasındaydık ve birazdan tōō lisesine karşı oynayacaktık yani  aomine ile oynayacaktık. Koç bize taktik veriyordu , bizde can kulağıyla dinliyorduk. İlk beşte ben, kagami, izuki, kaptan ve Mitobe sempeai olacaktı.

Riko: size güveniyorum çocuklar

Ve ayağa kalktık , soyunma odasından çıkmıştık. Basketbol sahasına doğru gitmeye başladık.

Sonunda basketbol sahasına vardığımızda gözüm direk aomine ' yi aramaya başladı ama görünürde yoktu. Omuz silkip yerime geçtim kagami ise rakip takıma doğru gidip aomine ' yi sordu , rakip takım ise geç gelceğini söyledi, kagami de haliyle sinirlendi ve yanıma geldi

" Olamayan biri için sinirlenmemiz boşuna  , onun yerine süremiz yetene kadar farkı açalım"

Koç da beni desteklemişti.  Ve sıraya geçmiştik ve hakem topu havaya attı ve düdüğünü çalıp maçı başlattı

****†*****†*******†*******†****†*****

Evet şuan kaybetmiştik evet biz kaybettik.  Zaten ilk yarının bitmesine az kala on sayı gerideydik ve Aomine de geldikten sonra bu sayıyı ikiye katladılar. Kagami midorima ile yaptıkları maç yüzünden ayağı ağrıyordu ve ağrıyan ayağına daha fazla baskı yaptığı için koç onu kenara aldı. Zaten aomine biraz garipti bana karşı. Benimle konuşmaktan çekiniyordu bunu dışında normelde aşağılayıcı bir tavır takındı. Ve biz şuan soyunma odasındaydık. Takımdaki herkes depresyondaydı. Ama ben kaybettiğimiz için o kadar üzgün değildim. Her zaman kazanan taraftaydım ama her zaman acaba kaybedersem takım nasıl toparlanır diye merak etmişimdir ama içimde bir korku var ve ben bunu açıklayamıyordum. Koç bizi toparlamak istermişçisine ellerini çırptı

Riko: depresyonun sırası değil daha önümüzde iki maç var hadi kendinizi toparlayınız

Hiç kimse bir şey söylemedi onun yerine ayağa kalkıp dişarı çıktılar. Şuan odada ben ve kagami kalmıştık ve beni korkutan o cümleyi kurdu

Kagami: üzgünüm kuroko, ama başaramadık. Gördün sende ikimiz birleşsek de gücümüz yetmedi.Belki de bizim sınırımız budur.

İşte o zaman yine başa sarmıştım ben. Onca yol bu sözlerden sonra yok oldu.

Biraz kaos olsun. Zaten aomine ve midorima ile maç yaptıkları zaman animede aynı olaylar döndü. Uzatmaya gerek yok. Tek değişen aomine ve midorima ' nın kuroko ' ya davranışlar o kadar

Sizce kuroko ne yapacak?

Kuroko tekrar kendini toparlayacak mı?

Sizce neden aomine, kuroko ' yla konuşmaktan kaçındı ?

Seri  sizce nasıl ilerleyecek?

Yorumlarınız ve oylarınızı bekliyorum

Yazım yanlışları varsa özür dilerim

Kendinize iyi bakıyorsunuz. Sizi öpüyorummm

kuroko no basket- akakuroTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang