When You're Gone

Chapter 29 - Everything is going to be okay.

GAB

I know that my parents would want to meet her parents. That was my next plan is for her to reconcile with her family, ang maging maayos lahat bago ang kasal namin. Pinilit ko na siyang mag resign 2 months before the wedding para magawa ko ang plan ko. Hindi alam ni Aya na nacocontact ko na ang parents niya at I feel so happy ng marinig kong masayang narinig ng magulang niya na bibisitahin sila ni Aya. I could feel na namiss talaga nila ang anak nilang matagal nilang hindi nakita.

Nakausap na rin niya ito sa phone at nakita ko ang pagluha niya ng sabihin nyang miss na miss na niya sila. Pero never kong narinig ang salitang sorry sa kanya. She was really a woman of decision and she never regrets what she has done.

Nag impake na siya ng mga gamit naming at niyakap ko siya.

"Are you excited to see them?" tanong ko sa kanya habang hinahalikan ko sa balikat.

"Thanks Gab. I owe a lot to you. Hindi ko na naisip pa na magkakabati pa kami ni Mama. Well, si papa mabait masyado pero si mama matigas yon." Mahina niyang sabi.

"It's okay. Atleast before the wedding naayos na."bulong ko sa kanya.

Ngayon ang flight naming papunta sa probinsya nila para ma meet ko na rin ang parents niya. Bago pa kami pumunta everything was fixed. 3 days lang kami doon gawa ng mga aasikasuhin ko. May rental car narin akong nakuha. Tinuro sa akin ni Aya ang daan papunta sa kanila. Ng huminto ang kotse tila kinakabahan pa siyang lumabas kaya hinawakan ko kamay niya.

"Everythings gonna be alright baby." Bulong ko sa kanya.

Pagbaba naming ng kotse agad siyang sinalubong ng bunsong kapatid niya at niyakap siya kasabay ng paglapit ng papa at mama niya. Agad kaming pinapasok sa loob. They are really expecting us. Ramdam ko ang saya ng pamilya niya at muntik pa akong maluha sa iyakan nila.

"Iho salamat sa pag aalaga sa matigas na ulo kong anak, buti nakakatityaga ka sa kanya. Salamat sa pag uwi niyo dito." Sabi ng mama niya.

"Mama naman." Nahihiyang sabi ni Aya.

"Mahalaga po na maging masaya kayo at dapat po talaga na andoon kayo sa kasal." Masaya kong sagot.

"Mama, may ibibigay ko ako sayo, sa inyo ni daddy. Hindi kalakahihan yan pero alam ko makakatulong din kahit papaano." Sabay abot ng isang ATM. Ito yong pinag ipunan niya dati noong nagtatarabaho pa siya. Sabi niya ibibigay nalang niya sa magulang niya kasi wala naman daw siyang paggagamitan. Lagi kong sinasabi na walang problema sa pera kahit nahihiya siya sa akin ng sobra I gave her allowance as a wife.