UNI....
PART (6) ✨🌻
ည(၉)နာရီမှာ စားသောက်ပြီးသွားသောဆရာဝန်တွေဟာ မအိပ်သေးဘဲ မီးပုံဘေးမှာ စကားထိုင်ပြောနေကြသည်။သူတို့အတွက် အိပ်ဖို့ စောလွန်းနေတယ်လေ။
«ဒီည လက အတော်ကြီးတယ်နော်»
ဟိုရောက်၊ဒီရောက် ရောက်တည့်ရာစကားပြောနေကြသောအသံတွေဟာ ညနက်လာသည့်နှင့်အမျှ ပိုကျယ်လောင်လာသည်။တိတ်ဆိတ်လေးသောလူဟာ နှစ်ယောက်တည်းဖြစ်ပြီး အတွေးကိုယ်စီနှင့် ငြိမ်နေကြသည်။
«ဆရာ...နေမကောင်းဘူးလား»
SuJinက ဘေးနားမှာ တိတ်နေသောသူ့ဆရာကို လက်လှမ်းကုတ်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောသည်။
«ကောင်းပါတယ်။ဘာလို့လဲ»
«ငြိမ်နေလို့လေ»
HaeChan က တိုးတိုးတိတ်တိတ်စကားပြောနေသောဆရာတပည့်နှစ်ယောက်ကို ကြည့်ပြီး နေရာမှာ ထထွက်သွားသည်။ဒါကို မြင်တဲ့ MinHyung က ဖင်တကြွကြွနှင့် လိုက်သွားဖို့ပြင်နေသည်။ဒါပေမယ့် သူ့တပည့်မလေးက အလိုက်မသိ။ဇွတ်အတင်း စကားပြောနေဆဲ။
«ဆရာ အခုတလော ဆေးရုံအုပ်သား အနားကပ်နေသလိုပဲနော်။ဘာလဲ SuJinအတွက်လား »
SuJinက စနောက်ပြီး ပြောလိုက်ပေမယ့် MinHyung မျက်နှာက ချက်ချင်း မှောက်ကြုတ်သွားသည်။ဒါကို မမြင်တဲ့ SuJinက သူ့စကားကို သူဆက်နေဆဲ။
«ဆရာ သိလား။အခုတလော SuJinမင်းသားလေး မျက်နှာ နွမ်းနေတယ်။ပင်ပန်းနေလို့ ဖြစ်မှာပါနော်»
«ဒါမှမဟုတ် ဆိုးလ်မှာ ကျန်ခဲ့တဲ့ကောင်မလေးကို လွမ်းလို့များလား»
« SuJin ya~ ငါ ပင်ပန်းလို့ သွားနားတော့မယ်»
နောက်ဆုံးမှာ ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ဘဲ SuJin အနားမှာ ခပ်သုတ်သုတ်ထွက်လာခဲ့တယ်။ SuJinကတော့ သူ့ဆရာ တကယ်ပင်ပန်းနေတယ်အထင်နှင့် စိတ်မကောင်းဖြစ်နေရှာသည်။
တကယ်တော့ သူ့ဆရာက အချစ်ကြောင့် စိတ်ဆင်းရဲပင်ပန်းနေခဲ့ခြင်းသာ။
MinHyungရဲ့မျက်လုံးတွေဟာ ဝေ့ပတ်လျက် သူ့နှလုံးသားလေး လိုက်ရှာနေခဲ့ပြီး မတွေ့သည့်အဆုံးမှာ ခေါင်းငုံစိုက်နှင့် အိမ်အနောက်ဘက်ကို ထွက်လာခဲ့သည်။
YOU ARE READING
LOVE NEVER DIES
FanfictionMarkhyuck _ 6 🍎 × 16 HAPPY Ah Chan DAY ❣️ Complete (12) 🍁
