" ဧည့်သည်ရှင့်မကြာခင်ဆိုင်ပိတ်ပါတော့မယ်ရှင် "
စားပွဲထိုးကောင်မလေးမှာ သူ့ရှေ့ကအရက်အလွန်
အကျွံမသောက်ထားပါသော်လည်း ခုံနဲ့မျက်နှာနဲ့
အပ်နေပြီဖြစ်သော ယောကျာ်းတစ်ဦးအား
အားနာနာနဲ့ဆိုမိသည် ။
အသက်အရွယ်အားဖြင့်လဲ လူလတ်ပိုင်းလောက်သာ
ရှိပုံရကာ ချောမောတဲ့ရုပ်ရည်ကိုပိုင်ဆိုင်ထားပြီး
အတော်အတန်ရှည်တဲ့အရပ်ရှိသူဟာသေချာပေါက်
ဒီနားဝန်းကျင်ရှိတက္ကသိုလ်တွေမှကျောင်းသားမဖြစ်နိုင် ။ သို့သော်လည်း ဒီဆိုင်တွင်သောကြာနေ့တိုင်းဆိုင်ပိတ်
ချိန်ထိထိုင်လို့ အရက်နှစ်ခွက်လောက်သာသောက်ပြီး
ခုံပေါ်တွင်မှောက်နေတတ်သူဖြစ်ပါသည် ။
" အာ...တောင်းပန်ပါတယ် ဒီမှာပိုက်ဆံနော်
ပိုတာပြန်မအမ်းနဲ့တော့ "
ထိုယောကျာ်းဟာ နိုးလာလျှင်လည်းယခုကဲ့သို့ပင်
ပိုက်ဆံအတန်ကြီးတွေထုတ်ပေးလို့ ပြန်မအမ်းနဲ့
တော့ဟုဆိုကာ ဆိုင်ထဲကထွက်သွားတတ်ပါသည် ။
" သမီးဆိုင်သိမ်းလို့ရပြီနော် "
" မားမား အဲ့ဒီ့လူကိုသိလားဟင် "
" ခုဏထွက်သွားတဲ့တစ်ယောက်လား "
" ဟုတ် "
" သိတာပေါ့ သူကအရင်တုန်းကတော့ဟိုးနားက
ပုဂ္ဂလိကတက္ကသိုလ်က ပါမောက္ခလေခုတော့ထွက်သွား
ပြီလို့ပြောတယ် ၊ လူရည်မွန်လေးပါ ပုံမှန်ဆိုရင်တော့
လကုန်လောက်မှ နောက်ထပ်ကောင်လေးချောချော
တစ်ယောက်နဲ့လာတတ်တာ ၊ ခုနောက်ပိုင်းတော့
အပတ်တိုင်းတစ်ယောက်တည်းလာတာပဲတွေ့တော့တယ် "
" ဪ... "
ဟုတ်ပါသည် ထိုသားမိနှစ်ယောက်ပြောနေသော
သူမှာကား ကျန်းဟာအိုသာဖြစ်ပါသည် ။ လွန်ခဲ့တဲ့
နှစ်တွေကစလို့ ဘဝကိုပေပေတေတေဖြစ်သလို
ဖြတ်သန်းနေတဲ့ ကျန်းဟာအိုကိုသာဖြစ်ပါသည် ။
ကျန်းဟာအို အရက်တစ်ပုလင်းတောင်မကုန်ခဲ့ပါဘဲနဲ့
ယိုင်ထိုးနေတဲ့ခြေထောက်တွေကို ထိန်းလို့အိမ်သို့
ရောက်အောက်မနည်းထိန်းလျှောက်နေရပါသည် ။
တစ်ခါတစ်လေကျ သူ့ခြေထောက်တွေဟာသူ့အမိန့်ကို
မနာခံချင် လမ်းမကြီးပေါ်ကိုလဲရောက်ရောက်သွား
တတ်သည် ။
YOU ARE READING
Out Of the Woods
FanfictionI remember thinking... Are we out of the woods yet ? Start date : 14.8.2023 End date :29.8.2023
