Vaka

🖤22. Bölüm🖤

Selamlarr aşklarımmm

Nasılsınız bakalım

Bakalım bu bölümde neler olacak

Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum iyi okumalar canlarımmm

~~~"bakışların diyorum.
Çok güzel" ~~~

🩸

Karan elinde kahveler ile geldiğinde telefonumu kapattım.

Karşıma oturup elindeki kahvelerden birini bana uzattı.

"teşekkürler" kahveden bir yudum aldım ve beklemeye başladım. masada ölüm sessizliği vardı.

Sesisliği bozan Karan oldu.

"omzun ağrıyor mu"

"hayır. hem bunu hissetmiyor musun"

"evet. haklısın" ve yine derin bir sessizlik.

"Karan"

"efendim"

"efendin değil kölenim hahahah" kahkaha atmaya başladığımda Karan bana garip garip bakıyordu.

"şey bir dizide görmüştüm de ondan"

"anladım" aramızda bir buz kütlesi var gibi hissediyordum.

"Karan. bana hiç ailenden bahsetmedin. onlar nerede" Karan öylesine sorduğum soru ile dikleşti ve kasıldı.

"Lina benim ailem" dedi. devamını getiremeden gözlerini yumdu.

"anlatmak zorunda değilsin Karan ama eğer anlatmak istersen dinlerim" diyip destek çıkmak amaçlı masadaki elini tuttum.

"ailem öldü" dediğiyle vücudum titredi.

Evet. bunu bende yaşadım ama bu kadar soğuk kanlı olması...

"Lina ben o an üzüntümü yeteri kadar yaşadım. unuttum artık bitti!"dedi sert bir tonda.

"tamam bir şey demedim" diyip elimi geri çekicektim ama Karan buna izin vermedi.

"sert çıkıştıysam üzgünüm Lina ama beni anlayacağını umuyorum"

"seni anlıyorum Karan"

🩸

Maaşımı alıp mutlulukla eve doğru yürümeye başladım.

Telefonumu çıkarıp karanı aradım

"alo Karan"

"efendim Lina"

"maaşımı aldım. Bir şeyler mi yapsak"

"Lina ben varken sana mı ödeteceğim"

"Karan geliyor musun? ona göre Selim ve Elçin'i arayacağım"

"tamam tamam geliyorum"

Zaferle sırıttım.

"İlkin ve Okan'ı da çağır. konumu atıyorum"

"tamam"

"hadi görüşürüz" diyip yüzüne kapattım ve Elçin'i aradım.

"aşkım hiç soru sorma ve hemen attığım konuma gel"

"tamam" telefonu kapatıp ona konumu attım ardından Bartu'yu aradım.