Vaka

🖤29. Bölüm🖤

Yeni bölümle selamlarr

İyi okumalar dilerim

~~~"seni son Kez gördüğümü bilseydim doyasıya izlerdim" ~~~

🩸

Kafam karma karışık bir halde önümdeki dosyayı incelerken Bartu'nun bana seslenmesi ile başımı dosyadan kaldırdım.

"Lina iyi misin? Biraz dalgın gibisin"

Biraz mı. ah Bartu aklımdaki şeyleri bir bilsen.

"yok iyiyim. sorun yok" her zaman ki gibi istemeyerek de olsa yalan söyleyip dosyayı incelemeye geri döndüm.

Bir şey anlasam bari.

"81 20 merkez 86 23'ten üçüncü bölgede vukuat var ekipler olay yerine intikal edin"

duyduğum telsiz sesi ile hızla kendimi toparlayıp dosyayı bir kenara ayırdım.

"hadi gidelim Bartu. bugün hızlı geçecek" dediğimde sırıttı ve yeleğini alarak benimle birlikte ayaklandı.

🩸

"içeri de kaç kişi var ve sağlık durumları nedir?"

"tam emin değilim ama tespitlere göre iki ölü bir yaralı ve beş tutsak var onların da sağlık durumundan emin değiliz"

Bu nasıl bir pisikopatlıktır.

Hastanede katliam çıkarmak. her ne kadar acı yaşıyor olsada bu diğer insanlara zarar verebileceği anlamına gelmez!

"sivilleri tehlikeye atamayız" Bartu'nun dediği doğruydu ama içeri bir şekilde girmemiz gerekiyordu.

"Şimdilik güvenlik kamerasından izliyoruz ama bu güvenlikli değil içeri girmemiz gerekiyor "

özel harekat olan polislerden birinin dediğine katıldığımız belli edercesine başımı salladım.

"içeri ben girerim. sivil olarak" ortaya sunduğum fikre Bartu karşı çıktı.

"bu çok tehlikeli Lina olmaz"

"mesleğimi seçerken bu tehlikeyi göze aldım ve görevimi yerine getireceğim." kendimden emin bir şekilde konuştuğumda Bartu bu sefer itiraz etmedi.

🩸

Suçlu hastanenin ikinci katındaki toplantı odasında bulunuyordu orada bulunan sivilleri zarar görmemesi gereken bir plan yapılması gerekiyordu.

Hazır hissettiğim an arkamda bulunan diğer meslektaşlarıma baktım.

"ben gidiyorum. Eğer bir sorun olursa üç el ateş edeceğim. gelirsiniz"

Yangın merdiveninden ikinci kata çıktığımda kat bomboştu derin bir sessizlik vardı. taki bir el ateş sesine kadar.

Masum insanların çığlık sesleri kulağımda yankılanırken toplantı odasının kapısına doğru ilerledim.

Yüksek ihtimalle yine biri yaralanmıştı. Bu ihtimal vicdanımı sızlatıyordu.

Bi anda omzuma değen el ile refleks olarak omzuma değen kolu ters çevirmem ile küçük bir inilti duymama aynı saniyeler içerisinde gerçekleşmişti.