MAVİ'msi AŞK (GxG)

36- Açın Kapıyı

MAVİ'den...

Hayal kırıklığı... Bir cam parçasını alıp da kanata kanata açılan o yara kadar acı verici. Evet hayatım boyunca ilk hayal kırıklığım değil belki ama en yaralayıcısı oldu bu. Çünkü en güvendiğim insandan geldi. Bir açıklaması var mı bilmiyorum. Elbet vardır ama hiçbir açıklama ailemin ilişkimizi canlı yayında öğrendiği gerçeğini değiştirmiyor.

Sevgimi insanlardan kaçmadan, toplum içinden soyutlanmadan ve Gece'nin hakettiği gibi kimseden kaçınmadan göstermek istedim. Özgürce aşkımı yaşamak istedim. Çok aşığım, herkes bilsin istedim. Bu yüzden ilişkimizi saklamamak evet mantıklı. Hatta belki de olması gereken bu zaten. Ama en azından ailemin karşısına geçip de ben söylemeliydim. Özellikle anneme. Gece canlı yayında ansızın ilişkimizi açıkladığında bunu benim söyleme işi de yalan oldu tabii... Televizyondan öğrendiler.

Yayın gayet iyi geçti. Her ne kadar anlık neye uğradımı şaşırsam da pot kırmadım. Gece söyledikten sonra başta büyük bir sessizlik ve şok yaşanmış olsa da sonradan birçok kişiden tebrik aldık. Herkes biliyor artık gerçeği. Ama ya sonrası...? Düşünmek ürpertiyor beni.

Olayın üzerinden tam 8 saat geçti. Ne benim telefonlarım susuyor ne de Gece'ninki. Evimizdeyiz ama ben ilk kez aynı evin içinde Gece'den bu kadar uzaktayım. İlk kez beraber uyumadık mesela. Uyuduğumuz da söylenemez gerçi ama...

Yatağımızda tek başımayım. Bacaklarımı cenin pozisyonunda kendime çektim. Kollarımı kendime sardım. Kendi kendimleyim bu kadar zaman sonra. Dün akşamdan beri bu pozisyondayım desem yalan olmaz. Düşünmek için de epey fırsatım oldu. Yaşananları... Yaşanacakları ve asla yaşanmayacakları... Kendi kendime vardığım sonuç yine Gece... Tüm ihtimallerim ona çıkıyor hep. Ama kırgınım. Hem de çok. En azından bana söylemeliydi aşkımızı açıklayacağını. Ben de o yayında öğrendim. Kırgınlığım bu yüzden.

Gözümden süzülen bir damla yaşı sildim kolumla. Tekrar aynı cenin pozisyonunu aldım. Boşluğa baktığımı sanmayın. Orda boş bir duvar görmüyorum şuan. Yaşananları izliyorum kendi hayal gücümde. Başka türlü sindirmem mümkün değil.

Odanın kapısı aralandı yavaşça. Açan kişi her kimse.. Ki Gece'den başkası değildir. Uyuyorsam diye yavaş yavaş girdi içeri. Gözlerimi kapattım. Uyuyor numarası şuan beni kurtarabilir. Konuşabilecek kadar iyi değilim çünkü. Odaya parmak uçlarında girip baş ucuma kadar geldi. Kokusundan tanıdım. Evet Gece'ydi gelen! Beni uyandırmamak için özel bir çaba harcayarak yanıma oturdu. Hala uyuduğumu sanıyor. Çok yakınız şuan.

Ses tonunu ilk kez bu kadar çaresiz duyuyorum. O tonda başladı konuşmaya.

G: Sevgilim... Gülümseme nedenim... Neşem... Özür dilerim. Çok özür dilerim olan her şey için. Ben ne yaptıysam bizim için yaptım. Biliyorum beni anlamıyorsun şimdi. Ama ben en doğru gördüğüm şeyi yaptım o an. Seni kaybetmemek için bunu yapmak zorundaydım. Beni affet...

Sevgilimin sesini böyle duymak benim için çok zor. İçimde bir şeyler kopup gidiyor o böyle üzgünken. Gözlerimi hafifçe araladım. Uyuyor gibi yapmak artık işe yaramıyor. Çünkü üzülmesine kıyamıyorum.

M: Sebebin vardır eminim. Sen bir şey yaptıysan elbet vardır nedeni ama bana söylemeden canlı yayında bunu açıklamanı hiçbir açıklama masum çıkaramaz. Söylediğin şey için kızmıyorum. Benim haberim olmadan söylediğin için kızıyorum.

Gece uyumadığımı anlayıp bana döndü.

G: Uyanmışsın...

M: Uyuyamadım.

G: Ben de hiç uyumadım. Uyuyamadım. Sensiz hep öyle oluyor. Garip geliyor ama... Kokun olmayınca huzursuz oluyorum. Hani diken üzerinde uyursun her an uyanmaya hazır gibi... Rahatsız bir duygu. Sen yokken tüm uykularım böyle.