Evet dedi! Bu dünya üzerinde hatta evrende en değer verdiğim kişi bana evet dedi. Birinci yıl dönümümüzü böyle geçirmek ve evet cevabını almak bana en güzel hediye. Ama güzel sevgilim bir hediye daha almış... Düşüncesine bile aşık olabilir mi bir insan? Aşığım işte...
İkimize de aynı bilekliği almış. Beraber takalım diye. Bir rivayete göre bu bileklikleri takan kişiler sonsuza kadar kalplerinde hapis edilir bir ömür sevgisi içlerine işlermiş. Bu efsaneyi anlatarak verdi bana bilekliklerimizi. Yan yana tutunca öyle tatlı oluyor ki...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Saat henüz sabahın yedisi. Kollarımın arasında bebek gibi uyuyor meleğim. Yine ondan önce uyandım. Hep ilk ben uyanırım zaten. Onu izlemek keyifli. Sırf bunun için alarm bile kurabilirim. Uyuyakalarak bu manzaradan kendimi mahrum bırakmak istemem.
Uyurken özellikle o kadar masum ki... Bazen düşünüyorum da.. Gerçekten bir gün anne olmak istersek... Ki ben çok istiyorum..! O zaman iki bebeğim olacak. Tam bir aile gibi... Biz Mavi'yle şimdi de aileyiz ama o zaman tam olucaz. Henüz fikrini bilmesem de evlendikten sonra konuyu ciddi anlamda prensesimle de konuşmak istiyorum.
Ben her ne kadar Mavi uyanmasın diye sessizce onu izlesem de Mavi'yi uyandıran başka faktörler oldu. Çalan telefon sesiyle sıçradı benim meleğim. Uykudan sıçrayarak uyanmanın etkisiyle korkarak baktığında hemen kollarıma sarıp alnını öptüm.
G: Şş... Korkma. Telefon çaldı sadece güzelim, yok bir şey.
Kollarımda hala sakinleştirmeye çalışırken uzanıp telefonu aldım elime. Arayan Özlem hanım. Kızını arıyor bunca zaman sonra.. Hem de sabah sabah... Gerçekten tam konuşmanın sırası... Mavi gözlerini ovuştururken baktı bana.
M: Kim arıyoor sevgilim?
G: Annen güzelim.
M: Bu saatte mi? Aramaz ki.Uyandırmaz. Yani önceden öyleydi. Gerçi 7 aydır yüzünü gördüğüm de yok da neyse.
G: Konuşmak ister misin? Bu saatte aradığına göre ciddi bir mesele olabilir
Özlem hanımın sesi tedirgin gelmiş olacak ki Mavi'nin kaşları çatıldı hafifçe.
M: Anne ne bu ses? Sen beni bu saatte de aramazdın bak. Noluyor?
Ö: Baban geldi.
Mavi birden yattığı yerde dikleşti. Gözlerinin önüne öfkeden bir perde indi sanki o an. Bu perde babasından her konu açıldığında iniyor evet ama bu defa durum daha ciddi galiba.
