Her zaman ki gibi ayçiçeklerini görmek için sabah saat 09:00'da uyandım odamın penceresini açtığımda güneşin ışığı odamı aydınlatıyor ,ve gözlerime yansıyan güneş ışığı içimde bir his uyandırıyordu. pendereden dışarı ayçiçekleri'ni izlemek beni o kadar mutlu ediyordu ki içimde bir dalgalanma özşefkati iliklerime kadar hissedebiliyordum. annem beni kahvaltıya çağırmasıyla irkildim annem bana boş boş bakıyordu.
" Kızım en sevdi..."
Annem söylemeden patates kızartması dediğimde
"Evet! mine saçlarını tara zombiye benziyorsun,annem kikirdendi odama bir göz gezdirdikten sonra odadan yavaş adımlarla çıktı, bende hemen banyoya girip aynaya baktığımda kıvırcık saçlarım bir birine girmiş kafamın tepesine toplanmış annemin dediği zombiye benziyordum "annem haklıydı!"hemen musluğun yanındaki kırmızı tarağıma uzandım, saçlarımın uçlarından başlayıp yukarı doğru hızlı taraken gözlerimden yaşlar geldi "bu çok acı verici"saçlarımı tarayınca at kuyruğu yaptım elimi yüzümü yıkadıktan sonra dolabıma yöneldim,dolabımda beyaz sarı çizgili elbisemi arıyordum yatağımın altına, çekmecelere, her yere baktım bir türlü bulamıyordum içimden bir kez daha "off! çektim." sonra aklıma 2 gün önce arkadaşım nisanın doğum gününde giydiydiğim ve elbisenin üzerine vişne suyu döküldüğü aklıma geldi, dolabıma hemen göz gezdirip üzerime hemen bir tane mor üzüm baskılı tişörtümü,altıma siyah şort giydim. annem tekrar çağırmasıyla hızla odadan çıktım. merdivenlerden inerken birden gözüme duvardaki resim takıldı resimde ayçiçeği güneşe bakıyordu biraz düşündükten sonra aklıma kahvaltı yapmam gerektiği geldi hemen aşağıya indim masada salam,zeytin,peynir,vişne reçeli,gül reçeli,en sevdiğimde patates kızartması kahvaltı yapmayı çok seviyordum masaya oturmaz oturmaz çat diye anneme soru sordum.
"Anne ayçiçeği neden güneşe bakar"
Annem bana döndü şaşırmış bir şekilde bana bakıyordu, hiç bir kelime dahi söylemedi. annem soğanı rendelerken annemin kocaman gülümsemesini fark edebiliyordum, aklıma ayçiçekleri gelince hemen masadan kalktığım gibi lavaboya koştum. elimi yıkayıp kuruladıktan sonra hızla dışarı çıktım, dışarıdan yüzüme vuran ve bütün bedenimi,kalbimi, ve ruhumu aydınlatan güneşin ışığında çok mutlu olduyordum. gözlerimi kısarak
bakışlarımı ayçiçeklerine çevirdim ayçiçekleri gerçektende güneşe bakıyordu, birden bihterin koşmasıyla irkildim bihter benim kedim sarı beyaz tüyleri vardı hemen bihteri kucağıma alıp kafasını nazik bir şekilde okşadım. ayçiçek tarlasına koşarken bihterde benim peşimden koştuğunu fark ettim birden duraksadım sanki bir ses duymuştum dikkatimi sese verdim hiştt...hişşştt! diye sesler geliyordu,sesler kesildi sonra tekrar aynı ses yükseldi " Hiştt...hişşştt!kalbim küt küt atıyordu cesaretimi toplayıp sesin geldiği yere doğru ilerledim, yerde mektup olduğunu fark ettim hızlıca mektuba ilerledim mektuba uzandım yavaşca açtım mektupta şunlar yazıyordu...
Sevgili mine öncelikle seni
Her gün ayçiçeği tarlasında koşarken izliyorum bunun için çok üzgünüm beni arkadaşın olarak kabul eder misin mine! Lütfen seninle önemli bir şey konuşmalıyım eğer beni arkadaşın olarak kabul edersen benide görmek istersen evinin yakınındaki denize bakan salıncağa git beni bekle sevgilerle mert...
Neden beni gizlice izliyor ki! mert kim? ve neden benimle arkadaş olmak istiyor...
YOU ARE READING
AYÇİÇEĞİ GÜNEŞE BAKAR
AdventureMine Ayçiçeğine baktığında mutlu olan bir kızdı annesine Anne ayçiçeği! neden güneşe bakar değiğinde annesi susar hiç bir şey demezdi birden hayatını değiştiren mert adında bir çocuk girer mertle dostluktan daha öte olurlar sonra birden birbirlerin...
