"အကြင်နာမျက်ဝန်း"

ချစ်မိတာအပြစ်လားဟင်?

Part 10
Date.1.9.2023
Writting byရွှန်းလဲ့သွင်
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"ဦးငယ် ဂျူဂျူမနက်စာပြင်ပြီးပြီးနော် "

    ဦးငယ်ကိုမနက်စာစာဖို့ခေါ်နေသော်လည်းဘာသံမှမကြားသလို ဖြစ်နေတာကြောင့် အပေါ်ထပ်တက်ကာ ဦးငယ်ရဲ့အခန်းရှေ့သို့စိတ်ပူပြီးရောက်သွားလေတယ်

"ဒေါက်~ဒေါက်~ဒေါက်"(တံခါးခေါက်သံ)
"ဦးငယ် အဆင်ပြေရဲ့လားရှင့် ဂျူဂျူမနက်စာပြင်ပြီးတာလာပြောတာပါ .....ဦးငယ်....ဦးငယ်"

   စိတ်ပူပြီးမေးနေသော်လည်းစကားပြန်မလာသောကြောင့်အခန်းတံခါးဖွင့်ကာ ဝင်သွားတော့ အိပ်ရာပေါ်မှအခုထိအိပ်နေပုံရတဲ့အာကာ့ကိုတွေ့လိုက်ရပါသည်၊အသံလေးနည်း"ကြားတာနဲ့သိတဲ့နားပါးတဲ့အာကာဟာ အခန်းထဲထိတောင်လူဝင်လာတာတောင်မသိဘူးဆိုတော့စိုးရိမ်ပြီး လက်ကိုင်ကာအာကာ့ကို နိုးလိုက်တဲ့အခါ

"ဟယ် အသားတွေပူချစ်နေတာပဲ ....ဦးငယ် သတိထားပါအုံးဦးငယ်   ....ဆေး...ငါဆေး ရှာရမယ်"

     ဟုဆိုကာ   အာကာကုတင်ဘေးမှာရှိတဲ့ စားပွဲတင်ဗီရိုထဲက အံဆွဲတွေမှာလိုက်ရှာနေလေရဲ့ နောက်ဆုံးတော့တွေ့ပါပြီးဆေးဘူး၊  ရေခဲသေတ္တာထဲကရေကိုအမြန်ယူလာပြီးဆေးနဲ့ရေတွဲတင်ထားသောဗန်းလေးကို  အာကာ့ ကုတင်ဘေးကစာရေးစားပွဲပေါ်တင်ပြီးအာကာ့ကိုဆေးတိုက်ရန် ဆွဲထူလေသည်။
"ဦးငယ်.....ထပါအုံး ...ဆေးသောက်ရမယ်လေနော်..."
"ဟင်.."
"ဂျူဂျူလား?"
"ဟုတ်တယ်လေ ဦးငယ် ထပါအုံး ဆေးလေးသောက်လိုက်ပါအုံးနော်သက်သာသွားအောင် "
"အေး"   "
         ထိုနေ့တစ်နေ့လုံး ဂျူဂျူတစ်ယောက်အာကာ့ ကိုပြုစုရင်းနဲ့ပဲ နေခဲ့တယ် ဒါမဲ့မထင်မှတ်ထားတာတွေဖြစ်လာမယ်ဆိုတာတော့သူမသိခဲ့ရှာပါဘူး   တစ်ခါတစ်လေမှာအရာရာဟာကိုယ်မျှော်လင့်ထားသလိုဖြစ်မလာသလိုပေါ့
🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤
နံနက်ခင်းတစ်ခု 
ဟာအရင်နေ့ရက်တွေနဲ့မတူပဲ    မှောင်မိုက်နေခဲ့တယ် မိုးသားတွေဟာလည်းမည်းသည်းလို့ပေါ့ 

       ဂျူဂျူတစ်ယောက်အာ့ကာ့ကိုရေပတ်တိုက်ပေးကာ နွေးထွေးအောင်စောင်ခြုံထားပေးပြီး အောက်ထပ်ဆင်းလာရင်း
   
"တီးတောင်~ တီးတောင် ~တီးတောင်"(ဘဲလ်တီးသံ)