ကျောင်းမြတ်ခင်းစိမ်းလေးရဲ့ရည်းစားဟောင်းအဖြစ်သို့...(ကျင်းစစ်)

Chapter - 6

ဆရာလျိုက ကျင်းစစ်အကြောင်းအား တွေးတောနေမိသည်။ သူက ညစာကိုပင် ကောင်းကောင်းမစားနိုင်ပေ။ ညပိုင်းပထမဆုံးကိုယ်ပိုင်စာကြည့်ချိန်မတိုင်ခင်အထိသည်းခံနေပြီးမှ သူရဲ့ကြီးမားသည့်ရေဘူးကြီးအား သယ်ဆောင်ပြီး အတန်းထံသို့ လျင်လျင်မြန်မြန်လျှောက်သွားလိုက်၏။

သူအတန်း(၆)သို့ ရောက်ချိန်တွင် သူက တမင်ဖြေးဖြေးချင်းလျှောက်ကာ အတန်းခုနစ်၏နောက်ပေါက်သို့ တိတ်ဆိတ်စွာချည်းကပ်သွားပြီး နောက်ဆုံးပြတင်းပေါက်မှ အထဲသို့ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။

သူ့(ကျင်းစစ်)အား မြင်လိုက်မှသာ သူချက်ချင်းစိတ်သက်သာရသွား၏။

ကျင်းစစ်ကသူ့နေရာမှာပင် ရိုးသားစွာထိုင်နေပြီး “ငါး သုံး”စာအုပ်အား သူ့ရှေ့၌ ချထားသည်။ အမြန်နှုန်းက အရမ်းမြန်နေသော်လည်း ၎င်းကအရမ်းလေးနက်သည့် မေးခွန်းမဖြစ်နိုင်လောက်ချေ။ သို့သော် သူကရေးချင်သည့် စိတ်ဓာတ်လေးပေါ်လာသည်က ကောင်းလှသည်။

ဆရာလျိုက စိတ်ကျေနပ်စွာ ခေါင်းညိမ့်လိုက်ပြီး အတန်းထဲသို့ အရှေ့တံခါးမှ ဝင်လိုက်၏။

သူဝင်လာသည်နှင့် မူလကဆူညံနေသောအတန်းခုနစ်က ရုတ်တရက်တိတ်ဆတ်သွားကာ မူလကသူတို့ဘာပဲလုပ်နေနေ လုပ်နေကြသည့် အတန်းဖော်များကလည်း ကြောက်လန့်တကြီးဖြင့် သူတို့၏စာအုပ်များအားလိုက်ရှာကြတော့သည်။

ဆရာလျိုက သင်္ချာစာအုပ်အား သူ့လက်ထဲ၌ အလိပ်တစ်ခုအဖြစ် လိပ်လိုက်ကာ အများဆုံးလှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်နေသည့် ကျောင်းသားအချို့ထံသို့ ရွေ့သွားပြီးနောက် သူတို့၏ခေါင်းများအား တစ်ခေါင်းပြီးတစ်ခေါင်းခေါက်ချလိုက်ပြီးဒေါသဖြင့်အော်လိုက်သည်။

“မင်းတို့က မျောက်တွေလို ခုန်ဆွခုန်ဆွလုပ်နေကြတာလား…မင်းတို့ ငါ့အတွက် ရှေ့ထွက်ပြီး မျောက်ကပွဲလုပ်ပြချင်ကြလား..”

အရိုက်ခံရသည့် ကျောင်းသားများက သူတို့၏နေရာမှာပင် ငြိမ်ကုတ်စွာထိုင်နေပြီး စကားတစ်ခွန်းမျှမဟရဲကြတော့ချေ။