Η χαμένη πριγκίπισσα

Κεφάλαιο 8: Viviana

Όλο το βράδυ δεν έκλεισα μάτι. Ακόμη και όταν είχα δει με την Lia εκείνο το χαζό θρίλερ με την στοιχειωμένη κούκλα, είχα καταφέρει να κοιμηθώ περισσότερο.

Πίστευα πως ο Nicholas δεν θα με θυμόταν ή έστω δεν θα με αναγνώριζε, αλλά απ' ότι φαίνεται η μαύρη μάσκα που φορούσα εκείνο το βράδυ δεν ήταν όσο ικανή πίστευα πως ήταν για να κρύψει το πρόσωπο μου ώστε να παραμείνω αγνώριστη.

Θα πίστευε κανείς πως δεν είχαμε πει τίποτα εκτός από τα ονόματα μας, αλλά ένιωθα πως τα μάτια μας είχαν πει τόσα πολλά χωρίς όμως κανένα ερωτηματικό να λύνεται.

Όταν με είδε κοκάλωσε, θα με είχε αναγνωρίσει. Όσο και αν προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου πως δεν με είχε καταλάβει και όσο βολικό και αν μου φαινόταν να το πιστεύω, δεν το πίστευα.

Αν το πίστευα τότε ποια θα ήταν η απάντηση για τις κλεφτές ματιές που τον έπιανα συνεχώς να μου ρίχνει; για τον τρόπο που το άγγιγμα του δεν ήθελε να αφήσει το δικό μου; Θα είχε καταλάβει πως τότε του συστήθηκα με ψεύτικο όνομα και ποιος ξέρει τον λόγο που θα είχε υποθέσει πως το έκανα και δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι γι' αυτό, δεν θα μπορούσα να του πω ότι εγώ ήμουν εκείνη που χόρευε μαζί του στον χορό. Δεν θα μπορούσα να ρισκάρω να του πω την αλήθεια αν αυτός τελικά δεν με είχε καταλάβει. Ίσως να παρεξήγησα όσα έγιναν χθες.

Ίσως.

Ίσως και όχι.

Το παλάτι ήταν ωραιότερο απ' όσο είχα ποτέ φανταστεί. Κυμαινόταν στους χρυσούς και άσπρους τόνους και ενώ τα έπιπλα και η διάταξη του χώρου ήταν άλλης εποχής, η αύρα και οι άνθρωποι του, έδιναν στον χώρο μια μοντέρνα πινελιά.

Αν δεν ήξερα καλύτερα, θα πίστευα πως η βασιλική οικογένεια θα ήταν ντυμένοι με τουαλέτες και κουστούμια που φοράνε οι γαλαζοαίματοι στις ταινίες και στα παραμύθια. Αλλά δεν είναι έτσι.
Είναι ντυμένοι λίγο πιο επίσημα από εμάς τους απλούς ανθρώπους. Φοράνε πουκάμισα και κασμιρένια παντελόνια.

Το παλάτι δεν έχει βασίλισσα, ούτε πριγκίπισσα. H γυναικεία απουσία στο παλάτι ήταν αισθητή. Ήξερα πως η βασίλισσα πέθανε πριν μερικά χρόνια στην γέννα της τελευταίας τους κόρης που όμως δεν κατάφερε να γεννηθεί ποτέ. Πέθαναν και οι δύο εκείνη την μέρα, έτσι οι μόνοι κληρονόμοι του θρόνου στην οικογένεια Royce είναι άντρες.

Βρήκα το κουράγιο να σηκωθώ από το υπέρ διπλό κρεβάτι, με το πιο αναπαυτικό στρώμα που είχα ποτέ ξαπλώσει. Αυτό το κρεβάτι θα ήταν πλέον δικό μου, για τουλάχιστον ένα χρόνο, τόσο διαρκεί το συμβόλαιο μου και ίσως μέχρι το τέλος του χρόνου να ανανεωθεί. Όλο αυτό το δωμάτιο ήταν πλέον δικό μου αλλά δεν το ένιωθα έτσι, όχι ακόμα.