Η χαμένη πριγκίπισσα

Κεφάλαιο 26: Viviana

Άνοιξα την χρυσή, τεράστια πόρτα του παλατιού, ήταν ακριβώς όπως το θυμόμουν. Πανέμορφο και αριστοκρατικό.

Το προσωπικό με υποδέχτηκε με χαμόγελα και ευγενικά λόγια καλωσορίσματος.

Στο σαλόνι στεκόταν ο βασιλιάς και δύο άγνωστες για μένα φυσιογνωμίες. Ένας άντρας ψηλός με μαύρα μαλλιά και μπλε κουστούμι και μια γυναίκα με μαλλιά στο χρώμα της σοκολάτας που έφταναν μέχρι το τέλος της πλάτης της. Είχαν γυρισμένη την πλάτη τους σε μένα και ο βασιλιάς Dominic στεκόταν απέναντι τους.

Σταμάτησα στην πόρτα, μη ξέροντας αν έπρεπε να τους πλησιάσω για να χαιρετήσω τον πατέρα του Nicholas αλλά να διακόψω την συζήτηση τους ή να έφευγα και να ερχόμουν να τον χαιρετήσω όταν οι καλεσμένοι του δεν θα ήταν πλέον εδώ.

Τελικά έλυσε το δίλημμα μου ο βασιλιάς λίγο πριν κάνω στροφή γύρω από τον εαυτό μου και κατευθυνθώ προς την πόρτα.

"Viviana." έδωσα ένα ευγενικό χαμόγελο στον βασιλιά, ανταποδίδοντας το δικό του και προχώρησα διστακτικά προς το μέρος τους. Η άγνωστη κοπέλα με το στενό γαλάζιο φόρεμα που έφτανε μέχρι τους αστραγάλους γύρισε προς σε μένα. Ήταν πανέμορφη. Καφέ μεγάλα μάτια, στην ίδια απόχρωση με τα μαλλιά της και ροζ χείλη. Φαινόταν νεαρή, γύρω στην ηλικία μου, ίσως λίγο μεγαλύτερη. Χαμογέλασε ευγενικά όταν τα μάτια μας συναντήθηκαν. "Viviana, καλώς ήρθες πίσω"

"Μεγαλειότατε" χαμογέλασα και έσκυψα λίγο κάτω το κεφάλι.
Ξαφνιάστηκα όταν με αγκάλιασε. Έβαλε το ένα του χέρι απαλά στην πλάτη μου, ίσα που ακουμπούσε και πάγωσα για λίγο, μέχρι που ανταπέδωσα και εγώ την αγκαλιά.

Τελικά ο πατέρας του Nicholas με συμπαθεί. Δεν τον είχα ξανά δει να αγκαλιάζει το προσωπικό του. Ούτε καν τα παιδιά του.

Κοίταξα την γυναίκα και τον άντρα που στέκονταν στα αριστερά μου. Ο άντρας φαινόταν να έχει την διπλάσια ηλικία από εκείνη της κοπέλας δίπλα του, ίσως να ήταν ο πατέρας της. Είχαν ίδιο χρώμα και σχήμα ματιών αλλά κάτι στο βλέμμα τους ήταν τελείως διαφορετικό. Το δικό της ζεστό και το δικό του πιο...κρύο.

"Να σας συστήσω. Viviana από εδώ ο βασιλιάς Lorenzo Alvera και η κόρη του πριγκίπισσα Ana Alvera." Alvera; Είναι Ιταλοί; "Η βασιλική οικογένεια της Ιταλίας" συμπλήρωσε, επιβεβαιώνοντας τις σκέψεις μου.

"Χάρηκα, Viviana Vaux" έδωσα το χέρι μου στον βασιλιά Lorenzo για χειραψία, ήταν κρύο σαν το βλέμμα στα μάτια του. Η Ana έδωσε το χέρι της σε μένα και μου χαμογέλασε ξανά.