දවස් තුනක් මන් කියන දේ අහලා සාන්ත දාන්ත තින්ත කුප්පිය වගේ හිටිය ජිමින් එයාගේ පොත් සම්පූර්න කරගෙන ඉවර වුනාට පස්සේ ආයෙම එයාගේ ගෙදර නවතින්න ගියා..
කොහොමත් එයයි මායි එක ගෙදරක ඉන්න එක ඒ තරම්ම හොද දෙයක් නෙමෙයිනේ...
පහුවෙනිදා මන් ස්කූල් යනකොට ජිමින් තව යාලුවෝ දෙන්නෙක් එක්ක ඔෆිස් එක ලග හිටගෙන හිටියා...
අදත් මොකක් හරි ජංජාලයක් වගේ..මගේ හිත මටම කිව්වා .
ජිමින් එක්ක හිටිය අනික් ලමයි දෙන්නා බිම බලාගෙන ඉද්දි මා දිහා බැලුව ජිමින් ඇහැක් ගහලා කටකොනින් හිනාවෙද්දි මේකවනම් හදන්න බෑ කියන්න වගේ මන් ඔලුව දෙපැත්තට වැනුවා..
"බලන්න ටේහියුන් සර්...මිස්ටර් පාර්ක් කරලා තීන වැඩේ..."
ඔෆිස් එකට ඇතුල් වෙනවත් එක්ක ස්කූල් හෙඩ් කිම් නම්ජූන් එහෙම කියද්දි මගේ යටිහිත හිනාවුනේ ප්‍රින්සිපල් සර්ත් ජිමින්ට මිස්ටර් පාර්ක් කියලා කතාකරන නිසයි..
"මොකක්ද සර් ජිමින් කරලා තීන්නේ...."
"අර සයන්ස් සෙක්ෂන් එකේ ඉස්සරහා තීන පයිතගරස්ගේ පිලිමෙට මෙයා ගිහින් කඩල පුරවලා..."
බැරෑරුම් හඩකින් ප්‍රින්සිපල් සර් එහෙම කිව්වත් ජිමින් පයිතගරස්ට කඩල කවන හැටි මට මැවිලාපේද්දි පනින්න ගිය හිනාව මන් නවත්ත ගත්තේ හරිම අමාරුවෙන්...
"මන් කොල්ලගේ ඔම්මට කෝල් කරත් එයාලට ස්කුල් එන්න බෑලූ..මට කැමති දඩුවමක් දෙන්නලූ.ඒ මිනිස්සුන්ටත් එපා වෙලා ඇති මේ යකාගේ වැඩ..."
"ඔහ්..එහෙමද...එතකොට අනිත් පිරිමි ළමයි දෙන්න කවුද..."
"ආ....ඒ ඔත්තු බලපු ජෝඩුව....මිස්ටර් පාර්ක්ගේ අතිජාත යාලුවෝ දෙන්නා ජන්ග් හේසෝක් & ජියෝන් ජන්කුක්..."
"මේ ලමයින්ගේ දෙමාපියෝ හරිම වැදගත් අය.මෙයාලා එයාලට දෙන්නේ පුදුමවදයක් අපි මෙයාලා ගැන කොච්චර කම්ප්ලේන් කලත් දැන් එයාලා එන්නෙත් නෑ..."
මට ජිමින් ගැන දුක හිතුනා..
ජිමින් ආස දේ එයාට කරන්න ලැබුනනම් එයා මෙහෙම නොවෙන්නත් ඉඩ තිබුනා කියලා මට හිතුනා...
