အရူးလေးလက်ထပ်တော့မယ် 《 မြန်မာဘာသာပြန် 》

အခန်း(၂)

အခန်း(၂) စာအုပ်က ဇောက်ထိုးဖြစ်နေတယ်

အိုမီဂါလေးက သူ့ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည့်အခါ ထူးဆန်းသည့် ခံစားချက်ကို ရလိုက်ပြီး အယ်လ်ဖာက ရေနွေးပူ လောင်သွားသလို ဖြစ်သွားလေတယ်။

သူ့လက်ချောင်းများ ကောက်ကွေးသွားပြီး သူ့၏ ပထမဆုံး တုံ့ပြန်မှုကတော့ သူ့လက်ကို ပြန်ရုတ်လိုက်ဖို့ပင်။

ငယ်ရွယ်စဉ်ကတည်းက အယ်လ်ဖာသည် မိသားစု၏ လေးလံသည့် ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးကို စောစောစီးစီး ထမ်းရွက်ခဲ့ရသည်။ သူ့အောက်မှာရှိသည့် လူများကို ထိန်းချုပ်နိုင်ဖို့အတွက် သူသည် တစ်နေ့တာလုံး အေးစက်သည့်မျက်နှာထားကို ထိန်းထားရသည့် အလေ့အထကို မွေးမြူထားခဲ့ရ၏။ အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ လူများစွာက သူ့တွင် အုံ့မှိုင်းသည့်ကိုယ်ရည်ကိုယ်သွေးရှိသည်ဟု ဆိုကြလေ၏။ သူနှင့်ဆုံသည့်အခါမှာတောင် လူများက သူ့ကို ရှောင်ရှားဖို့ လမ်းလွှဲသွားဖို့သာ ရွေးချယ်ကြသည်။

သို့သော်လည်း အိုမီဂါကတော့ သူ့ကို လုံး၀ မကြောက်သည့်ပုံပေါ်ပြီး သူ့ကို စိတ်မသက်မသာဖြစ်စေ၏။

"လွှတ်၊ မင်းဘာလုပ်နေတာလဲ " အယ်လ်ဖာ၏ လေသံက တင်းမာသွားလေ၏။

" ဟမ် " အရူးလေးက မျက်တောင်လေး တဖျတ်ဖျတ်ခတ်လိုက်၏။

"ဒါပေမယ့်၊ ဒါပေမယ့် စုံတွဲတွေက လက်ကိုင်ထားလို့ရတယ်လေ " သူ့အယ်လ်ဖာက သူ့ထက်တောင် ပိုတုံးအတဲ့ပုံပေါက်ပြီး စုံတွဲတွေ လက်ကိုင်ထားလို့ရမှန်းတောင် မသိဘူးလား။ အရူးလေးသည် တခဏလောက် တွေးနေပြီး အယ်လ်ဖာကို လေးလေးနက်နက် စိုက်ကြည့်နေလေ၏။ သူ့လက်များ၏ လှုပ်ရှားမှုသည် အယ်လ်ဖာ၏ လက်ကောက်ဝတ်ကို ကိုင်ထားရာမှနေ လက်ချောင်းများကို ချိတ်ဆက်သည့်အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားလေ၏။

"ခင်ဗျား" အရူးလေးက အယ်လ်ဖာကို လက်ညှိုးထိုးပြပြီးနောက် သူ့ကိုယ်သူ လက်ညှိုးပြန်ထိုးပြလိုက်ပြီး " ကျွန်တော်တို့က လက်ထပ်ပြီးပြီလေ "

အယ်လ်ဖာ : အဓိပ္ပါယ်တော့ရှိသားပဲ။

အချိန်တွေကုန်လွန်သွားခဲ့လေပြီး အယ်လ်ဖာက သူ့အသိပြန်ဝင်လာသည့်အခါမှာတော့ သူ အိုမီဂါနှင့် တစ်နေ့ခင်းလုံး အချိန်ဖြုန်းနေခဲ့ပြီးသွားပြီဖြစ်‌လေ၏။