လူယုံသတ်ခံရသည့် ကောင်လေးတစ်ယောက် အခုထိ သတိမလည်လာသေးပေ။
ဟွမ်က ရေပတ်ဝတ်တွေတင်ပေးရင်း ချွေးတွေထွက်လာတော့အကျီလဲပေးပြန်သည်။
ဖန်ရှရာ ခြေထောက်လေးရဲ့အနာဟာ အနဲငယ်ကြပ်နေပီဖြစ်သော်လဲ အနီရောင်လေးနဲနဲသန်းနေသေးတာကြောင့် နူးညံ့လှသည့် နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့
ထို ခြေဖဝါးဖြူဖြူအုအုလေးအား ခဏတာ အနမ်းချွေလိုက်လေသည်။
ပီးနောက်အရက်ပြန်ကိုသူကိုယ်တိုင်ထည့်ပေးပီး
ပတ်တီးဖြူဖြူလေးပြန်ပတ်ပေးရင်း စောင်ခြုံပေးလိုက်သည်။
ပီးနောက် ယ်ုရှီရဲ့ကုတင်ပေါ်သို့ စည်းကမ်းမဲ့စွာ လက်လွတ်စပယ်တက်မအိပ်ပဲ ယိုရှီ မျက်နှာမူကာအိပ်နေသည့် ကုတင်အောက်ရှေ့တည့်တည့်တွင်ထိုင်နေလေသည်။
နှာဖူးပေါ်ဝဲကျနေတဲ့ ဆံပင်လေးတွေကိုသပ်တင်ပင်းရင်းး
မောင့်နှလုံးသားလေး ၊ မင်းနိုးသင့်ပီလို့မထင်ဘူးလားကွာ ၊ မောင့်ကို ထပီးပြသာနာရှာပါဦး ၊
မောင့်ကို နှုတ်ခမ်းပါးလေထော်ပီး စွာ ပါဦးကွာ ။
အဲ့အသံလေးတွေ မောင်လွမ်းတယ် ၊ နိုးလာတဲ့အချိန် မောင့်ကို နာကျည်းနေလောက်မယ် ဆိုတာ သိတာမို့ စိတ်ကိုပြင်ဆင်ပီးသားပါ ။
မောင်ကလေ မင်းနှုတ်ခမ်းတွန့်ချိုးပီးပြုံးလိုက်တဲ့အခါ လှုပ်ရှားသွားတဲ့မှဲ့လေးကိုသိပ်သဘောကျတာပဲ ၊ ကိုကို.. မင်းသိလား ?
မင်းအပြုံးတွေကို မောင် အကြိမ်ကြိမ်မြင်ချင်ခဲ့ပေမဲ့ မောင်ကလွဲပီး တခြားသူတွေကိုကျ ပါးမို့လေး တက်သည်အထိ ပြုံးပြတယ်နော်။
မောင် မနာလိုဘူးကွာ.. မောင်အဲ့ဒီလူတွေကိုလုံးဝမနာလိုဘူး ၊ အထူးသဖြင့် Daddy ကို မင်းပြုံးပြရင် မောင့်စိတ်ထဲ အမြဲအလိုမကျဖြစ်တယ် ။
မင်းကို မောင့်မသိစိတ်က ချစ်နေမှန်းသိတာတောင် မာနတံတိုင်းက ခံနေတာကြောင့် သတ္တိကြောင်နေခဲ့မိတယ်။
မောင်... မင်းသိလား ၊ မင်းနိုးလာရင် မင်းကိုသိပ်ချစ်ရတဲ့အကြောင်းတွေကို စီကာပတ်ကုံးပြောပြချင်သေးတယ် ။
