last christmas without you | | sasusaku

-5-

--2014--

Sakura sahnedeki son cümlesini söyledikten sonra alkışlarla merdivenleri indi. Kendi yazdığı kompozisyonunu ilk kez tüm okulla paylaşmıştı. Tüm gece uyumamasına rağmen hiç hata yapmamıştı hem de. Uyumamıştı çünkü stresten sürekli kusuyor, nefesi kesiliyordu. En iyi arkadaşı Naruto sahneye çıkmadan önce yaptığı gibi indiğinde de ona sarıldı.

"Seninle gurur duyuyorum Sakura. Sakın korkma bir daha, bundan sonra da hep arkanda olacağım ben senin. Hem de her zaman"

°°°°°°°°

Sahile, dün gittiğim yere tekrar gittim. Kollarımı birbirine kavuşturup bir süre düşündüm. Naruto'yla konuşmak için bir bahaneye ihtiyacım vardı. Ama bunu onu suçlar tarzda yapmam işleri kötüleştirirdi, gerçekten onun alıp almadığını bilmiyordum sonuçta. Bir de son konuşmamızda kavga ettiğimiz gerçeği vardı. Her şey bir yana, Naruto neden böyle bir şey yapmış olabilirdi ki? Sasuke'den pek haz etmediği doğruydu fakat onlar takım arkadaşıydı. Naruto insanları ön yargısıyla ayıracak biri değildi, en azından benim tanıdığım Naruto'nun hiç böyle huyları yoktu. Düşüncelerimi yatıştırdığımda midemin de yatışmak istediğini fark edip favori pastaneme doğru yol aldım. Bugün fazlaca yoğunluk vardı, tek başıma oturabileceğim hiç bir yer yoktu;fakat buraya kadar gelmişken geri dönmek de pek içimden gelmiyordu. Sonunda köşede tek başına oturup bilgisayarından bir şeyler yazarken bir yandan da minik bir çikolatalı pasta yiyen kızın karşısına oturmaya karar verdim. Oturduğumda yavaşça bakışlarını kaldırdı.

"Buraya oturmamda bir sorun var mı?"

"Hayır, yok tabi. Otur."

"Sakura ben." elimi uzattım.

"Doime." elimi sıktı.

Benden bir alt sınıfta olduğunu öğrendiğim kız bilgisayarından bir hikaye veya roman yazıyor gibiydi. Okul hayatından, hobilerimizden ve müziklerden sohbet ederken birden elinde minik bir pastayla garson geldi.

Doime şaşırmış bir biçimde pastasına baktı. Kimin getirdiğini sordu, garson arkasında duran gözlüklü birini işaret etti. Çocuk yavaşça yaklaşıp konuşmaya başladı.

"Dilek tut. Doğum günün kutlu olsun."

Doime ile vedalaştık, daha doğrusu çocuğun Doime ile baş başa kalmak istediği belli olduğundan ben kalkıp gittim. Doime ise parlayan gözleriyle bir çocuğa bir de pastasına bakıyordu. İçimden en içten duygularımla tekrardan çok mutlu olmasını diledim.

"Sakura."
Tanıdık sesle arkamı döndüm.

"Sasuke, bir sorun mu var?"  Bu konuşma bir hafta önce yaşansaydı mutluluktan üç gün uyumazdım, fakat şimdi kalbimden, ailemden bir parça olmuş Naruto'ya duyduğum şüphe beni yiyip bitirirken; beni göz ucuyla bile görmeyen Sasuke için ufacık bir heyecan hissetmek bile bomboş ve sıradan kaçıyordu.

"Naruto seni soruyordu. Bugün kulüp toplantısına da gelmedi. Aranızda bir sorun mu var?"

"Önemli bir şey yok, hala arkadaşız. Ben konuşmaya gidicem onunla."

"Vay, öyle mi? Sizi kıskançlık kavgası yüzünden kulüp, okul işlerini aksatan uyuz çiftlerden sanıyordum."

Bu çocuk şaka falan olabilir miydi?

"Naruto benim çok uzun yıllardır arkadaşım. Elim, kolum, gözüm gibi bir uvzum, ayrılmaz bir parçam oldu artık. Ve tabiki onun duyguları sizin aptal kulüp işlerinizden önemli olacak. Tek hissiyatın bencillik olduğundan başka herhangi bir duygu belirtisi gördüğünde 'uyuzluk' etiketi yapıştırıyor olmalısın, ama ben bundan sonra seni ne benim ilişki durumum hakkında ne de en yakın arkadaşımın sorunları hakkında konuşurken duymak istemiyorum Sasuke." Son bir kaç gündür davranışları beni iyice rahatsız eden, ona karşı duygularımın soğuduğu Sasuke'nin cevabını beklemeden Naruto'nun evinin yolunu tuttum.

°°°°
okul yüzünden çok yazamadım... bi sonraki bölümü daha iyi yapmaya calisicam💗💗

Doğum günün kutlu olsun Zeynep💗