Saklambaç (BxB)

Aşk Mümkün Müdür Hâlâ?

Poyraz'dan

İşte sıradan bir gün daha geçiriyordum sabah 10' daki ilk randevum iptal olduğundan kahve içmek için plazanın altındaki dükkanlarda yan yana dizilmiş mekanlardan birine girdim.

Kahvelerini ve kruvasanlarını seviyordum buranın. Çok da tatlı bir işletmecisi vardı. Esin, pasta şefliği ve baristalık eğitimi almış ailesinin desteğiyle burayı açmıştı. Anladığım kadarıyla zengin bir ailenin tek kızıydı ve hobisini işe çevirme şansına ulaşmıştı bu sayede.

"Günaydııın." diyerek neşeyle beni karşıladı. "Kahven hazır kruvasanlar da yeni çıktı."

Daha sormadan cevap vermesiyle güldüm. "Günaydın Esin nasılsın?"

"İyiyim psikolog bey siz?"

"Ben de iyiyim yeni danışanım gelene kadar bi kahve içeyim dedim. Senden de son dedikoduları alırım" diyerek gülümsedim.

"Dedikoduların psikolojik analizini yapmak için herhalde" dedi tek kaşını kaldırarak.

Yalandan bir isyanla kaşlarımı çattım. "Psikologlar dedikodu sevemez mi ya."

"Tamam tamam var bişeyler paylaşayım." dedi ve gözlerini kısıp dedikodu moduna geçti. "Sibel'in ofisi basmış sevgilisinin karısı. İçeride de müşteri varmış. Rezil olmuşlar baya kadın güvenlikler tarafından çıkarılırken metreees yuvamı yıktın diye bağırıyormuş."

"Sanki kadın tek başına bir ilişki yaşadı ha. Kadın kocasına da böyle hesap sordu mu acaba?" diye söylendim.

"Adam pişmanmış; ama Sibel bırakmıyomuş diye duymuştum"

Bu kalite ve vizyon kokan sohbetimiz gelen müşterilerle son buldu. Elinde gül buketi olan yirmilerindeki kız ve yine onun  yaşlarında görünen oğlan el ele içeri girdiler.

Vücut dillerini incelemek istemesem de  oğlanın heyecanı bariz belli oluyordu, kız ise utangaçtı biraz.

Aşık olmayı özlediğimi fark ettim onları izlerken. İlişkinin başları yeni heyecanlar yeni ve tatlı telaşlar... Atayla olan ilişkimizin ona aşkla bağlı olduğum zamanları çok uzak geliyordu şimdi. Aklımda anlaşmazlığımız, eşyaların havada uçup beni hedef alışı sonra onun pişman olup ağlamaları kalmıştı güzel günler yerine.

Onlara dalmış bakarken Esin yanıma geldi.

"Aşk ne güzel şey değil mi?" diyerek hülyalı bir şekilde iç çekti.

"Bilmem nasıl bir his olduğunu hatırlamıyorum bile." dedim göz devirerek. Kabullenmek istemsem de biraz imrenmiştim galiba.

"Aman sen de romantizm düşmanı."

"Artık öyle Esincim en sağlıklısı bu. Tavsiye ederim. Gerçekçi olmak da lazım."

"Yok ben almayayım canım. Aşık olmak ve aşık olduğum adamdan da 2 çocuk istiyorum."

"Hadi inşallah. Ben artık gideyim birazdan çift terapisi için 20 yıllık evli bir karı koca gelecek. Bakalım onlar ne düşünüyor aşk hakkında" diyerek kasaya yöneldim.

"Bak yaaa" diye söylendi mesajı almıştı Esin. Somurtarak pos cihazını uzattı.

"Tamam Esincim sen aşka inanmaya ve yaşamak istemeye devam et, ben inanma demiyorum ki."

"Ay inşallah öyle bir aşık ol ki bütün gün dalga geçeyim seninle Poyraz."

Kahkaha attım. "Artık o zor canım ya." diyerek kapıyı ittim. O sırada içeri giren kişiyle karşı karşıya gelmemiz de bu anlarda oldu. Hayretle karşımdaki kişiye bakarken Görkem bu sefer yürüyüp gitmedi. Onun burada ne işi vardı? 

"Yine çarpıştık." diye tebessüm etmesiyle geçen sefer de gayet farkındaymış demek diye düşündüm.

"Evet öyle oldu."

Burada ne yaptığını merak ediyordum ama soramazdım. Sanki meraklı bakışlarımdan anlamış gibi konuştu.

"Ofise bakmak için geldik de."

"Anladım kolay gelsin size o zaman. Umarım Uğur Bey beğenir." Mesafemi koruyarak gülümsedim.

Kısa bir kelimeyle geçiştirip gideceğini düşünsem de, "Tam aradığımız gibi. Uğur da beğendi, tutacak muhtemelen." diye açıklamasıyla durakladım. Gülümseyerek başımı salladım.

"Sevindim." Sohbet uzayacak gibi dururken bir el hareketiyle çıkışı işaret ettim "Ben artık gideyim iyi günler."

Görkem bir adım kenara çekilirken "İyi günler." diye mırıldanmıştı. Nedense sırtımda bakışlarının baskısını hissediyordum. Ya da benim hayalimde öyleydi. Dünkü soğuk duruşu bugünkü samimi selamıyla karşılaştırınca beklenmedikti. Dengesiz halleri vardı ve bu bile kadınların kafasını karıştırıyordu belli ki.

Görkem