«Υπάρχει λόγος;»

«Η μικρή μου..»

Πως μπόρεσες να το κάνεις;
Γιατί σκότωσες τον Δημήτρη;
ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ ΓΙΑ ΟΛΑ !!!
Εσύ σκότωσες το παιδί σου..εσύ σκότωσες τον άνδρα σου..ΕΙΣΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ!!
Θα πρέπει να σαπίσεις μέσα στην φυλακή!
Δεν τον αγάπησες ΠΟΤΕ!
Δεν τον νοιάστηκες  ΠΟΤΕ!
Ήσουν δίπλα του μόνο για τα λεφτά!!
Το παιδί σου μέσα στην κοιλιά σου έχει την χειρότερη μάνα του κόσμου.
ΔΕΝ ΘΑ ΒΓΕΙΣ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΕΔΩ ΜΕΣΑ!!
ΠΟΤΕ!!! ΠΟΤΕ!!! ΠΟΤΕ!!!
Γεια σου Αννιώ..Επέστρεψα...,
είπε και άρχισε να την πνίγει.
Α-ΟΧΙ...ΟΧΙ...Ο...ΧΙ...,
είπε φωνάζοντας και πετάχτηκε από το ύπνο της.
Άρχισε να βήχει και προσπαθούσε να βρει την αναπνοή της.
Έπαιρνε κοφτές ανάσες και κοιτούσε με φόβο γύρω στον χώρο.
Προσπαθούσε να βρει που είναι η Μαρία αλλά δεν ήταν πουθενά.
Ο ένας άνθρωπος που ήταν μέσα στο κελί δίπλα αυτή την στιγμή έλειπε και δεν μπορούσε να ηρεμήσει. Το βλέμμα της περιπλανιόταν για μερικά λεπτά τριγύρω, μέχρι που έπεσε πάνω σε μια συγκρατούμενη της.
Το ύφος της ήταν γεμάτο κακία.
Κοιτούσε επίμονα την Άννα.
Φαινόταν να την γνώριζε πολύ καλά.
Σαν να την σκάναρε με τα μάτια της.
Φε-Τι κοιτάς..;Ε;
Η Άννα δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη.
Τα μάτια της άρχισαν να βουρκώνουν και το σώμα της έτρεμε .
Η Φένια σηκώθηκε όρθια και άρχισε να την πλησιάζει με απειλητικό ύφος.
Η Άννα άρχισε να μαζεύεται και ακούμπησε τα γόνατα της στον κορμό της.
Το χέρι μεταφέρθηκε ασυναίσθητα στην κοιλιά της, αλλά ευτυχώς το έκρυβε η κουβέρτα γιατί δεν ήθελε να ξέρουν πως είναι έγκυος.
Ήθελε να προστατέψει το πλασματακι της,
το κοριτσάκι της, ό,τι πιο πολύτιμο είχε στην ζωή της.
Φε-Τι έγινε Ροδίτη; Φοβόμαστε;
Πως το έπαθες αυτό;
Εύκολο σου είναι να σκοτώνεις το παιδί σου και τον άνδρα σου..αλλά τώρα φοβόμαστε ε..;..
Πολύ καλά κάνεις.., είπε και απομακρύνθηκε .
Η Άννα μαζεύτηκε και στην γωνία του κρεβατιού της ακόμα περισσότερο και άρχισε να κλαίει.
Η πόρτα του κελιού άνοιξε και ήταν μια φύλακας.
Φυ-Όλες οι κρατούμενες να έρθουν στην τραπεζαρία.
Φοβόταν να σηκωθεί από το κρεβάτι της.
Τα  δάκρυα δεν είχαν σταματήσει να τρέχουν από τα μάτια της και το σώμα της έτρεμε ακόμα.
Τότε μπήκε η Μαρία μέσα στο κελί και μόλις την αντίκρισε σε τέτοια κατάσταση έτρεξε κοντά της .
Μ-Άννα μου..ηρέμησε..ηρέμησε..,
είπε και την έσφιξε στην αγκαλιά της.
Η Άννα ξέσπασε έντονα.
Δεν μπορούσε να σταματήσει να κλαίει.
Έκλαιγε με λυγμούς.
Μ-Ηρέμησε Άννα μου..πες μου τι έγινε..σου είπε κάποιος κάτι..;
Α-Η...η φε...Φε..Φένια..και οι αλ..άλλες μου..είπαν να προ...σέχω..γιατί αλλιώς θα εχ..ουμε άσχημα ξεμπερ..δεμα...τα..
Μ-Συγγνώμη Άννα μου που δεν ήμουν εδώ για να τις σταματήσω..συγγνώμη..ηρέμησε κορίτσι μου..
Α-Φο...βαμαι...το μωρό μου...
Μ-Σε χτύπησαν..πονάς κάπου....;
Α-Όχι..όμως φοβάμαι..δεν θέλω να κάνουν κακό στο μωρό μου..δεν γίνεται να χάσω το κοριτσάκι μου..
Μ-Δεν πρόκειται να γίνει αυτό..στο υπόσχομαι..
Α-Σε ευχαριστώ που είσαι δίπλα μου..
Μ-Για αυτό είναι οι φίλες..σήκω όμως τώρα σιγά σιγά να πάμε στην τραπεζαρία..πρέπει να φας..
Α-Δεν ξέρω..φοβάμαι να πάω..
Μ-Δεν θέλω να φοβάσαι..εγώ είμαι εδώ..δίπλα σου..
Η Άννα σηκώθηκε σιγά σιγά από κρεβάτι και μαζί με την Μαρία κατευθύνθηκαν στην τραπεζαρία των φυλακών. Προσπάθησαν να καθήσουν όσο πιο μακρυά γίνεται από την Φένια και τις υπόλοιπες.
Η Άννα παρόλο που δυσκολευόταν αρκετά να φάει πίεσε τον εαυτό της, ώστε να έχει δυνάμεις και για να μεγαλώσει το κοριτσάκι της.
Το ένας της χέρι βρισκόταν πάντα πάνω στην κοιλιά της και την χάιδευε τρυφερά.
Προσπαθούσε να προστατέψει με τον καλύτερο τρόπο το πλασματακι της.
Δεν θα άφηνε κανέναν να κάνει κακό στην κορούλα της. Η ώρα πέρασε και οι κρατούμενες επέστρεψαν στα κελιά. Η Άννα βρισκόταν καθισμένη στο κρεβάτι της και είχε ακουμπησμενο το κεφάλι της στον τοίχο. Τα μάτια της ήταν μισάνοιχτα.
Όμως η κούραση που ένιωθε την κατέκλυσε και την πήρε ο ύπνος.
Ακούμπησε το κεφάλι της στο μαξιλάρι και μπήκε κάτω από τα σκεπάσματα. Το χέρι της αυτομάτως μεταφέρθηκε στην κοιλιά της,
η οποία είχε αρχίσει ελάχιστα να μεγαλώνει,
αλλά κατάφερνε με τα φαρδιά ρούχα που φορούσε να μην φαίνεται καθόλου.
Α-Καρδούλα μου..σ'αγαπάω..πάρα πολύ..,
είπε ψιθυριστά για να μην την ακούσουν.
3 χρόνια πριν :
Ήταν καθισμένοι κάτω στην άμμο κοντά στο σημείο που σκάει το κύμα.
Ο Δημήτρης στήριζε τα χέρια του στην άμμο και είχε ανοιχτά τα πόδια του καθώς η Άννα καθόταν ανάμεσα τους και είχε ακουμπησμενο το κεφάλι της στο στήθος του.
Απολάμβαναν τις ξέγνοιαστες αυτές στιγμές  ο ένας στην αγκαλιά του άλλου αγναντεύοντας την θάλασσα.
Δύο παιδάκια πέρασαν από μπροστά τους τρέχοντας.
Κρατούσαν στα χέρια τους τα κουβαδάκια τους και τα φτιαρακια τους και κάθισαν κάτω στην άμμο και άρχισαν να φτιάχνουν τα κάστρα τους.
Η ατμόσφαιρα γέμισε με παιδικά γέλια και φωνές.
Η καρδιά του Δημήτρη γέμισε με ελπίδα και αγάπη βλέποντας αυτή την εικόνα.
Τύλιξε τα χέρια του γύρω από την Άννα και την φίλησε τρυφερά στα μαλλιά.
Στην συνέχεια της έδωσε ένα ακόμα φιλί στο μάγουλο και τα χείλη του πλησίασαν κοντά στο αυτί της. Δεν πρόλαβε όμως να πει κάτι.
Ένα γελακι ξέφυγε από τα χείλη του.
Α-Τι έγινε αγάπη μου;
Δ-Τίποτα..απλά κοιτούσα αυτά τα παιδάκια εδώ μπροστά μας που παίζουν και γελάνε..και ανυπομονώ τόσο πολύ να δω έτσι τα παιδιά μας..να είμαστε όλοι μαζί στην παραλία..να βουτάμε στην θάλασσα..να φτιάχνουμε κάστρα στην άμμο..να μαζεύουμε κοχύλια και βοτσαλάκια..αλλά μόνο μαζί σου.., είπε με τα μάτια του να έχουν αρχίσει να βουρκώνουν.
Η Άννα γύρισε και τον κοίταξε συγκινημένη και μόλις είδε τα δάκρυα στο πρόσωπο του άρχισε να τα σκουπίζει με τα δάκτυλα της.
Α-αγάπη μου..συγκινήθηκες..;..,
είπε και τον φίλησε τρυφερά στα χείλη.
Α-Το να κάνω οικογένεια μαζί σου Δημήτρη μου..είναι το μεγαλύτερο μου όνειρο..δεν ξέρεις πόσο ανυπομονώ για την στιγμή που θα κρατήσουμε στα αγκαλιά μας τα μωράκια μας..να τα δούμε να μεγαλώνουν..να παίζουν...να μαγειρεύουμε μαζί τους..να πηγαίνουμε ταξίδια..τα πάντα..και ξέρω ότι θα δημιουργήσω τις πιο όμορφες αναμνήσεις γιατί θα έχω εσένα δίπλα μου..σ'αγαπάω πάρα πολύ Δημήτρη μου..
Δ-Και εγώ Άννα μου..σε λατρεύω..,
είπε και ένωσε τα χείλη τους σε ένα τρυφερό φιλί γεμάτο αγάπη και ανυπομονησία για το μέλλον.
Αφού τα χείλη τους χωρίστηκαν αγκάλιασαν ξανά ο ένας τον άλλον και κοιτούσαν συγκινημένοι τα παιδάκια που έπαιζαν.
Δ-Θέλω τόσο πολύ τα παιδιά μας να σου μοιάζουν..να είναι τόσο όμορφα όσο εσύ..να χαμογελούν και να φωτίζεται ο κόσμος γύρω τους..όπως γίνεται όταν χαμογελάς..να τα κοιτάς στα μάτια και να λιώνεις..θα είμαι ο πιο τυχερός άνθρωπος στον κόσμο..γιατί θα έχω τρία υπέροχα πλάσματα να αντικρίζω μόλις ξυπνάω..τα οποία θα αγαπάω πάρα πολύ..και θα προστατεύω μέχρι την τελευταία μου πνοή..,
είπε με δάκρυα να τρέχουν από τα μάτια του .
Α-Αγάπη μου..,είπε και τον έσφιξε στην αγκαλιά του.
Ο Δημήτρης έθαψε το πρόσωπο του στα μαλλιά της και εισέπνευσε το άρωμα της.
Η Άννα του έδωσε ένα τρυφερό φιλί στο λαιμό και του χάιδευε απαλά την πλάτη.
Δ-Σ'αγαπάω..να ξέρες πόσο σ'αγαπάω..
Α-Και εγώ..πάρα πολύ..
Έπιασαν ο ένας το πρόσωπο του άλλου με τα χέρια τους ,σαν να κρατούσαν το πιο πολύτιμο μαργαριτάρι που έχει υπάρξει.
Γιατί αυτό ήταν ο ένας για τον άλλον.
Ότι πιο πολύτιμο είχαν ποτέ στην ζωή τους.
Ένωσαν τα χείλη τους σε ένα παθιασμένο φιλί γεμάτο αγάπη, ευγνωμοσύνη και μια πολύ δυνατή υπόσχεση, να είναι ο ένας δίπλα στον άλλον μέχρι την τελευταία τους πνοή και να είναι μαζί στο καινούργιο τους ξεκίνημα.
Γιατί η αγάπη τους δεν είναι κάτι συνηθισμένο,
είναι κάτι μοναδικό, που βρίσκεις με δυσκολία και αυτοί οι δύο ήταν οι τυχεροί, γιατί βρήκαν το άλλο τους ολόκληρο.
Τα χείλη τους χωρίστηκαν και τα μέτωπα τους ενώθηκαν. Κοιτάχτηκαν με δάκρυα στα μάτια και αυθόρμητα χαμόγελα σχηματίστηκαν στα πρόσωπα τους.
Α-Σε ευχαριστώ που είσαι δίπλα μου..Δημήτρη..ξέρω δεν στο έχω πει ποτέ..αλλά..φώτισες την ζωή μου..και πραγματικά νιώθω..πως είμαι η πιο τυχερή γυναίκα στον κόσμο που είσαι δίπλα μου..είναι υπέροχο να κάνω όνειρα μαζί σου..Σ'αγαπάω..
Ο Δημήτρης της χαμογέλασε και της έδωσε ένα τρυφερό φιλί στα χείλη. Την κοίταξε μέσα στα μάτια και σκούπισε τα δάκρυα που έτρεχαν στα μάγουλα της.
Δ-Είσαι ότι καλύτερο μου έχει συμβεί..σε ευχαριστώ που είσαι δίπλα μου..μπορεί..ούτε εγώ να μην το λέω συχνά..αλλά με έσωσες Άννα μου..με έκανες να βλέπω την ζωή διαφορετικά μέσα από τα δικά σου μάτια..και τώρα πια..δεν μπορώ να την φανταστώ χωρίς εσένα..Σ'αγαπάω πάρα πολύ Άννα μου..και ανυπομονώ να έρθει η στιγμή που θα κρατήσουμε στην αγκαλιά μας το μωρό μας..γιατί θα ένα κομμάτι δικό σου και δικό μου..και είμαι σίγουρος πως θα είναι το πιο όμορφο πλασματακι που θα υπάρξει..αλλά όσα παιδιά και να κάνουμε..γιατί θα κάνουμε τουλάχιστον τρία.., είπε και ξέφυγε ένα γελακι τόσο από δικά του χείλη όσο και από τα δικά της.
Δ-θα είναι πανέμορφα..και θέλω τόσο πολύ να σου μοιάζουν..να πάρουν την γλύκα σου..την ομορφιά σου..τον χαρακτήρα σου..όλα..γιατί είσαι το πιο όμορφο και το πιο σημαντικό πλάσμα που έχω στην ζωή μου..
Α-Είσαι σίγουρος κύριε εισαγγελέα μου πως θες να πάρουν και το χαρακτήρα μου..;.., είπε γελώντας.
Δ-Ναι είμαι απόλυτα σίγουρος..,
είπε και της χαμογέλασε γλυκά.
Α-Να ξέρεις πως αν κάνουμε δύο κόρες και πάρουν τον χαρακτήρα μου..θα σε τρελάνουμε..να είσαι προετοιμασμένος.., είπε συνεχίζοντας να γελάει πονηρά καθώς τον έβλεπε ενθουσιασμένο.
Δ-Δεν με ενοχλεί καθόλου..γιατί θα έχω στην αγκαλιά μου τα πιο όμορφα κορίτσια του κόσμου.., είπε και την φίλησε τρυφερά στα χείλη .
Α-Σ'αγαπάω πάρα πολύ..αγάπη μου..και ξέρεις κάτι..;..θα πέθαινα για εσένα..γιατί είσαι ότι σημαντικότερο έχω..σε ευχαριστώ..
Δ-αγάπη μου..μην τολμήσεις ποτέ να θυσιαστείς για εμένα..δεν θέλω να ακούω χαζομάρες..
Την πήρε στην αγκαλιά του και έτρεξε προς την θάλασσα.
Έπεσαν αγκαλιά μέσα στο νερό και έδιναν τρυφερά φιλιά ο ένας τον άλλον.
Ό,τι ονειρευόταν το ζούσαν μαζί, αγκαλιά και δεν πρόκειται ποτέ τίποτα να τους χώριζε.
Ένα ασυναίσθητο χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη της όσο κοιμόταν.
Το χέρι της μεταφέρθηκε ασυναίσθητα μέσα στον υπνο της ξανά επάνω κοιλιά της και άρχισε να την χαϊδεύει απαλά.
Α-Σ'αγαπάμε πολύ μωρό μου..και ο μπαμπάς μας ειδικά..σε λατρεύει και πάντα θα σε προστατεύει από εκεί ψηλά..πάντα..,είπε ψιθυριστά.
Τότε άκουσε την πόρτα του κελιού να ανοίγει.
Ήρθε μια φύλακας .
Φυ-Άννα Ροδίτη σήκω.
Η Άννα γύρισε και την κοίταξε με απορία.
Α-Τι συνέβη;
Φυ-Πρέπει να με ακολουθήσεις. Σήκω τώρα.
Η Άννα σηκώθηκε νοχελικα από το κρεβάτι και πήγε προς την πόρτα.
Γύρισε προς τα πίσω για δει την Μαρία αλλά κοιμόταν. Τα μόνα άτομα που την κοίταξαν ήταν η Φένια και δύο άλλες από την παρέα τους.
Ήταν και πάλι αυτό το βλέμμα γεμάτο μίσος.
Η Άννα ξεροκαταπιε και ακολούθησε την φύλακα. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο άρχισε να νιώθει πόνο κάτω χαμηλά στην κοιλιά. Τις τελευταίες εβδομάδες ήταν μια χαρά και δεν είχε νιώσει περίεργα.
Σήμερα όμως ο πόνος επέστρεψε.
Προσπάθησε να ηρεμήσει και πήρε μια βαθιά ανάσα. Άρχισε να χαϊδεύει απαλά την κοιλιά και να μιλάει στην μικρούλα της.
Α-Ψυχούλα μου ηρέμησε..η μανούλα είναι εδώ..όλα είναι καλά..
Μετά από λίγο η φύλακας οδήγησε την Άννα σε ένα δωμάτιο και της ζήτησε να περιμένει μέχρι να έρθουν οι ειδικοί. Το μυαλό της γέμισε με σκέψεις δεν μπορούσε να καταλάβει τι γινόταν.
Μπήκαν μέσα στο χώρο αυτό δύο κοπέλες.
Κρατούσαν στα χέρια δειγματοληπτικά εργαλεία.
-Σας παρακαλώ ανοίξτε το στόμα σας λίγο.
Η Άννα δεν μπορούσε παρά να υπακούσει σε αυτά που της έλεγαν.
Στην συνέχεια της πήραν δακτυλικά αποτυπώματα και ένα δείγμα αίματος.
Pov Άννας:
Γιατί μου το κάνουν αυτό;
Γιατί..;..γιατί..;..
Η Αγγελική μου είχε υποσχεθεί πως δεν θα με ξαναεβαζαν σε αυτή την διαδικασία..γιατί μου το κάνουν αυτό..;..γιατί..;..αφού δεν σκότωσα τον Δημήτρη μου..γιατί δεν το καταλαβαίνουν..δεν αντέχω άλλο εδώ μέσα..δεν μπορώ..δεν μπορώ να αναπνεύσω..θέλω να τελειώσει όλο αυτό..ο πόνος άρχισε να γίνεται για κάποιο λόγο πιο έντονος εκεί χαμηλά στην κοιλιά μου..
Α-ηρέμησε αγγελούδι μου..συγγνώμη που σε κάνω να τα περνάς όλα αυτά..συγγνώμη κοριτσάκι μου..θα προσπαθήσω να μας βγάλω από εδώ μέσα..στο υπόσχομαι.., είπε ψιθυριστά.
Το χέρι μου έτριβε απαλά την κοιλιά μου..το κοριτσάκι μου..ήταν αντανακλαστικό πια.
Μια φύλακας μπήκε μέσα στο δωμάτιο και ζήτησε από την Άννα να την ακολουθήσει.
Την μετέφερε στην αίθουσα επισκεπτηρίων.
Α-Θα έρθει η Αγγελική..είμαι σίγουρη θα έρθει..θα την ρωτήσω γιατί μου το κάνουν όλο αυτό..αλήθεια..δεν αντέχω άλλο..,σκεφτόταν.
Τότε άνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα στην αίθουσα η Αγγελική.
Η Άννα την κοίταξε με ένα βλέμμα το οποίο φώναζε γιατί. Χρειαζόταν άμεσες απαντήσεις όσο πιο σύντομα γινόταν.
Κάθισε απέναντι της και πήγε να της πιάσει το χέρι, αλλά η Άννα το τράβηξε. Έτρεμε όλο της σώμα.
Και τα δύο της χέρια μεταφέρθηκαν επάνω στην κοιλιά της.
Πονούσε αλλά ήξερε πως θα περνούσε κάποια στιγμή ο πόνος. Δεν μπορούσε να σταματήσει να κλαίει. Ένιωθε πως πλέον ήταν όλοι εναντίον της.
Αγ-Άννα μου..
Α-Γιατί..;..γιατί το κάνατε αυτό..;..μου είπες ότι δεν θα με ξαναβαζατε στην διαδικασία αυτή..γιατί μου το κάνατε αυτό..;..δεν αντέχω άλλο..δεν γίνεται να συνεχίσετε να με κατηγορείτε..δεν σκότωσα εγώ τον Δημήτρη..δεν τον σκότωσα.., από τα μάτια της κυλούσαν συνέχεια δάκρυα.
Αγ-Το ξέρω Άννα μου..το ξέρω..αλλά δεν ήταν δική μου εντολή..ήταν του διοικητή της αστυνομίας..
Α-Δεν μπορούσε ο Ανδρέας να κάνει κάτι..;..κάπως να το αποτρέψει..;..γιατί συνεχίζει να με κατηγορεί έτσι ο Ανδρέας..;..τόσο ικανή με έχει για δολοφόνο..;..γιατί να τον σκοτώσω εγώ..;..πες μου..γιατί..;
Αγ-Σε παρακαλώ Άννα μου..ηρέμησε..δεν σου κάνει καλό..αλλά ούτε σε αυτή την ψυχούλα που μεγαλώνει μέσα σου..σε παρακαλώ..
Α-Παραλίγο να την χάσω..Αγγελική..πονούσα πάρα πολύ πριν από κάποιες μέρες και με μετέφεραν στην γιατρό των φυλακών..μου είπαν πως αν συνέχιζα να κλαίω και να νιώθω άσχημα..πως..πως υπάρχει περίπτωση να την χάσω..δεν ξέρεις πόσο φοβήθηκα..
Αγ-Για αυτό..ηρέμησε..μην φοβάσαι..εγώ είμαι εδώ..
Α-Όμως δεν ήρθες να με δεις..και όταν δεν ήρθες εσύ..ήρθε η αδερφή μου..από εκείνο το επισκεπτήριο και μετά χειροτέρεψαν όλα και άρχισα να πονάω..είχα άσχημες σκέψεις..δεν μπορούσα να κοιμηθώ..να φάω..τίποτα..δεν θέλω να τους ξαναδώ..δεν θέλω..
Αγ-Εντάξει αγάπη μου..μην ανησυχείς..θα φροντίσω να μην σε ξανά επισκεφτούν αφού δεν το θέλεις..στο υπόσχομαι..
Α-Όμως..φοβάμαι..φοβάμαι Αγγελική..πάρα πολύ... νιώθω ότι δεν θα βγω ζωντανή από εδώ μέσα..ότι θα πεθάνει και αυτό το μωράκι μου..φοβάμαι..,
είπε κλαίγοντας με λυγμούς.
Αγ-Μην σκέφτεσαι έτσι Άννα μου..σε παρακαλώ..πες μου τι έχει συμβεί..
Α-Η Φε..νια..και μερικές άλλες..με απειλούν..
Αγ-Τι..;..Τι ακριβώς σου λένε;
Α-Με κοιτάζουν..συ..νεχως..περίεργα..πριν λίγες μέρες..μου είπε..να προσε..χω..γιατί θα έχω..ασχη..μη κατά..ληξη.., είπε ανάμεσα σε λυγμούς καθώς δεν είχε σταματήσει στιγμή να κλαίει.
Αγ-Ηρέμησε κοριτσάκι μου..ηρέμησε..δεν πρόκειται να πάθεις τίποτα ούτε εσύ..ούτε το κοριτσάκι σου..θα τα ψάξω όλα..θα σας κρατήσω ασφαλείς..
Α-Όμως..αν έρθουν μέσα στον ύπνο μου..;..και με σκοτώσουν..;..αν με πνίξουν..;..αν μάθουν για το μωρό μου..;..αν με χτυπήσουν..;..φοβάμαι..φοβάμαι πάρα πολύ..θέλω να..φύγω από εδώ μέσα..δεν μπορώ να αναπνεύσω..δεν α..ντεχω..
Τότε ένιωσε ένα έντονο πόνο χαμηλά στην κοιλιά ,σαν να την έσφαζαν.
Κοίταξε ανάμεσα στα πόδια της και είδε αρκετό αίμα να τρέχει.
Α-Όχι..όχι Χριστέ μου..όχι..
Αγ-Άννα μου..τι έγινε;
Α-Έχω αίμα Αγγελική..χάνω το μωρό μου..χάνω το μωρό μου.., είπε πλαντάζωντας στο κλάμα .
Η Αγγελική σηκώθηκε και έτρεξε δίπλα της και της κράτησε το πρόσωπο ώστε το βλέμμα της να μην πηγαίνει στο αίμα που έτρεχε.
Αγ-Πάρε βαθιές ανάσες..κοίταξε με..και πάρε βαθιές ανάσες..δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα..δεν πρόκειται να χάσεις το κοριτσάκι σου..στο υπόσχομαι..,
είπε και σηκώθηκε να ανοίξει την πόρτα.
Αγ-Φέρτε γρήγορα βοήθεια!
Η Άννα Ροδίτη αιμορραγεί! Είναι έγκυος!
Καλέστε γρήγορα ένα ασθενοφόρο!, φώναξε όσο πιο δυνατά μπορούσε για να την ακούσουν και να φέρουν βοήθεια.
Το αίμα δεν είχε σταματήσει να τρέχει και η Άννα δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυα της.
Ένιωθε πως έχανε τα πάντα..γιατί βαθιά μέσα της ήξερε πως αν έχανε το μωράκι της μετά δεν θα υπήρχε λόγος να ζήσει.
Με τα χέρια της έπιασε το αίμα προσπαθώντας σε απόγνωση να σταματήσει την αιμορραγία αλλά δυστυχώς ήταν ακατάσχετη .
Α-την έχασα..Αγγελική..την έχασα..
Αγ-Όχι Αννούλα μου..όχι ψυχή μου..μην κάνεις τέτοιες σκέψεις..όλα θα είναι καλά..θα το δεις..,
είπε και την κράτησε στην αγκαλιά της προσπαθώντας να την ηρεμήσει.
Α-το..μωρό..μου..δεν..γίνεται..να το χάσω, βοήθησε με..σε παρακαλώ..κάνε κάτι..
Αγ-δεν θα το χάσεις κοριτσάκι μου..ηρέμησε..τώρα έρχονται..
Το ασθενοφόρο ήρθε και την έβαλαν μέσα όσο πιο γρήγορα γινόταν.
Η Αγγελική ήταν δίπλα της, δεν είχε σταματήσει να της κρατάει το χέρι καθόλη την διάρκεια.
Α-δεν γίνεται να χάσω..το κοριτσάκι μου..,
είπε κλαίγοντας με το χέρι της να μην έχει φύγει πάνω από την κοιλιά της.
Αγ-σουυσσς..ηρέμησε..όλα θα πάνε καλά..θα το δεις..
Α-Αν την χάσω..θα πεθάνω..,
είπε και τα μάτια της έκλεισαν .
Η Άννα είχε χάσει τις αισθήσεις και η κατάσταση είχε γίνει ακόμα χειρότερη.
Οι διασώστες που βρίσκονταν εκεί δίπλα τους δεν μπορούσαν να την επαναφέρουν και η αιμορραγία όσο περνούσε η ώρα όλο και αυξανόταν.
Η Αγγελική δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυα της.
Η ζωή της κολλητής κινδύνευε όπως και του μωρού που κυοφορούσε.
Ήξερε πως αν η Άννα έχανε το μωρό δεν θα μπορούσε να συνέλθει ποτέ και πολύ πιθανόν μετά από λίγο καιρό να έχανε και η ίδια την ζωή της.
Έφτασαν στο νοσοκομείο με την Άννα να είναι ακόμα αναίσθητη και να χάνει ακόμα περισσότερο αίμα. Η Αγγελική έτρεξε πίσω από το φορείο αλλά δεν τις επέτρεψαν την είσοδο μέσα στο δωμάτιο. Παρακάλεσε τους γιατρούς να κάνουν ο,τι μπορούν ώστε να σώσουν το μωρό.
Οι ώρες είχαν περάσει και κανένας γιατρός δεν είχε εμφανιστεί για να την ενημερώσει.
Τότε άνοιξε η πόρτα του δωματίου στο οποίο εξέταζαν.
Αγ-πείτε μου, τι συνέβη;
Γ-δεν έχει χάσει το μωρό,
δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας.
Η Αγγελική μπόρεσε να αναπνεύσει γιατί τόση ώρα καθόταν σε αναμμένα κάρβουνα.
Είχε καταλάβει πόσο το ήθελε αυτό το μωρό.
Ήταν το μόνο πράγμα που την κρατούσε ζωντανή και ήξερε πως αν έχανε η Άννα και την κόρη της, τίποτα δεν θα είχε σημασία μετά.
Αγ-Πότε θα μπορούσα να την δω;
Γ-μόλις βγει η νοσοκόμα από το δωμάτιο της, μπορείτε να περάσετε κυρία εισαγγελέα.
Αγ-Σας ευχαριστώ.
Είχε χαθεί στις σκέψεις της σχετικά με την υπόθεση όμως την προσγείωσε στην πραγματικότητα όταν βγήκε η νοσοκόμα καιέκλεισε πίσω της την πόρτα.
Ν-μπορείτε να περάσετε.
Αγ-σας ευχαριστώ.
Είπε και αφού μπήκε στο δωμάτιο η νοσοκόμα έκλεισε πίσω της την πόρτα.
Πλησίασε την Άννα και κάθισε στην καρέκλα που υπήρχε δίπλα στο κρεβάτι της.
Είχε ξυπνήσει αλλά φαινόταν πολύ ταλαιπωρημένη.
Αγ-πως είσαι;
Α-φοβήθηκα πολύ..
Αγ-λογικό είναι αγάπη μου,
δεν έχεις περάσει και λίγα.
Όμως θα μάθουμε τι έχει γίνει.
Ξέρω πως δεν το έχεις κάνει εσύ και θα το αποδείξουμε.
Α-θέλω να τον δω για μια τελευταία φορά..
Να του πω συγνώμη..να του πω πως είμαι έγκυος στο μωρό μας..και πως τελικά θα γίνει μπαμπάς..θέλω για τελευταία φορά να του κρατήσω το χέρι..να τον αγκαλιάσω..να του πω ότι..τον αγαπάω..μια τελευταία φορά..αυτό ζητάω μόνο.., είπε ξεσπώντας σε κλάματα
Η Αγγελική της σκούπισε τα δάκρυα και την αγκάλιασε.
Αγ-όλα θα γίνουν αγάπη μου, στην ώρα τους.
Τώρα προτεραιότητα έχει η δική σου υγεία και του μωρού. Εντάξει;Όλα τα άλλα θα τα λύσουμε.
Σε παρακαλώ όμως τώρα μην κλαίς..δεν κάνει καλό ούτε σε εσένα..ούτε στην κορούλα σου.
Α-δεν μπορούν να λυθούν τόσο εύκολα..,
είπε και από τα μάτια τηςάρχισαν ξανά να τρέχουν δάκρυα.
Α-Αγγελική..δεν ξέρω πως θα μπορέσω να την μεγαλώσω μόνη μου..
Αγ-μην ανησυχείς αγάπη μου..
Α-δεν θα το αντέξω..
Αγ-δεν θα είστε μόνες σας..θα είμαστε και εμείς εδώ..σου το υπόσχομαι.., την κράτησε στην αγκαλιά της προσπαθώντας να την ηρεμήσει.
Α-Κάναμε τόσα όνειρα μαζί..θέλαμε τόσο πολύ αυτό το μωρό..όμως δεν θα γνωριστούν ποτέ..δεν θα την κρατήσει ποτέ στην αγκαλιά του..δεν θα είμαστε ποτέ οικογένεια..ποτέ..
Αγ-Σοουυσς..ηρέμησε κορίτσι μου γλυκό..ηρέμησε..είμαι σίγουρη ότι σας προστατεύει και τις δύο..και εσένα..και το κοριτσάκι σας..είναι δίπλα σας ακόμα και δεν μπορείς να τον νιώσεις..θα είναι πάντα εκεί για εσένα και την μικρούλα σου..
Α-μου λείπει πάρα πολύ..δεν ξέρω..πως θα ζήσω χωρίς αυτόν..δεν μπορώ να ζήσω χωρίς τον Δημήτρη..
Αγ-Το ξέρω αγάπη μου..είναι δύσκολο..το ξέρω..αλλά σκέψου το κοριτσάκι σας..το πλασματάκι σας..μπορεί να έφυγε ο Δημήτρης..αλλά σου άφησε το πιο όμορφο δώρο..το μωράκι σας..είναι ένα κομμάτι δικό σου και δικό του..πάντα θα σας προστατεύει και θα είστε τα κοριτσάκια του..
Α-Του μοιάζει πολύ..έχει την μυτούλα του..από όταν έμαθα για το κοριτσάκι μας και την είδα για πρώτη φορά..είδα ότι του μοιάζει..θα είναι το πιο όμορφο πλασματακι..γιατί θα μοιάζει στον μπαμπά της..
Αγ-Και γιατί θα μοιάζει και σε εσένα..στην μαμά της..έχει τους πιο όμορφους και τους καλύτερους γονείς..είναι το πιο τυχερό πλασματάκι..
Η Άννα την κοίταξε μέσα στα μάτια με δάκρυα.
Α-Αλήθεια το πιστεύεις..;
Αγ-Φυσικά Αννούλα μου..είναι πραγματικά το πιο τυχερό πλασματάκι..εσύ με τον Δημήτρη έχετε τόση αγάπη ανάμεσα σας..η οποία θα υπάρχει για πάντα..δεν πρόκειται να εξαφανιστεί..και αυτό το μωράκι όπως και ο Μάριος σας είναι καρποί του έρωτα σας..και ο έρωτας σας είναι μοναδικός..πρώτη φορά είδα στην ζωή μου τέτοια αγάπη..όσο για την ομορφιά..το κοριτσάκι σας θα είναι πανέμορφο είμαι σίγουρη..., είπε συγκινημένη.
Α-σε ευχαριστώ που είσαι δίπλα μου...,
είπε και τότε ένιωσε το κοριτσάκι της να κλωτσάει.
Α-Και η μικρούλα σε ευχαριστεί.., είπε καθώς την ένιωσε να κινείται μέσα της και γέμισε ελπίδα.
Τότε άνοιξε η πόρτα και ήταν μια νοσοκόμα.
Ν-Συγγνώμη για την ενόχληση.
Κυρία εισαγγελέα θα χρειαστεί να βγείτε από το δωμάτιο ώστε να δώσουμε ηρεμιστικό στην κύρια Ροδίτη για να μπορέσει να κοιμηθεί.
Αγ-Ναι φυσικά.
Άννα μου εγώ θα είμαι απ'έξω όλο το βράδυ.
Ό,τι χρειαστείς..φώναξε με..εντάξει;
Α-Ναι Αγγελική μου..σε ευχαριστώ..
Η Αγγελική της χαμογέλασε και έφυγε από το δωμάτιο.
Αφού και η νοσοκόμα της χορήγησε το κατάλληλο ηρεμιστικό για την κατάσταση της,
η Άννα έμεινε μόνη της.
Τα χέρια της Άννας δεν είχαν φύγει πάνω από την κοιλιά της.
Ήθελε να προστατέψει το πλασματακι της.
Α-Κοριτσάκι μου..αγάπη μου..συγγνώμη..η μανούλα σ'αγαπάει και μάλιστα..όσο τίποτα άλλο στον κόσμο..θα μας κρατήσω ασφαλείς μωρό μου..θα προσπαθήσω..στο υπόσχομαι..
Τα μάτια της έκλεισαν και άρχισε να την παίρνει ο ύπνος. Τότε ένιωσε ένα χέρι να την ακουμπάει τρυφερά πάνω στην κοιλιά. Άνοιξε ελάχιστα τα μάτια της και είδε τον Δημήτρη της.
Α-Δημήτρη..;
Δ-Ηρέμησε αγάπη μου..εδώ είμαι..
Η Άννα ξαναεκλεισε τα μάτια της και ένα μικρό χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη της.
Δ-«Πάντα θα σας προσέχω.
Συγνώμη αγάπη μου.»