Askerin Karısı +18

1 / Görücü

"Dolunay! Kalk artık istemeye geliyorlar Allah'ın belası!" diyerek odamın kapısının önünden ciğerini söke söke bağırıp geçti annem.

Evet beni istemeye geliyorlardı. Bunu idrak etmek zor farkındayım. Zaten ben bile idrak edemiyorum, bence kabusun içindeyim ve uyanmayı bekliyordum.

Ben Dolunay Kaya. 25 yaşındayım ve şuan zorla bir askerle evleniyordum. Ne kadar iyi değil mi?

Evlenmek asla istediğim bir şey değildi. Küçükken her zaman "Ben büyüyünce evlenmeyeceğim!" derdim. Annem tabi "Turşunu kuralım o zaman?" derdi, terslerdi beni. Şu an tabii kızını evlendirdiği için çok mutluydu.

Kapım aniden açılınca irkilip aynanın önünde ayakta olan bedenim iki adım geriledi. Bana dehşetle bakan sinirli gözler annem ve babama aitti.

"Sen burada dikileceğine kapıya çıksana! Ne yapıyorsun sen? Yoksa kaçma planları mı yapıyorsun he?!" diye bağırdı annem. Daha kelime bile etmediğim hâlde olan bana siniri cidden tuhaftı, ama insan alışıyordu bir müddet sonra.

"Evet anne kaçma planları yapıyordum. Üstümdeki elbiseyle ve ayağımdaki topuklularla." dedim elimle vücudumdaki kumaş parçalarını gösterirken.

+Elbise Medyada (Sol)+

"Yürü, kapıya çıktı çıkacaklar." keskin sesiyle ve gözlerindeki tuhaf bakışla bakan babam demişti bunu. Kafamla onayladım ve kapıdan çıkmak için ilerledim. Onlarda kenara geçip benim kapıdan çıkmamı izlediler.

Bu evlilik görücü usulüydü. Evleneceğim adamın annesi Hatice hanım anneme demiş,

"MaşAllah çok güzelde kızın var Fadime." dedi annemin kulağına doğru fısıldayarak. Annemin gözleri ayağımdan kafama doğru yavaşça geçti. Gülümseyerek baktı. Annem bana gülümseyerek baktı?

"İzninizle," dedim odama geçmek için. Beni kafasıyla onayladı Hatice abla ve annem. Odama geçmek için kapıya ilerledim ve yan duvara beni göremeyecek şekilde yaslanıp onları dinlemeye başladım.

"Çok güzeldir benim kızım." dedi annem gurur duyarmış sesiyle. Neler oluyordu böyle? Ben annemden ilk defa beni böyle övdüğünü görüyordum?

"Çok güzel, hamaratlı, elli lezzetli, temiz.. gelinim olacak kızdan beklediğim özelikler." dedi ve çayını yudumladı Hatice abla.

"Valla benim kızıma çok görücü gelmek isteyen vardır bilmeni isterim. O yüzden en iyisini bekliyorum." annemin bu sözü kalbimi kırmıştı.

Artık kadınların bir "mal, eşya" olmadıklarını anlamaları lazımdı. Tabii bunları bazı hemcinslerimiz söylüyordu.. çok yazık cidden.

"Kız Fadime, sen benim oğlumu biliyorsun? Ben onu evlensin, yuvasını kursun, evli, mutlu ve çocuklu olsun diye dua ederim öyle. Hem asker, senin kızla bir oturup konuşsa ya?" dediğinde şokla ayakta kaldığım yerde vücuduma ani elektrik dalgası olmuştu. Neler demişti öyle?

"Aslında Batuhan oğlum da çok saygılı, olabilir aslında Hatice." bildiğin beni tanımadığım biriyle evlendirmek istiyordu.

"Olur olur, o zaman şimdi Batuhan görevde. Gelir gelmez ben anlatırım o mecburen onaylıyacaktır. Sende kızım Dolunay'la konuş gelir gelmez istemeye gelelim."

"Tabii olur Hatice konuşurum, Dolunay zevkle kabul eder." zevkle mi..?

Evimizin çalınan kapısıyla daldığım yerden kendime geldim. Nedense asla bir heyecanlanma hissi gelmiyordu bana. Evleneceğim insanı bile ilk defa görecektim. Ne yapsam vursam mı kafasına vazoyu aceba?