ဂျောင်ဂုက ထယ်ယောင်းပေါင်ပေါ်ရောက်နေကာ ထယ်ယောင်းရဲ့အရာကြီးကလည်း ဂျောင်ဂုတွင်းဝလေးကို တေ့လို့ထားသည်။
ထယ်ယောင်းက အောက်ကပင့်ဆောင့်လိုက်သည့်အခါ ဂျောင်ဂုမှာ ခါးကော့ကာ ပါးစပ်လေးဟပြီးညှီးရတော့သည်။
"ကိုကို...အ့...ဟ့...ကိုကို...အင့်"
ဆေးအရှိန်ကြောင့် ဂျောင်ဂုမှာ သာယာလို့နေသည်။ထယ်ယောင်းဆောင့်ချက်တွေအား ခေါင်းလေးမေ့လို့ တအင့်အင့်နဲ့ညီးညူးနေသည်။
"လျှာထုတ်"
"အ့...ဟ့...ကိုကို...အင့်...ကောင်းတယ်...ပို...ဟင့်..ပိုဆောင့်ပေးပါ"
ထယ်ယောင်းကအောက်ကခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ပေးတော့ ဂျောင်ဂုရဲ့ဆီးကြိတ်လေးကို သွားထိကာ ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် ညီးသံတို့မပြတ်။
"လျှာထုတ်"
"အင့်...အ့...အွန့်"
ထယ်ယောင်းအပေါ်မှ တတ်ဆောင့်နေရင်းမှ ထယ်ယောင်းပြောသလို လျှာထုတ်ပေးလိုက်တော့ ထယ်ယောင်းရဲ့လျှာက သူလျှာကိုရစ်ပတ်ကာ နမ်းရှိုက်သည်။
"အွန့်...အင့်....ကိုကို...ဟင့်....မြန်မြန်လေး...အ့...ဟ့..ဆောင့်ပေးပါ"
အချက်နှစ်ဆယ်လောက်မြန်မြန်လေးဆောင့်ပေးလိုက်တော့ ဂျောင်ဂုတစ်ယောက်ပြီးဆုံးသွားလေသည်။
ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ဂုကို ကုတင်ပေါ်ပွေ့ချီသွားပြီ ဂျောင်ဂုပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကားစေကာ ဆက်နွယ်ထားသည့် အောက်ပိုင်းကို အားနှင့်အသားကုန်ဆောင့်တော့သည်။
"အင့်...ဟ့...နာ...ဟင့်...နာတယ်...အရှိန်လျှော့ပေးပါ...ဟင့်...ဟ့"
ဆက်တိုက်ဆောင့်နေသည်ကြောင့် ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် သာယာမှုထက် နာကျင်မှုက ကြီးစိုးသွားတော့သည်။
"ကိုကို...အ့..အာ့...ကုကီးနာတယ်...ဟင့်...ကုကီးနာတယ်ကိုကို....အ့"
ဂျောင်ဂုကို ဒေါသတကြီးကြည့်နေကာ အသားကုန်ဆောင့်နေတာမို့ ဂျောင်ဂုထွက်ပြေးချင်လာသည်။သို့သော် ပေါင်တံသွယ်သွယ်တိူ့က ထယ်ယောင်းလက်တို့နှင့် အတင်းဖြဲကား ထားမှုကြောင့် အဆင်မပြေ။
